Home

Dragers van het Licht
Mijn lief Koningskind:
Deel 1 Mijn lief kind
Deel 2 Samen onderweg
Deel 3 Bewustzijn
Deel 4 De lichtwereld
Deel 5 Het niet wetende
Natuurlijke voeding

Gezond en vitaal ouder worden
Gezondheid

De geschiedenis van de Avesta

Mazdaznan Nederland

Ontspanning

Ontwikkeling

Gezond bewegen

De leer der ingewijden

Over mij

Mijn praktijk

Site gegevens

Mijn lief Koningskind is een zoeken naar mijzelf. Deze publicatie is geschreven en qua inhoud niet veranderd sinds het uitkomen van mijn site in 1998. Daarmee is de publicatie op het WorldWideWeb, van mijn lief Koningskind het oudste gedeelte van deze site Universele vrede. Waarom begon ik aan mijn zoektocht? Deze begon al op jeugdige leeftijd, op het moment dat ik bewust werd van een andere beleven van de realiteit in mij en rond om mij. Een ervaren van mijn werkelijkheid die niet begrepen en afgewezen werd, en waar velen al helemaal niet mee geconfronteerd wilden worden, omdat deze zo anders was en inging tegen alle geldende wetten en regels. Maar er is een dimensie die met volle kracht onverstoord haar sluiers opende om mij te confronteren met mijn verantwoordelijkheden waardoor ik mij weer kon gaan herinneren wie ik van nature ben. Los van alle knellende banden. Waardoor ik door de jaren heen een wereld ben gaan zien die veel waardevoller is, en het waard is om te leven, en uit te dragen. Misschien kan ik u begeleiden naar zelfverantwoordelijkheid, omdat dit pad vol met verleidingen is, zelfs daar waar u het niet zou verwachten.

Mijn lief Koningskind

www.universelevrede.nl

info@universelevrede.nl

mijn lief koningskind

Mijn lief Koningskind

Deel 1 Mijn lief Koningskind
Deel 2 samen onderweg
Deel 3 bewustzijn
Deel 4 de lichtwereld
Deel 5 het niet wetende

Deel 1

Voorwoord
Inleiding
Pelgrimage van de Ziel
De zoektocht
De wereld van mystiek
Pas op voor verwarring
Onze keuzes
De verandering
Het belang van verandering
Ons leven is een geschenk
Wat weerhoudt ons
De kracht van het zijn
Er schuilt een held in ieder van ons
De herkenning
Het begin
Levenslessen
Stilte
Liefde 

Voorwoord

Mijn lief koningskind is een relaas, over een periode van 20 jaar. Waarin ik op zoek ben gegaan, naar antwoorden op veel van mijn vragen. Datgene wat ik op mijn pad aantrof, is niet in zijn geheel te beschrijven, daarom beperk ik mij tot wat ik aan fragmenten lopende deze periode verzameld heb. Ook is wat ik geschreven heb is niet altijd in de zelfde stijl. Dit komt omdat het verschillende periodes overlapt. Ik heb dit zo gelaten want als u iets leest wat u niet helemaal begrijpt, laat het dan los op een ander moment zal een andere formulering wel bij u binnen komen.

Verder verwijs ik in mijn schrijven regelmatig naar God, of Bron.

Vanuit mijn culturele achtergrond maar om ook het mysterie te kunnen begrijpen gebruik ik de archetypische omschrijving die hierbij past. Maar ook omdat dit innerlijk goed voelt. Of de omschrijving God, of Boeddha is, maar ook bekend als Vader/Moeder, Liefdes energie, Licht van God, Grote Ziel, Prana of Chi, blijft uw vrije keuze.

Ook zult u zich misschien afvragen, waarom  ik voorbeelden aanhaal uit de bijbel. Dit komt doordat deze geschriften waarheden bevatten die belangrijk zijn voor de geestelijke ontwikkeling in ieder mens. Dit is een oude wijsheid die diep in ons collectieve onderbewuste aanwezig is en bewust ervaren zal worden wanneer wij dieper in contact komen met onze innerlijke Bron.

Mijn naam is Antoinette Meesters, ik ben in Nijmegen geboren d.d14 februari 1953, om 16:15u. Mijn wieg stond aan de rand van het Nijmeegse centrum. Groeide op in een gezin met vader en moeder en een zes jaar jongere broer. Vanaf mijn 4^e levensjaar tot mijn 19e jaar beoefende ik kunstrolschaatsen. Later zou ik nog met tussenposes op de rolschaatsen staan, om o.a. les te geven aan anderen, maar ook aan mijn dochters. Vertrok op mijn 19^e jaar en ging wonen en werken in Heidelberg, Duitsland. Keerde na enige jaren terug in Nijmegen voor mijn huwelijk, om korte tijd later alleen te komen staan voor de opvoeding van mijn twee dochters, die toen 2 en 4 jaar oud waren.

Het is nu maart 2002 en ik kijk terug naar mijn kinderjaren, waarin ik graag en vaak bij mijn grootouders van moeders zijde te vinden was. Toen ik 13 jaar was verloor ik hen beide binnen een tijdsbestek van 3 maanden. Het  sterven van mijn oma en opa veranderde mijn leven. Langzaam raakte ik weg van mijzelf en van alles wat mij dierbaar was. Het leven werd voor mij steeds meer en straf. Dit zou nog heel lang duren voordat ik dit gevoel het slachtoffer te zijn kon loslaten. Jaren later kon ik mijn boosheid, loslaten. Het leerde mij, om de wereld niet als vijand te zien, maar te gaan ervaren als een spiegel die zou helpen om mijzelf te ontdekken. Een hele ontdekkingsreis met vele obstakels en confrontaties.  

Nu ben ik zelf ouder en moeder van twee volwassen dochters en deze twee kordate meiden, kan ik niet meer vertellen hoe zij hun leven kunnen inrichten. Het is hun eigen verantwoordelijkheid voor de manier waarop zij dit leven wensen vorm te geven. Misschien ben ik ook wel juist hierin zo duidelijk, omdat zij hun eigen grenzen mogen ontdekken en ook mogen struikelen. Zij hebben het recht om hun eigen fouten te maken. Op deze manier leren zij de ervaringen van het leven, in zich zelf te herkennen. Soms is het voor mij moeilijk om te zien hoe zij met hun gevoelens worstelen en zich bewust worden van hun eigen betrekkelijkheid. Als moeder kan ik er enkel zijn.

Mijn dochters zijn erg zelfstandig, dit kan zowel tegen als voor ze werken. Onvoorwaardelijk houden van, is daarbij een belangrijke leidraad. 

De periode die ik middels dit boek omschrijf, begon in november 1986, tot omstreeks 2002. In 1980 was ik mij er al van bewust dat het leven meer inhield dan hetgeen mijn dagelijks bewustzijn waarnam.Het was ook zo, dat het mij totaal niet vreemd was, ik kende de verschijningen al. Maar op dat moment was ik net alleen komen te staan met de zorg voor mijn 2 kinderen van, 2 en 4 jaar. Mijn prioriteiten waren gericht op het overleven in een nieuwe situatie. November 1986 was het dat ik mij ging  realiseren dat er meer in het leven is, dan alleen datgene wat ik dacht dat belangrijk was, een leuke baan, geld verdienen, kinderen opvoeden, sporten en huishouden. Dit zijn prima drijfveren wanneer het in evenwicht zou zijn geweest met mijn innerlijke behoeften aan ruimte voor eigen expressie zodat de essentie van mijn wezen zich had kunnen ontplooien. Maar dat besef kwam op een moment dat ik verder wilde gaan met mijn oude leven, de oude patronen die mij bekend waren, maar mijn lichaam niet meer kon, het niet meer wilde. Er was geen energie meer, alles deed pijn geestelijk maar ook lichamelijk. Pijnlijk werd het ook om te realiseren dat in al die jaren ik mijzelf steeds maar weggegeven had aan de verwachtingen van anderen.

Jaren van onwetendheid, die mij ertoe bracht een leven te leven dat ik eigenlijk diep in mij niet wilde. Maar zoals met veel vrouwen,  ben ik opgegroeid met het besef om dienstbaar te zijn, je moest eerst aan die ander denken, deed je dat niet dan was dat egoïstisch en deugde je niet. Ik kon mijzelf niet zijn, ik was er altijd voor die ander. Het was niet anders, dan dat ik mij steeds weer aan die ander deed aanpassen. Eigen behoeften kwamen niet aan bod, die werden steeds maar vooruit geschoven voor later. Nou ja het opvoeden van mijn kinderen dat deed ik ook al was het veel. Gemakkelijk was het zeker niet ze waren nog erg jong toen ik alleen voor hun opvoeding kwam te staan.

Achteraf denk ik wel je doet het wel maar pas later voel je de impact die het op je heeft gehad. Maar zou ik weer voor dezelfde situatie komen te staan zou ik het weer doen, misschien nu met meer inzicht en zou ik er meer van genieten. Deze dingen gebeuren gewoon, omdat er iets te leren is en dat krijg je niet op een presenteerblaadje. Het vormt je en wanneer je deze leringen in dit perspectief kunt zien dan heb je er al veel van begrepen. De achter liggende jaren waren dan voor mij jaren van ontdekken en ervaren, momenten van pijn en verdriet maar ook momenten van vreugde ook van vallen en weer opstaan om steeds sterker in mijn kracht te komen, ik bedoel hiermee, dat ik steeds duidelijker ging zien wie ik was, mijn sterke en zwakke kanten, mijn behoeften, kwaliteiten  en talenten, ik ging mijzelf leren vertrouwen en te accepteren.

Ik leerde de dingen te zien zo als ze zijn en dat het goed is zoals het is,  vertrouwend op mijn innerlijke drijfveer. Ik leerde mijn plaats hier op aarde te accepteren, het is een pelgrimage naar mijn innerlijk licht, waardoor ik dichter bij God kon komen en ik Hem in mijn kon leren ervaren. Door blij te zijn met de mens die ik ben, verwonderend over al het moois in mij en om mij heen. Het leven is voor mij nog altijd niet gemakkelijk in een maatschappij die van alles van ons wenst en ons op allerlei manieren tracht te beïnvloeden, maar ik voel nu de innerlijk kracht waar ik steeds naar terug kan keren. Een kracht die mij leert om op mij zelf te vertrouwen. Deze innerlijke kracht kan niet aangetast of zich aangevallen voelen is vrij en laat anderen vrij, oordeelt niet en is liefdevol. Voelt als thuiskomen in mij zelf en  is liefdevol en vergevend.

Niets liever dan dit gevoel van innerlijke liefde dat ik deel gewoon door te Zijn, zou ik mijn kinderen willen meegeven en als ik daarin een klein beetje slaag dan voel ik een intense dankbaarheid dit te hebben mogen doen. Wij zijn toch allemaal Koningskinderen en het is ook Zijn wens dat wij innerlijk groeien in het besef dat wij innerlijk verbonden zijn met een universele Bron, die veel sterker is dan welk ander middel of uiterlijk symbool. Dus voor een ieder die dit leest, loop een stukje mee en ervaar juist je eigen strubbelingen, obstakels, je overwinningen, je grenzen en leer vooral jezelf ontdekken. Doe het op je eigen wijze, controleer in je hart of het de juiste manier voor jou is, wees tevreden met ieder moment, forceer niets, wees liefdevol voor jezelf. Verwonder je over de vele nieuwe dingen in je leven.

Veroordeel jezelf niet, want allen zijn we op pad, de een iets verder dan de ander, maar uiteindelijk zullen we met ons allen weer kunnen wandelen in de tuin van God. De poort zal dan voor iedereen geopend zijn. Een nieuwe levensfase dient zich aan, vol nieuwe ervaringen. Mocht er iemand zijn waarmee ik dit wil delen dan zijn dat mijn kinderen waaraan ik dit boek zal opdragen en voor allen die zich tot het lezen van dit boek voelen aangetrokken.  God ziet al zijn schepselen als zijn kinderen in die context zal dit mijn bijdrage zijn aan MIJN LIEF KONINGSKIND.

Inleiding

Pelgrimage van de ziel

Het woord ziel omvat ons menselijk-zelf, ons innerlijk ervaren dat al ons denken omvat zoals wij ons karakter zouden willen omschrijven, bijvoorbeeld: hoe wij onze vriendschappen ervaren, interesses hebben, oordelen  en veroordelingen hebben ten opzichte van hoe wij de wereld zien, onze angsten, onze gierigheid, verdraagzaamheid, ons egoïsme,hoe wij ons innerlijk beschermen of hoe wij gevoelens verbergen De Ziel staat los van ons lichamelijke zelf, ons lichaam is een zwaardere materie dan onze Ziel, deze is energie die zich vrijelijk kan bewegen zich van trilling kan veranderen een hoger trilling niveau bereik je door je spiritueel te ontwikkelen.

Uiteraard heeft deze subtiele energie indirect invloed op onze organen. Een zware energie kan ziektes veroorzaken een hoger trillingsgetal doet ons genezen. De Ziel is onsterfelijk. Ieder mens krijgt en heeft de kans om deze innerlijke pelgrimage te doorlopen, zij het in dit leven of in een volgend leven.

Het pad wat wij daarvoor bewandelenden begint niet bij onze geboorte en eindigt niet bij onze dood.

God, heeft ons voor onderweg voorzien van een eigen vrije wil en met de benodigde uitrusting om geestelijk te kunnen ontplooien tot een prachtige bloem die het Christusbewustzijn in het hart met zich draagt. De zoon van God, Jezus Christus is met zijn leven ons voorgegaan. Zijn leven staat model voor de belangrijkste ervaringen die de mens die naar de waarheid zoekt zal ontmoeten. Hij is onze begeleider zijn pelgrimage was de weg naar de waarheid van het leven.

Deze ervaringen kunnen voor de mens op verschillende manieren vorm aannemen. Mijn verhaal is niet uw verhaal de uwe niet die van mij, maar er zullen raakvlakken zijn waarin we elkaars pad kunnen herkennen.

Ieder mens zal onderweg op het pad van bewustwording, niet ongeschonden blijven, maar er steeds weer bovenuit groeien en zich uiteindelijk boven de materie gaan verheffen. Weet ook dat al je ervaringen zullen worden gegeven op het moment dat jij er klaar voor bent en jij de ervaring kunt dragen. Alleen de echte held zal afdalen naar de diepten van de ziel, waar de waarheid verborgen ligt. Het is onze Ziel die ons uitdaagt om op zoek te gaan en een ieder die deze stem kan horen zal de moed op kunnen brengen en de ultieme uitdaging aannemen. Dit doen we door ons dagelijkse leven te ervaren en mens te zijn onder de mensen.

We zullen het pad stap voor stap ondergaan. Niet door moeilijke boeken te lezen of een strenge leefwijze te volgen, maar door gewoon mens te zijn hier op aarde te midden van ons allen. Een dagelijkse beoefening van meditatie helpt ons om het goddelijke licht in onze Ziel toe te laten. Leer de kunst van het luisteren, naar je innerlijke stem. Deze spreekt de taal van liefde. Liefde legt, tolerantie, vriendelijkheid, onafhankelijkheid, onvoorwaardelijke liefde in ons. Vrij van zelfzuchtig handelen. Geef op eigen wijze uitdrukking aan deze liefde, door te luisteren. Wanneer wij ook ons hart openen voor al Gods schepselen, zal de sluier van onwetendheid van ons afvallen, we zullen ontwaken voor de waarheid, het licht dat dan in ons schijnt zal ons nooit meer verlaten.

Luister wanneer je in je tuin loopt of wandelt in het bos, strand of veld. Luister naar je innerlijke stem je intuïtie. Vereenzelvig je met deze stem en al het leven dat om je heen is. Open je ogen van je hart en voel de levenskracht in heel je wezen, in je diepste Zelf in je innerlijke Zelf en ken Jezelf. Heb lief en hinder die ander niet om te leren. Dit is je MOEDER/VADER wijsheid, de kracht in jezelf die ziet hoe wij uit lijden het goede wordt geboren. Door mens te zijn in het hier en nu en het vertrouwen hebben in je eigen innerlijke kracht. Dit is je eigen Goddelijke leidraad tot genezing van lichaam ziel en geest.

Maar omdat we vaak niet de tijd nemen voor een moment rust luisterend naar onze innerlijke stem en omdat ons bestaan getint is door angsten zodat al gauw er geen vertrouwen meer in ons zelf, of naar onze omgeving is en een veelheid ervan onze innerlijke stem overschreeuwt weten we er geen raad mee. Vaak willen we onze wensen van tevoren bepalen en beperken we zo het resultaat dat het had kunnen zijn. Belangrijk is dat we onze gehechtheid aan het resultaat loslaten, zodat het Goddelijke mysterie vrij baan heeft om zich in ons te manifesteren en wij het leren herkennen. Schenk je liefde en vertrouwen die momenten waarop het leven als niet prettig wordt ervaren. Hier sta je het dichtst bij je helende kracht en weet dat hulp alom aanwezig is. Ervaar de Goddelijke kracht van het licht en weet dat je omringd wordt door Gods Engelen. Zij zijn Gods afgezanten en brengen wijsheid, bescherming en geven leiding aan je leven. Zij zijn onze inspiratie onze intuïtie. Luister naar deze stem. Luister naar de stem vanuit je hart en antwoorden worden je gegeven en liefde zal je omringen.

Liefde is wat in je opwelt uit het binnenste van je wezen, als de hartstochten van het leven tot stilte zijn gebracht. Voor velen is dit moeilijk te begrijpen, want menselijke hartstocht, gevoel of medeleven worden vaak ten onrechte voor liefde aangezien. Het trillings niveau van ware liefde komt voort uit de eenwording van de mens met God. Wanneer je de eenwording met God kunt herkennen doordat je liefhebt in de mate waarin dat jou mogelijk is, dan ervaar je de ware liefde.

De pelgrimage naar een innerlijke vrede leidt niet langs ingewikkelde oefeningen of een strenge leefwijze, maar door het leven te ervaren en je blijvend te verwonderen. En weet dat niets alleen goed of alleen slecht is, alles is goed zoals het is en heeft in die zin altijd een functie in het grote geheel. Alles is er op ingesteld om te groeien naar het licht van God, de ziel zal volledig kalm zijn en iedere gebeurtenis in het leven rustig tegemoet treden in volledig vertrouwen.

De zoektocht

Het aanbod van esoterische literatuur breidt zich uit, boeken en tijdschriften gaan gretig over de toonbank. Maar wat houdt het woord esoterie in, wat betekent ‘esoterie’ nu precies. Waarom zoekt de mens juist in deze richting, naar antwoorden als het gaat om de zin van het leven, in een wereld waar steeds meer zekerheden wegvallen. Esoterie is een verzamelwoord voor uiteenlopende stromingen, die wanneer je ze wat nader bekijkt met elkaar in de essentie overeenkomen. De twee belangrijkste stromingen vindt je in de oosterse wereld, met name de oeroude wijsbegeerte van de Indiërs en japanners, het Hindoeïsme en het Boeddhisme. In de Westerse wereld gaat de traditie terug naar oude Griekse wijsbegeerten, die zich voort strekt tot heden. De filosoof Plato wiens werk als de grondslag van de Westerse wijsbegeerte beschouwd kan worden, onderscheidde twee ‘grondprincipes’ de Logos het rationele, mannelijke en Eros het intuïtieve,vrouwelijke principe. De erfenis van het platonische denken was dat het leven aangemerkt werd als een voortdurende strijd tussen twee dergelijke principes en dat het mannelijke als goed verheerlijkt en het vrouwelijke als kwaad veracht werd. De opvatting van een strijd tussen de principes kwam later, zoals bekend in het Christendom terug.

De esoterie kent ook een moderne oorsprong, met name de parapsychologie. Deze houdt zich bezig met het bestuderen van occulte verschijnselen. Waar we regelmatig van horen, is het bestuderen van de bijna dood ervaringen. Deze stromingen en religieuze, psychologische en wetenschappelijke benaderingen zijn samen gevloeid tot een nieuwe kijk op de wereld, het new-age tijdperk. In de esoterie zijn ook gevaren, conflicten en talloze dwaalwegen, warme we ons gaandeweg zullen confronteren om de voor ons juiste weg te vinden. Middels dit boek tracht ik op zo eenvoudig mogelijke manier handvaten te bieden die u enig houvast kunnen geven. Voor verdere verdieping in deze materie voeg ik een literatuur lijst toe. Maar u bent zelf vrij die literatuur te kiezen die u aanspreekt. Mijn ervaring is dat je op een gegeven moment tegen het juiste boek aanloopt, wanneer daar de juiste tijd voor is. Probeer dat eens uit, je zult zien dat je dat plezier doet.

De wereld van mystiek

Een poging om mystiek te omschrijven zal moeilijk gaan. Elke poging in woorden gevat, mist de kern van waarheid. Mystiek moet worden ervaren. Zij is een levensovertuiging. Mystiek bestaat al sinds mensen heugenis en komt voor in alle culturen en godsdiensten. Maar de mystiek stond en staat nog steeds op gespannen voet met de kerk en de maatschappij. Vertegenwoordigers werden in vroegere tijden vervolgt, verbannen of vermoord. De kerk vindt mystiek nog hede ten dage, duivels en keurt elke vorm ervan af. In de Oosterse wereld is mystiek een dagelijks ritueel een cultureel goed vol symbolieken. In de Westerse wereld wordt er nog met argusogen naar gekeken. Men weet er nog geen raad mee en stuit de beoefenaar regelmatig op onbegrip. In onze maatschappij is de mystiek niet gewoon zoals in het Oosten, waar mystiek tot de gewone dag taak hoort.

Vraag eens in je eigen omgeving of aan iemand bij wie je je vertrouwt voelt, waar hij of zij bij het woord mystiek aan denkt. Je loopt al gauw de kans, spijt van je vraag te krijgen. Vaak kijkt men je vreemd aan of men weet geen duidelijke mening te geven of men verklaart je voor gek. Doe maar gewoon, of doe niet zo zweverig. Maar gelukkig zijn er ook signalen van herkenning. Laat je door dit gegeven niet van de wijs brengen. Een ieder heeft het recht op zijn eigen waarheid, ook al verschilt deze van die van jou. Er zal altijd wel een vorm van oppositie zijn, maar daardoor zul je de kracht ontwikkelen, om je eigen keuzes te maken en vertrouwen leren krijgen in je intuïtie, welk pad je ook neemt. Het is je gevoel die de weg baant, je hoeft deze alleen maar te volgen en je weet wat voor jou juist is.

Er zijn verschillend in het beleven van mystiek. Er is een mystiek die wij alle dag ervaren een herkenning die ons doet beseffen, dat er wel meer moet zijn tussen hemel en aarde. En er is een hogere vorm van mystiek de herkenning van het een zijn met de schepping. Eerst wil ik iets over de alledaagse mystiek vertellen, want hoor je niet regelmatig tegen je zeggen: ‘goh ik dacht net aan je en nu bel je mij’. Of je komt in een voor jou totaal vreemde omgeving of stad, maar je krijgt duidelijk het gevoel dat je er eerder bent geweest. Men noemt dit ook wel deja vu. Of iemand droomt over een gebeurtenis die zich later daadwerkelijk doet plaatsvinden. Eigenlijk zijn we wel gewend aan dit soort ervaringen. Misschien praten we er wel niet zo gauw over, wellicht om dat we bang zijn dat onze omgeving ons niet serieus neemt. Maar juist deze merkwaardige soms ook verontrustende ervaringen wijzen ons erop dat onze dagelijkse werkelijkheid maar een beperkt deel van de werkelijkheid is.

Ervaringen zoals telepathie (overdracht van gedachten), precognito (waarzeggen), helderziendheid zijn overal ter wereld door parapsychologen onderzocht. De parapsychologie is dan ook een wetenschap die zich bezig houdt met deze verschijnselen. Men noemt deze verschijnselen ‘occult’, dit betekent ‘verborgen’. Het gaat hier dus om dingen die achter de alledaagse werkelijkheid schuil gaan en niet in ons beeld van de werkelijkheid passen. Bij overweging wat we zo al zelf ervaren of horen vertellen, dan zouden we bijna wel moeten aannemen dat de mens toegang heeft tot bewustzijnsniveaus, waar tijd en ruimte geen rol spelen. Als je over iets droomt wat in de toekomst ligt en dat pas later plaatsvindt, dan sla je een deel van de tijd over. Dus tijd bestaat op dat moment niet.

Waaraan herkennen we nu deze hogere vorm van mystiek? De hogere mystiek is een werkelijkheid die zich kenmerkt door de tijden heen in alle culturen en religies. Hier toont zich een heilige mystieke belevingswereld. Een diepe devotie van het leven, leid naar ervaringen van ingrijpende veranderingen in de persoonlijkheid.

Pas op voor verwarring

In deze tijd viert het materialisme hoogtij. Velen zijn alleen geïnteresseerd in zichzelf, in veel geld verdienen en snel rijk worden. Deze tendens maakt vele slachtoffers, velen kunnen niet mee komen of willen dit ook niet meer en zijn door de vele ervaringen na gaan denken over de diepere betekenis van het leven. Wie op het pad van de esoterie terecht komt en zich meer voor deze materie gaat interesseren, zal zich gauw overspoeld voelen door de vele mogelijkheden die zij biedt. En juist daar schuilt het gevaar voor over compensatie, waarbij men zich maar al te vaak richt naar de laatste mode. Het is niet raadzaam om steeds nieuwe technieken te absorberen. Beter is het jezelf goed te concentreren op je eigen ingeslagen weg. Volg je gevoel, vraag jezelf naar je bedoelingen, zijn ze zuiver. Hoed je zelf want er is al genoeg kaft onder het koren, die in de esoterie een nieuwe markt zien.

Ook geestelijk onevenwichtige mensen lopen gevaar om in allerlei waandenkbeelden verstrikt te raken. Voor het vele goede in de esoterie kent zij ook haar schaduw zijde, laat je geduldig leiden en concentreer je op intuïtie. Want alle wegen leiden maar naar een doel: het herinneren van je eigen Zelf. Dus terug komen in jouw eigen kracht. Met beide benen stevig op de aarde. Bedenk ook dat het bij esoterie niet gaat om theoretische kennis, maar wel om de persoonlijke ervaring van het leven, die wij in de praktijk van alle dag opdoen. Natuurlijk kun je jezelf verdiepen in vragen als: wat is reïncarnatie? hoe werkt astrologie?  Maar alleen het praktiseren tonen de effecten aan op ons Zelf. Dit geld voor elke stroming binnen de esoterie. Alleen als wij er op praktische wijze mee bezig houden, ontdekken we de rol, die ze in ons leven kan spelen. Dit kan zowel een ondersteunende, verassende, openbarende, krachtgevende rol zijn. Maar veel meer wat we niet verwachten, door gewoon te ervaren.

Onze keuzes

Weet dat niets zo maar gebeurt of zonder enige rede, het is nooit toeval. Hier komt het moment dat de keuzes die we maken belangrijk worden. Blijven we in onze kracht, of laten wij ons weer verleiden tot een ander gedrag dan de onze? Want ben er van doordrongen dat er energieën zijn die ons graag in ons oude patroon willen houden tot hun welzijn en voorspoed. De verleidingen zijn vaak heel subtiel en schilderen een prachtige toekomst. Hier wordt veel gevraagd aan jouw als mens overtuiging, je vertrouwen, je zelfstandig zijn.  Hier wordt een ultieme vraag gesteld, Wie ben jij, waarvoor sta jij, wat vindt jij belangrijk? Steeds zullen wij weer voor keuzes komen te staan welke richting kies je, waar voel jij je het best bij.

Een onvoorwaardelijk overgeven aan een gevoel dat je nergens op kunt controleren dan op je eigen weten en zijn. Ook al stel je jezelf op een eenzame positie,deze aarde is jouw bestemming, ook al kan men je vaak niet meer volgen en voel jij je soms eenzaam. Hier laat je, je controle vallen en kiest voor je instinct, je gevoel, je levenservaringen, je intuïtief weten. Voor velen zijn dit grote onzekerheden en valt het niet mee zich ervan los te weken. Vaak vallen we even terug in een oud patroon om te voelen hoe dat ook al weer was. Om dan toch weer vliegensvlug terug te keren in de eigen kracht. Of ook niet, een ieder is verantwoordelijk voor zich zelf dat kan niemand veranderen je zou het niet eens moeten willen. Uiteindelijk blijkt dat het pad van jouw keuze de waarheid spreekt, over de mens die jij bent en niets anders.

De verandering

Onze wereld verandert momenteel zo snel, dat we het amper bij kunnen houden. De aarde en de mens worden als het ware opgeschud. Oude zekerheden brokkelen af, nieuwe uitdagingen worden ons min of meer opgedrongen. Individueel en collectief worden we geconfronteerd met angst, angst voor de toekomst.

Op veel gebeurtenissen hebben wij geen grip en ligt de oorzaak vooralsnog in onze collectieve houding ten opzichte van onszelf en tegenover onze medemens.

Het is aan ons, of wij op deze manier door gaan met voorbij gaan aan menswaardigheid ten opzichte van ons zelf, onze medemens en moeder Aarde. Want plots, blijken de zekerheden die wij buiten ons zelf zochten, niet die zekerheid te zijn die we dachten.

We zijn kwetsbaar, we zijn mens onder vele mensen, allen deel uitmakend van dat grotere geheel. Wie zijn wij? Kennen wij ons zelf nog wel?

Hebben wij ons respect, het vertrouwen en de creativiteit om oplossingen voor moeilijke situaties te vinden zo ver weggestopt, dat het moeilijk is ze te herkennen of te erkennen.

Waar is onze flexibiliteit, onze verdraagzaamheid, waar is de liefde in ons zelf en voor de wereld om ons heen gebleven.

Zijn wij zo zeer ingegaan op een maatschappij die staat voor materialisme, macht, angst, afhankelijkheid, zelfbehoud, afschrikking en overconsumptie, dat we vergeten zijn wat LIEFDE is.

Wij zijn allemaal verantwoordelijk, voor wat er in de wereld om ons heen gebeurd.

Wij kunnen niet oeverloos inbreuk maken op ons menswaardig Zijn.

De balans is doorgeslagen. Het individu en het collectief ballen zich samen tot tegenstellingen. Zoekend naar een nieuw evenwicht.

Aan ons mensen is de keus of wij onze ogen blijven sluiten.

Of pakken wij onze verantwoordelijkheid op en bieden wij ons zelf de kans op een liefdevollere wereld vol wonderbaarlijke schoonheid. Natuurlijk kunnen wij niet alles oplossen. Maar juist nu kunnen wij ons met respect voor onze medemens afvragen: wat wij kunnen doen, om het mooie en verwonderlijke van onze aarde in stand te houden en angst te elimineren. Weet dan, dat je door een houding van angst en haat, je angst en haat ontmoet en dat onbegrip ook het onbegrip in jouw zal ontmoeten. Dit zijn emoties die ons ondermijnen en afbreuk doen aan ons humaan Zijn. Maar een houding van waaruit wij ons hart laten spreken, ontmoet dezelfde hartelijkheid. Hier ontmoet je liefde. Deze liefde stelt ons in staat, om ons Zelf te overtreffen en te reageren op een manier die wij nog niet van ons zelf kenden: verwonderend!. Liefde geeft ons die kracht om in moeilijke situaties de juiste beslissingen te nemen. Liefde opent ons hart voor begrip en medeleven. Liefde is vergevingsgezind en onbegrensd en kent geen tegenstellingen.

Allemaal positieve elementen in ons die opbouwend zijn, die ons koesteren, beschermen en ons die weg wijzen die voor ons goed voelt. Wees er daarom van doordrongen dat je in ieder mens die je ontmoet, jij, jezelf ontmoet.

Wij kunnen de wereld veranderen, de verandering begint bij ons zelf.

Het belang van verandering

Op dit moment waarin we nu leven, kunnen wij innerlijk maar ook uiterlijk vele veranderingen ervaren. Niets is meer hetzelfde. Het tempo van veranderingen ligt zo hoog, dat vele mensen de grip op het leven verliezen. We worden goed-, of kwaadschiks mee gezogen in de stroom van een materialistische maatschappij. Die de mens ondergeschikt, afhankelijk en angstig maakt. Het universele kent echter geen, schuld. Het geeft ons de keus om ons zelf te vergeven en te leren, uit wat het verleden ons geboden heeft aan middelen om ons innerlijk te kunnen ontwikkelen. Zodat wij op ons levenspad, met minder of geen ballast verder kunnen gaan. Hier wil ik zeggen, dat het belangrijk is om ons innerlijk weten te laten ontwaken met het besef dat wij meer zijn dan een uiterlijk waar het niet gaat om wat wij aan status hebben bereikt, dat het niet belangrijk is dat wij een mooi huis hebben of een grote auto. Hier gaat het om een innerlijke erfenis te ontdekken die ons met ons ware wezen verbind. Wij bezitten de kracht om te ontdekken wie wij in wezen zijn. Dit ontwikkel je door innerlijk geestelijk te groeien. Dit innerlijk hangt niet af, van de manier hoe een ander naar je kijkt of je beoordeelt. Hier ontwikkel je, je eigen vaarheden en talenten die jou mens maakt. Waar blijf je wanneer al je bezit ineens weg valt en je niets meer hebt dan alleen jezelf, want bezit is tijdelijk maar je innerlijke waarheid is voor eeuwig, die kan niemand je afnemen. Deze kracht geeft je stabiliteit.  Hier sta je met beide benen stevig verankert in de Aarde. Vandaar uit vind je, je rust  vertrouwen en vrede.

Ons leven is een geschenk

Ons leven is een geschenk. Iedere dag biedt het ons de mogelijkheid om in het gewone leven van alle dag de kracht te ontdekken die in ieder van ons aanwezig is. Die onze innerlijke kennis van de zin van het leven en de dood bewust maakt. Een kracht die in onze Ziel aanwezig is. Vaak zijn wij onwetend van deze innerlijke kracht en zijn in de loop van  eeuwen oude begaafdheden als helder voelen, helder weten, helder ruiken en helder horen verloren gegaan. Door ons leven te leven uitdagingen en beproevingen de lessen van het leven te leren. Als je het leven als een groot les lokaal kan zien en ziet dat dit de weg is

om innerlijk te groeien geestelijk te groeien.  Het gaat om de manier waarop wij met ons zelf en de ander omgaan en hoe wij ons innerlijke vermogen van zuiverheid,liefde en mededogen beschermen.

Belangrijk is dat je de bereidheid hebt om de innerlijke strijd met jezelf aan te gaan. En moedig e beslissing om de pelgrimage aan te gaan opzoek naar je ware zelf. Het enige wat belangrijk is, is jouw innerlijke levenshouding.De keuze voor een levenshouding waarin je op zoek gaat naar innerlijke zuiverheid, eerlijkheid, inzicht, liefde en wijsheid.Wanneer je deze bereidheid hebt om met geduld te gaan werken naar een eerlijkheid naar je zelf toe zal deze levenshouding die jij je eigen hebt gemaakt ook in het uiterlijke leven zichtbaar zijn. Groeien naar je innerlijke waarheid heeft niets te maken met een uiterlijk vertoon. Groeien naar de waarheid is de pelgrimage aan te gaan de zoek tocht naar de bron die in elke mens verscholen ligt. De Bron, een universele vrede die verbonden is met alles wat is en ooit was.

Wat weerhoudt ons

Wat weerhoudt ons, om eens na te denken over het leven. Heb jij niet het gevoel dat je in cirkels blijft rondlopen. Komt er geen verandering in je leven, voel je je moedeloos en gefrustreerd, voel jij niet de pijnen van oude vast geroeste levenspatronen en denkbeelden, die in ons leven onrust, spanning, stress, angst en chaos veroorzaken. Wat is er dan mooier, dan de mogelijkheid om jezelf op te tillen boven de beroering van het leven. God stelt ons in de gelegenheid keuzes te maken, ook al kiezen wij niet voor Zijn waarheid. Hij geeft daarmee als het ware ons de bevoegdheid tot verantwoordelijkheid in ons leven ter beschikking. Hij geeft ons hiermee een vrije wil. Wat weerhoudt ons dan om eens na te denken over het leven. Neem de tijd, kijk eens in je hart en ontdek je geheimen, je talenten, je zwakheden, je begaafdheden, je sterke kanten en je belemmeringen, verwachtingen. Schenk het je liefde en vertrouwen.

De kans is groot dat men je zal gaan afkeuren, je bekritiseren omdat je oude gehechtheden gaat loslaten, verplichtingen die van geen enkel belang zijn. God vraagt niet dat je alles moet loslaten en dat je, je nu compleet moet laten gaan. Nee Hij zegt:’ Laat mij de inspirator worden van al je handelen, ik ben daar aanwezig op de plaats die jij je hart noemt, ik ben in jou, kijk eens kort in je hart, het geeft jezelf even de rust in je overvolle leven.’ Hij biedt ons de mogelijkheid om in een wereld die ons alle condities biedt te groeien naar een eenheid. Een verbondenheid die de heiligheid van ons bestaan in ons en om ons kenbaar maakt. Niet door het bestuderen van moeilijke boeken of een moeilijke levensstijl, maar door gewoon mens te zijn in het hier en nu. Door te luisteren naar onze innerlijke stem. Dit is je Goddelijke leidraad. Deze stem spreekt altijd de taal van liefde. Deze liefde leidt tot tolerantie, vriendelijkheid, begrip en naar een onvoorwaardelijke liefde. God vraagt ons enkel om te ontwaken en open te staan voor wat onze innerlijke krachten ons willen vertellen. God, vraagt ons ook onze ogen te openen, voor alle wonderen die ons onderweg nar het ware volwassen zijn geboden worden. God, oordeelt niet, maar houdt van ieder levend wezen.

Hij zorgt voor ons. Vergeet niet dat het deze kracht is die alles geeft, ons voedt, je onderhoudt, je begeleidt en ondersteund. Hij koestert ons, ook al denken wij met ons denkend vermogen, dat wij alles zelf kunnen regelen. Maar zouden wij even stil staan en naar ons hart luisteren, dan kon je Hem verstaan en als je de wens uitspreekt Hem te ontmoeten, zul je Hem herkennen. God komt je tegemoet, Hij vraagt om je vertrouwen en wilt je laten ervaren dat je waardevol, krachtig en begaafd bent. Neem de tijd, al is het maar voor een kort moment. Het kan zelfs heel goed mogelijk zijn, dat je stap voor stap deels een andere richting in zult gaan, niet in de richting van je nog onvervulde verlangen, maar in de richting van het licht, de liefde, de kracht en wijsheid van het Goddelijke in jouw. 

De kracht van het zijn

Geef jezelf deze kans. Het is een helden daad om kwetsbaar dat je bent te herrijzen, als de persoon die je waarlijk bent. Geen strijd meer om te overleven, geen competitie meer, maar gewoon ZIJN.

Mocht het erg moeilijk zijn en weet je niet goed waar al die emoties vandaan komen, omdat je vindt dat deze niet bij je passen. Kijk dan eens in je verleden misschien ligt daar een gebeurtenis die je ook zo geraakt heeft. Kijk er naar, herken en vergelijk die situatie met wat je heden overkomt. Door uit de beleving te stappen en door er van een afstand naar te kijken ben je niet die emotie maar kun je het een plaats geven in je leven, zonder dat het je overspoeld en met je op de loop gaat. Laat het zijn. Wees hier mild en koester jezelf. Ook wanneer het je niet meteen gelukt. Open ook hier je hart en voel de rust die door je stroomt. Een rust die je weer doet vertrouwen in je ZIJN.

Het is zeker geen gemakkelijke opgave om je leven harmonieus te leven, maar een balans maakt het zeker waard om dit leven met al zijn onvoorspelbaarheid, het plotseling opduiken van emoties in jezelf die je in de war en onzeker maken, leefbaar en als gelukkig te ervaren. Natuurlijk is er veel aan vooraf, uitgeperst alsof al onze energie eruit gezogen was. Gewoon omdat we mee wilden doen, omdat iedereen dat ook deed. Of omdat wij gewoon niet beter wisten. Vele verleidingen lagen op de loer om ons te bezitten te bepalen, geest en lichaam roepen STOP. Eenmaal met deze realiteit geconfronteerd te zijn is er geen weg meer terug. Het komt hart aan, als datgene waar we voor open stonden opgaat in het niets en wij voor het voldongen feit staan, met de geestelijke en lichamelijke gevolgen ervan.

We zijn klaar voor een verandering en kunnen een begin maken door de eerste stappen te nemen, door te gaan luisteren naar die roep in ons. En vrees niets wij zijn zover voorbereid dat wij het kunnen dragen, hoe moeilijk het soms ook lijkt. Natuurlijk zullen er stemmen opgaan, die tevreden zijn met hoe het is, iedereen heeft dat recht. We komen allemaal vroeg of laat op een punt dat het goed is zoals het is. Maar we kunnen er niet om heen dat onze wereld veranderd is en lijkt het of wij flink door elkaar worden geschud. Ja zeker wij voelen allemaal de pijn, hebben verdriet, zijn boos, voelen de onmacht, verwarring en angst. Allemaal ware gevoelens van emotie. Sta jezelf toe het te voelen, het is een wezenlijk deel van jezelf. Maar, laat je er niet door meeslepen, laat het je niet beheersen. Wees mild voor jezelf. Laat het hart spreken, als een ouder die van haar/zijn kind houd en het vergeeft.

Er schuilt en held in ieder van ons

Die enige zekerheid die wij bezitten, zit vooralsnog ver weg gedoken, angstig en kwetsbaar in een hoekje van ons wezen. Maar toch hunkerend om met uitgestrekte handen naar voren te treden en zich kenbaar te maken. Deze wens wordt geuit in het veld van chaos, waarop een moment van onrust en spanning, je de adrenaline in je lijf ervaart en wordt opgejaagd. De energie die je nodig hebt, om toch maar door te gaan tegen wil en dank, tast je reserves aan en ondermijnt je gestel. Misschien voel jij dat nu nog niet zo, omdat het lichaam zich nu nog goed weet te maskeren. En vindt je het oude patroon waarin je leefde meer vertrouwd en herkenbaar en maakt het nieuwe je nog onzeker omdat het je onbekend is.

Maar een negatieve houding die gescheiden is van ons hart, tast altijd onze gezondheid aan en houdt ons af van de dingen die wij werkelijk wensen te doen. Als rede: omdat we zo gespitst zijn te overwinnen. Onze ego neemt geen genoegen met minder en zal zich verzetten tegen de veranderingen in ons. Een mechanisme dat steeds weer trucs zal bedenken om het oude denken en handelen niet te hoeven loslaten. Maar iedere stap die we zetten op het pad van ons hart, is een ware overwinning.  

Wees die held die met begrip en mededogen naar zich zelf durft te kijken en dezelfde gevoelens van respect voor zijn medewereld bewoner ervaart. En zie, hoe chaos op een zuivere en liefdevolle manier opgelost kan worden. Geef jezelf eens die ruimte, die kans, wat heb je te verliezen, het kost je niets, alleen maar een paar minuten, van je tijd, maar wat is tijd op een heel mensen leven, nou wat let je? Verbaast! Laat je hart eens spreken, ervaar de liefde en de ruimte die het jouw geeft. Je voelt die liefde als een warme omhelzing, je voelt de tranen in je opwellen, maar dit zijn tranen van geluk. Je hebt jezelf op dit moment verlost uit een beklemmingen en je ervaart vrijheid, in je denken en handelen. Je herkent ineens die verbondenheid, met je medemens, er zijn geen tegenstellingen meer. Je voelt nu ook de pijn en wat die pijn eerder met jouw gedaan heeft. Mijn God die herkenning je schrikt ervan. Dit is een keerpunt in je leven, hier ben jij, de held hier heb jij, jezelf overwonnen, nooit zul jij, nog een ander op jouw oude manier benaderen omdat jij, ervaren hebt wat de oude manier van handelen met jouw heeft gedaan. Hier voel je de kracht en de waarheid die jouw beschermt, koestert en leidt.

En dan in een keer weet je waarom dit gebeurt en hoe je verdere wilt in dit leven.  Alles wat je had of bezat of dacht te bezitten helemaal niet meer belangrijk, zelfs onzinnig dat je ooit gedacht had het nodig te hebben. Want dan in een keer loopt alles goed, alles valt op de juiste plaats. Er is geen gebrek aan iets, je bent tevreden, je kunt weer vreugdevol lachen en hebt plezier met elkaar over de simpelste dingen. Je voelt je weer verbonden met jouw omgeving er is weer respect voor elkaar en het leven lacht je toe. Je geniet van de kleinste dingen en voelt respect voor het leven. Ook als het niet meteen lukt, je hebt de moed opgepakt om te ervaren en je zult op jouw juiste moment ook die ervaring eigen maken. Vergis je niet deze kracht zit in ieder van ons. In wezen zijn wij allemaal liefde alleen wij moeten ons dat zelf weer gaan herinneren en onszelf weer gaan toestaan, als ware wij in een diepe slaap gedompeld. Wordt wakker!!!, gun jezelf en die ander dat genoegen om samen te kunnen groeien naar een betere en liefdevollere toekomst een toekomst die gevuld is met begrip verdraagzaamheid, onbevooroordeeldheid zonder angst en afhankelijkheid maar een tijd die omgeven is van licht en liefde.

De herkenning

We gaan  op zoek naar een evenwicht, dat perfect bij een ieder van ons past. Dit zoeken vinden wij in de afspiegeling van ons dagelijks leven, in het leven van alle dag. In ons werk, scholing, relaties, dagelijkse gebeurtenissen waar wij aan deelnemen. Je ontdekt dat wij niet afzonderlijk van elkaar functionerende mensen zijn, wij zijn mensen die op elkaar reageren. Het meest worden wij beïnvloed, door het gedrag en de houding van anderen, zoals een gezichtsuitdrukking, de toon waarop iemand ons iets zegt, of het zwijgen, onze lichaamhouding. Pas daarna komt, de even zo belangrijke communicatie, via het gesproken of het geschreven woord.

Alle communicatie is energie, wat wij zeggen, doen of laten, in gedachten of hardop. Deze energie treft doel. Dus denk na wat je zegt of denkt, je wensen zouden wel eens vervult kunnen worden. Maar kent u het gezegde: hoe je doet, hoe je ontmoet! Geen loze woorden en weet ook dat je in iedere mens, jezelf ontmoet.

Door de ervaringen leren wij, eerlijk naar ons zelf te kijken en ontdekken wij onze werkelijke waarden. Luisterend naar onze intuïtie en sprekend vanuit ons hart, leren wij ons leven een nieuwe invulling te geven. Nieuwe kansen en mogelijkheden, waardoor wij liefdevol oude levenspatronen die niet meer van nut zijn kunnen laten gaan. Een tijd van ruimte, vrijheid, creativiteit, onbevooroordeeldheid, zelfvertrouwen, zelfstandigheid en wijsheid treedt aan. Je bent terug in je kracht je accepteert al je goede, sterke,minder sterke kanten in jezelf onvoorwaardelijk en het is goed zoals het is. Laat ons de helden zijn van een nieuwe tijd, neem je verantwoordelijkheid op en handel vanuit je hart, toon begrip en verdraagzaamheid voor ons zelf en onze mede wereld bewoners.

De ontmoeting

Er heerst chaos in je, je bent boos, teleurgesteld, verdrietig en je vraagt jezelf af waarom dit jou overkomt! Je voelt je terneergeslagen en uitgeblust. De emoties gieren door je lichaam, je wordt er moe en wantrouwig van. Je kunt nergens anders meer aan denken. De emotie neemt volledig bezit van je en gaan met je op de loop.

Een stem diep in je roept naar jouw en vraagt of je alstublieft wilt luisteren, waarom doe je dit jezelf toch aan? Voel dan toch wat deze strijd met je doet! Je ondermijnt jezelf.

Dit is niet wat je echt jezelf toe wenst! . Maar je wenst, om niet te willen luisteren.

De strijd gaat maar door, over en weer, je geeft niets toe. Steeds meer voel jij de drang om jezelf te overtreffen. Je wilt niet het slachtoffer of de mindere zijn. Je wilt sterker zijn dan de ander, want dat geeft macht, power vind jij. Je klopt op de borst, kijk een wie ik ben, niemand doet mij wat. Steeds  maar weer wil jij jezelf bewijzen, je wilt overleven en gaat over je grenzen van je kunnen. Om je heen kijkend, oplettend voor eventueel gevaar, bang dat men aan jouw vergaarde zekerheid kan komen. Daardoor ben je vind jij toch iemand, dat geeft macht. Maar je voelt jezelf niet echt gelukkig en je probeert er aan te ontsnappen door nog extremere, gevaarlijker en sneller te gaan leven.Vanuit je innerlijk komt een signaal en nu een doordringend gevoel van alarm. Waar vlucht je voor? Bang voor de realiteit? 

Misschien ben je wel niet zo'n onverschillig mens, maar ben je alleen bang dat men je kwetsbaarheid ziet? Bang, om jouw werkelijkheid te verliezen. En klamp jij je vast aan een illusie, die op elk moment in rook op kan gaan. Of doe jij gewoon anderen na? Maar je hoofd staat er niet naar om verder na te denken, je bent  het gewoon allemaal zat en verlangt naar rust... Maar, mijmerend vraag je jezelf toch nog af waarvoor je het allemaal doet.Of het allemaal wel waard is. Ja je vraagt jezelf af wie jij eigenlijk werkelijk bent... Je hebt jezelf van iedereen vervreemd, maar vooral van jezelf. Misschien heb je wel de moed om jouw eigen werkelijkheid te tonen in alle eenvoud, los van al je maskers!. Maar je weet niet hoe dat moet! .Je hebt wel de intentie, om datgene wat je nog niet kent te ontmoeten. En dan op een moment totaal onverwacht, wordt je geconfronteerd met een liefdevol persoon,die zijn handen uitnodigend naar jou uitstrekt, zo maar en spreekt over de liefde, die zich in jouw openbaart wanneer jij jezelf door je innerlijke stem laat leiden, door jouw intuïtie. Deze stem van het hart, spreekt altijd en alleen met liefde...

Wees gerust, voel de emoties van onrust, voel wa't ze met je doen!. Zie in je binnenste wat er met je gebeurt. Wees niet bang voor deze emoties en ontken ze niet, er is niets mis mee. Deze gevoelens zijn een wezenlijk deel van de persoon die jij bent en van wat jij met je meedraagt. Deze gevoelens, deze chaos geven jou de kans om naar je zelf te kijken en je bewust te maken van de desastreuze werking ervan. Hier heb je de kans om aan jouw leven een positieve wending te geven. Om begrip en liefde op te brengen voor de zwakke en kwetsbare momenten in jouw leven. Geef jezelf de kans, om vanuit deze chaos nieuwe opbouwende en ondersteunende mogelijkheden te scheppen. Weet dat jij tot nu toe het slachtoffer was en niet die ander. En dat jij nu de unieke kans hebt om te ontdekken wie jij werkelijk bent, in eigen handen hebt!. Onthoud, jezelf niet meer van alle mogelijkheden om jezelf te verwonderen over de dingen die je in jezelf kunt ontdekken. Je creativiteit je sociaal bewogenheid de ruimte die in jou ontstaat waarbinnen jij jezelf vrij en onafhankelijk kunt bewegen. En wees die held van een nieuwe tijd waar wij onvoorwaardelijk en liefdevol elkaar kunnen ontmoeten.

Het begin

Wanneer ik terug kijk naar wat ik nu benoem: mijn bewustwordingsproces ofwel mijn pelgrimage constateer ik dat, wat ik nu noem het bewustwordingsproces destijds niet aan de orde was. Eigenlijk stond ik daar helemaal niet bij stil, het leven nam mij letterlijk en figuurlijk in beslag en ik wist niet beter. Het enige wat ik voelde was dat het subtiele innerlijk weten, dat het goed was zoals het was en dat voor alles een rede was. Wat de rede was en waarom wist ik niet, maar mijn vertrouwen erin was des te groter. Ik voelde een innerlijke lichte drang om iets te ontdekken dat ik op dat moment nog niet kon plaatsen. Eigenlijk beschermde het gevoel mij maar hoe was onbekend, onwetend over het waarom.

Mijn eerste ervaringen met de wereld waren mooi, ik voelde mij vrij, onbevreesd en onbekommerd over datgene dat nog komen moest, het was allemaal nog zo ver weg. Maar hoe meer ik betrokken raakte in deze wereld, des te meer mijn ervaringen gericht waren op de koelte en de afstandelijkheid ervan. Er was geen werkelijk contact er was geen benadering, geen werkelijke aandacht voor elkaar. We begrepen elkaar niet meer, maar waren sneller geneigd om elkaar te veroordelen en te beoordelen. Steeds weer besloop mij het gevoel niet mijzelf te kunnen zijn. Er was angst om mijzelf te tonen. Deze situatie streek mij tegen de haren in, waardoor ik regelmatig krachtig uit mijn slof schoot. Maar zelfs dat mocht niet. Wat mocht er dan nog wel, wat was er wel geoorloofd in deze maatschappij. Een blindelings menigte die alles volgt wat men voorgehouden wordt zonder bij zich zelf te toetsen of het voor de persoon klopte.

Nou ja een buitenbeentje zijn was voor mij niet bijzonder ik voelde mij toch al buiten de maatschappij staan omdat ik er geen binding mee had. Eigenwijs dat ik altijd was. Ik volgde vrij en vrij tussen haakjes, mijn eigen weg en op dat pad ontmoette ik weer mensen die mij aanspraken, daarbij herkende ik iets en liep een stukje mee en we leerden van elkaar tot dat onze wegen een eigen richting insloegen. Niet altijd leuk maar deze mensen wilden ook vrij zijn. Op zo een moment viel ik weer voor een deel terug in de handen van de maatschappij.

Ik ervoer een onderdrukkende macht, als een vorm van arrogantie. Waar haalde men het recht vandaan een ander naar maatstaven te beoordelen. Dat er regels bestaan prima, maar waar is de vrijheid van het individu en de mogelijkheden om zich zelf te zijn en te ontplooien, zonder gelijk beoordeeld en veroordeeld te worden. Hoe dan ook, na veel ageren ging ik mij  steeds meer gedragen op en manier die de ander, de maatschappij, ouders, leraren, echtgenoot, vrienden en vriendinnen het van mij wenste om geaccepteerd te worden. Dienstbaar zijn was het motto want als vrouw had je al niet veel rechten. Dienstbaar aan maatstaven waarin van tevoren al bepaald was, wat goed en wat niet goed was. Men vond dat je beoordeeld werd aan de hand van datgene wat je in de maatschappij aan status bereikt had. Was dat masker naar buiten duidelijk, dan was er aanzien en was je een voorbeeld. Dat deed de economie floreren en dit kwam weer ten goede van de gewone mens. Dat gebeurde in grote organisaties maar ook in de huiskamer. Innerlijk voldeed ik niet aan deze norm maar mijn leven werd onervaren als ik was er wel door beïnvloed eigenlijk voelde ik er mij in gevangen, opgesloten, murw gemaakt, het benauwde mij. Het onderdrukte al mijn potenties.

Uiteindelijk ging ik denken dat het zo hoorde en voldeed ik tijdelijk aan dat beeld. Maar ergens diep in mij was het verzet nog niet gedoofd. Soms drong het door tot in mijn bewustzijn, om dan weer heel snel onderdrukt en angstig terug te deinzen. Ik werd meegesleurd in een stroming waarin ik niet wilde verdrinken, ik wilde overleven. Diep in mij voelde ik een vertrouwde drang die mij aanspoorde tot verandering. Er ontstond een enorme tweestrijd in mij waaraan ik bijna ten onder ging. Aan de ene kant het gevoel om te voldoen daaraan wat mijn omgeving van mij wilde en verwachtte en aan de andere kant de behoefte om gehoor te geven aan mijn innerlijke behoeften tot erkenning van mijn wezen erkenning van de mens die ik in wezen ben. Het gevoel, hield niet op, steeds keerde de strijd in een andere vorm terug als een vicieuze cirkel die doorbroken diende te worden. Alsof het mij iets wilde zeggen.

Maar dat ik daar nog niet aan wilde of wenste te erkennen. Angstig voor de gevolgen ervan.  Ook al was het destijds moeilijk te benoemen of het wel een twee strijd was, maar de drang nar inzicht was er niet minder om. Na een innerlijke strijd uitgestrekt over vele jaren met veel vallen en opstaan kwam ik tot de ontdekking dat ik precies hetzelfde deed, ik wees ook met de vinger naar de boze betweterige maatschappij, zo hield ik de vicieuze cirkel in stand. De maatschappij diende echter als spiegel die ik mijzelf voor moest houden. De strijd zou pas eindigen op dit moment van inzicht om dan het moment in te luiden war een drang ontstaat om tot verinnerlijking te komen. Een nieuw proces meldt zich aan indringender, confronterender, pijnlijker en eenzamer omdat ik het zelf moet klaren. Vanuit de aandacht die naar buiten gericht was ging ik nu met mijn aandacht naar binnen.

Mijn innerlijke opdracht was om eens goed naar mijn eigen rol in het schouwspel te gaan kijken. Wat was de oorzak, waardoor gebeurde wat er gebeurde, wat was de bron van mijn handelen. Het werd een innerlijke worsteling tussen het oude handelen en het nieuwe nog te ontwikkelen zijn dat aandrong om onderzicht te willen worden. Vele oorzaken en gevolgen waren herkenbaar, anderen waren diep in mijn bewustzijn weggestopt angstig om ontdekt te worden. Het oude patroon van handelen gaf ook nie5t zo snel op, oude opvoeding patronen normen en waarden, gedachten, emoties, controle, daarin was ik door de jaren mee vertrouwd geraakt. Het ego had daarbij zoveel verdedigingsmechanisme opgebouwd, om alles zo vertrouwd mogelijk en veilig te laten dat het moeilijk was om tot mijn werkelijke waarheid van mijn wezen door te dringen. Langzaam kwamen de vele sluiers die mijn ware Zijn bedekt hielden en mij van de werkelijke WAARHEID gescheiden hielden een voor een los. Om zo een ruimte te creëren die nodig was om nieuwe ervaringen te laten integreren. Er was niet te ontkomen aan deze confrontatie. Hoe moeilijk ook de ervaring was maar diep in mij wilde ik niet anders.

Dit was toch ook mijn innerlijke drijfveer, dit was toch wat mij inspireerde, van weleer alleen was de aandacht niet meer naar buiten gericht maar ging ik naar binnen. Naar mijn zijn, mijn handelen, mijn keuzes. Naar de manier waarop ik mijn leven beleefde, naar het was en hoe het nu is. Het loslaten van oude gedachten, oude patronen van denken en handelen, overtuigingen. Vastzittende pijn en verdriet van verflogen kansen, verwachtingen die niet voldeden, liggen gebleven wensen en behoeften, verloren vriendschappen, lichamelijke pijn door de krampachtigheid om te behouden wat was, want alleen daar was ik zeker van de oude levens patronen ze waren bekend, ondanks de ellende waren er ook fijne momenten maar ze waren niet van mij. Deze momenten waren gerelateerd aan het feit hoe ik diende te  reageren.

Hoe men vond dat ik iets mooi moest vinden en waarom ik om iets verdriet diende te hebben. Ik diende te reageren naar de heersende maatschappelijke maatstaven en dat had niets met mijn wezen van doen. De illusie waarin ik leefde had mij wijs gemaakt dat het zo hoorde, maar die illusie kon ieder moment uit elkaar ploffen omdat het geen innerlijke waarde bevatte. Maar al met al is het deze spiegel die mij onomwonden, steeds dichter bij mijn wezen bracht en mij pijnlijk duidelijk maakte wat de ware realiteit van het leven inhoud. Zodat ik nu een duidelijke keuze voor het leven kon maken, de oude patronen voelde niet goed de nieuwe weg vulde mijn wezen met vreugde en rust.vreugde het enthousiasme dat ik voelde of dat de wereld mij nieuwe kansen bood, creativiteit, levens vreugde en eerbied voor de natuur.

Het beleven van mijn aanwezigheid op Aarde gezien door mijn ogen mijn Ziel. De rust in mijn aanwezigheid die ik kan behouden te midden van de maatschappij. Aangespoord door een innerlijke kracht die als en rode draad door mijn leven leidde stond ik de interactie toe met de maatschappij, deze leerde mij kritisch naar mij zelf te kijken, om op mijzelf te vertrouwen, op mijn eigen innerlijke kracht en intuïtie. Dat de strijd geen strijd hoefde te zijn maar dat het goed was zoals het was en dat alles gebeurde om ij dit duidelijk te maken. Een mens behoeft niet ergens toe te behoren om iets te ZIJN, het is goed zoals je bent. Dat alles zijn tijd en orde heeft.

Dat alles wat ik als strijd vervaarde er was om wakker te worden voor wat werkelijk belangrijk is, in die zin is er geen goed of kwaad, er is gen oordeel nodig alles heeft zijn functie in het gehele schouwspel van het leven. Mijn eerdere behoeften mij van deze wereld terug te trekken in een grot om daar te mediteren kan niet. Ik leef in deze maatschappij, ik kan er mij zelf niet aan ontrekken, ik ben er niet meer me in conflict maar heb deze maatschappij deze realiteit leren te accepteren. Ik sta er niet los van ik ben deze maatschappij. Te midden ervan die ik nu niet meer als vijand zie, maar als en leermeester de ware leraar van het leven. Die mij de kansen bood om te groeien naar dit moment. Alles was altijd al goed, alleen ik was mij er nog niet van bewust dat alles wat ik nodig had er al was. Door het leven te ervaren de confrontatie er mee aan te gaan de spiegels te accepteren die mij voorgehouden werden, leerde ik door de jaren heen wat het allerbelangrijkste was. Te midden van de maatschappij en de maatschappij in mij.

Vele generaties hebben wij onze ervaringen, onze hoop en verwachtingen, onze angsten, onze emoties doorgegeven en zijn we uiteindelijk verdronken in ons denken dat ons leven bepaalde. Het denken is er om met onszelf of anderen te kunnen communiceren. Hiermee bedoel ik niet het intellectuele denken, mar het denken middels ons gevoel. In ons natuurlijke ZIJN, valt het denken en het leven samen met een natuurlijk bewegen. Het leven is bewegen en maakt het mogelijk om in contact te leven met de werkelijkheid van alle dag zo als het is en niet zoals wij dat zouden willen. Door de ruimte en de vrijheid die je voor jezelf schept kan het oorspronkelijke bewustzijn in je leven doorwerken. Aan ons is de taak om uitdrukking te geven aan deze unieke manier van ZIJN, in contact met onze omgeving.

De vrijheid van ZIJN is liefdevol, heeft geen oordeel, is onafhankelijk, begripvol, puur en zuiver, er is geen vorm aanwezig van beredeneren het is goed zo. Het hoeft niet in den treuren besproken en uitgeplozen te zijn.

Er is acceptatie, ongeacht de dag want die behoeft niet altijd als even prettig te worden ervaren maar het is goed zoals het is. Er is een kracht in aanwezig die doet vertrouwen. Het geeft rust en vrede, ruimte er is gen denken meer over hoe de toekomst eruit moet zien de toekomst is nu. Het verleden wordt niet meer in het heden uitgerekt maar is ontdaan van zijn last en is verleden. Er is alleen NU. Waarin voorspoed en tegenslag geen enkele waarde heeft, maar gewoon is. Zie dan ontstaat er ruimte waarin de BRON zich in mij kan manifesteren zoals deze voor mij bedoeld was. Niet mijn wensen komen tot ontplooiing maar Gods plannen met mij komen tot uitdrukking. GOD is dit natuurlijke bewegen.  Het is een liefdevol verbond die ieder van ons zou wensen te ondergaan. Vanuit deze ervaring kan een mens ZIJN.

Levenslessen

Mijn leren is ervaren dat nooit gebonden is geweest. Ook al koos ik steeds de moeilijkste weg het was altijd mijn verantwoordelijkheid. Denk hier is even goed bij na wat ik wil schrijven is mijn leer ervaring mijn visie op een vrij functioneren. Als ik het goed bekijk heb ik ondank alle tegenstand die ik mocht ervaren best goed gedaan. Vrijheid heeft altijd hoog bij mij in het vaandel gestaan. Eigenwijs en eigenzinnig vond men mij. Ik paste niet in deze maatschappij en werd uitgespuugd. Deze maatschappij heeft mij echter terug gebracht naar de mens die ik oorspronkelijk was. Laat maar nooit te laat om te ervaren. Mooier zou zijn geweest als deze lessen al heel vroeg in mijn jeugd geleerd konden zijn. Maar het was duidelijk mijn leven dat ik nu op mijn 50e weer jong en vrij kan zijn.

Ieder mens ervaart het leven op een eigen unieke wijze. Ieder mens vult zijn ervaringen in vanuit zijn/haar optiek. Woorden als vertrouwen, geloof, raken ieder op een eigen manier vanuit een persoonlijke achtergrond. Maar wat meer herkenbaar is dat vele onder ons raakvlakken met elkaar hebben. Niet altijd in dezelfde omstandigheden, maar in de ervaring ervan  komen ze dicht bij elkaar en kunnen verschillende mensen een verschillend stadia ervaren in dat verhaal. De een zit midden in het verhaal de ander heeft het al ervaren en kan er van een afstand naar kijken. Weer een ander staat op de drempel van ervaren of weegt de situatie af om een stap verder te gaan. Samen maken deze onderling zo verschillende personen gezamenlijk een verhaal. Op deze manier kan men gezamenlijk een ervaring tastbaar maken, verduidelijken over hoe men in verschillende stadia de ontwikkelingen ervaart. Op deze manier worden zomaar onwillekeurig voor elkaar vreemden mensen, elkaars leraar. Ongedwongen kan men op ieder moment een mens ontmoeten, georganiseerd of zomaar waarmee men een ongedwongen gesprek aanknoopt en zie daar: vaak is dat op een moment dat je dat het meest nodig had en vult het zich zomaar in, zonder dat je er ook maar iets voor moest doen. Het gebeurde gewoon.

Deze ervaringen kunnen talrijk zijn en op verschillend vlak. Technisch, handvaardigheid, museum bezoek, kunst, creativiteiten, etc., etc.

Om iets te leren hoeven wij niet altijd naar een school of cursus te gaan vaak biedt het leven al een uitkomst. Toevallige ontmoetingen of in een studieruimte of lezing. Vaak is alles zo gecontroleerd en voorbestemt dat er geen plaats is voor ervaren. Ook zijn de prijzen voor degelijk onderwijs schrikbarend hoog dat ik vaak gedacht heb waarvoor men het nu eigenlijk deed.  Onderwijs ligt op straat en is veelal gratis, wanneer wij er maar oog en oor naar hebben. Maar ons ingeprente denken gaat er van uit dat alles wat duur is ook automatisch goed is. We moeten ons profileren, onze ambitie, carrière, onze toekomst moet veiliggesteld worden. Als volwassenen kunnen we keuzes maken die goed bij ons in de smaak liggen.

Of deze keuzes ook gemaakt zouden zijn wanneer wij al in onze jeugd de vrijheid van ontwikkelen van onze talenten ondervonden betwijfel ik ten stelligste. Onze wensen worden veelal beïnvloed door onze maatschappij die zeer stellig is op het vlak dat iemand het gemaakt heeft in het leven en degene die dat niet deden. Deze laatste staan vaak buiten de maatschappij en worden vaak afgeschilderd als zwakke ofwel buitenbeentjes die niet mee kunnen in de snelle vooruitgang van de wereld. Men wordt onderkent en vaak buiten de maatschappij terecht in een instelling voor geesteszieken, crisiscentra omdat men niet meer begrepen wordt. Ook wordt men door de jaren lange druk ziek en arbeidsongeschikt. Deze misvatting ontstaat al heel vroeg in ons leven.

Al heel jong moeten wij als leerlingen luisteren en voldoen  aan wat onze leraren ons te vertellen hebben. Of wij dat nu behoeft in hebben of niet als kind ontkomen wij niet aan deze invloed. Wegdromen ja, dat zou kunnen, maar  dat werd dan weer tot uitdrukking gebracht in een rapport. Falen, vernederingen, competitie, pesten,spijbelen. Plaats en ruimte voor de eigen ontwikkeling de eigen behoeften voor dat moment is er niet. Dit scenario zet zich voort gedurende een groot gedeelte van ons leven. Overal moeten wij iets bereiken. Diploma’s, onderscheidingen, certificaten alles om iets te zijn. Er is geen of bijna geen plaats voor eigen initiatieven, altijd moeten er bewijzen van kundigheid voorgelegd worden. Er is geen plaats voor kundigheid door eigen ervaring midden in het leven van alledag. Ik zie alles als een vorm van controle dat iets goed is als het als zodanig uitgedrukt is in de vorm van een titel, graad, of oorkonde. Dat er mensen zijn ongeacht de leeftijd die een schat aan ervaring opgedaan hebben, waar aan voorbij wordt gelopen.

Wij denken vaak dat wij kinderen iets te leren hebben omdat wij ouder zijn en het wel weten, maar kinderen kunnen heel wijze leraren van ons zijn, wanneer wij eens de arrogantie loslieten om dat te bepalen, zouden wij een veel betere samenleving ondervinden waarin jong en oud elkaar respecteerden. Waarin een ieder van elkaar leraar of leerling zouden kunnen zijn. We zouden een maatschappij kunnen ontwikkelen waar onderling respect is voor leeftijd, afkomst, religie. Mijnsinzien is alles tot stand gekomen om onze maatschappij te laten groeien en een economie welvaart te creëren. Alhoewel ik ervan overtuigd ben dat wanneer ieder mens de ruimte en de vrijheid zou krijgen om al heel vroeg in onze jeugd om aanwezige talenten te ontwikkelen waarbij in leeftijd oudere ons terzijde zouden staan en behulpzaam zou zijn op momenten waarop dat gevraagd zou worden. Zonder dwang of prestige, ieder mens datgene zou ontwikkelen, waar men zich het meest bij betrokken voelt. Gezamenlijk zouden we tot compromissen komen, afspraken kunnen maken, eigen verantwoordelijkheid kunnen behouden.

Stilte

Wanneer je denkt dat ik je kan onderwijzen, hoe het moet of al je obstakels kan laten verdwijnen dan moet ik je teleurstellen. Je bent je eigen leraar, waar ik mee behulpzaam kan zijn is om je te helpen de weg te vinden naar je eigen innerlijke wijsheid. Met dit boek probeer ik je in het diepste van je zijn te raken en te doen ontwaken, zodat jij tot inzicht kunt komen om de verbinding die in jou al aanwezig is te doen herkennen. Met het lezen van de woorden mis je de kern van de waarheid, de waarheid zit in jouw. Maar het is goed wanneer je onder het lezen regelmatig jezelf aftast, naar jezelf gaat luisteren, gaat voelen hoe dat bij jou werkt. Waarnaar ik tracht te wijzen ligt niet in ons denken maar in het voelen ervan. Hiermee verwijs ik naar een diepere dimensie in jou die veel grootser en vrediger is dan met woorden te omschrijven valt. Wanneer je tijdens het lezen een intens vredig gevoel bij je opwelt ben je er mee verbonden. Trek je jas eens aan en ga wandelen in het bos of langs het strand proef de stilte. Bomen zijn stilte, ze ZIJN. Er is geen dualiteit in de natuur, hier heerst het ZIJN in stilte. De omringende energie doordringt je wezen maakt je stil, doet al ons denken vervagen en is stil.

Liefde

Weet je wat liefde is Liefde is wat in je opwelt uit het binnenste van je wezen, als de hartstochten van het leven tot stilte zijn gebracht. Voor velen is dit moeilijk te begrijpen, want menselijke hartstocht, gevoel of medeleven worden vaak ten onrechte voor liefde aangezien. De trilling van ware liefde komt voort uit de eenwording van de mens met God. Wanneer je de eenwording met God kunt herkennen doordat je lief hebt in de mate waarin dat voor jou mogelijk is, dan heb je de ware liefde ervaren. Toch komt de mens via menselijke liefde tot Goddelijke liefde. Het pad naar een innerlijke vrede leidt niet langs ingewikkelde oefeningen of een strenge leefwijze. Belangrijk is om het leven te gaan ervaren. Om ons blijvend te verwonderen. En weet dat niets alleen maar goed of alleen maar slecht is.

Alles is goed zoals het is en heeft in die zin altijd een functie. Een ieder heeft zijn plaats en taak in het grote kosmische spel. Alles is er op ingesteld om te groeien naar het licht van God. De ziel zal volledig kalm zijn en iedere gebeurtenis in het leven rustig tegemoet treden. Iedere gebeurtenis in ons leven zal ons sterken en zal ons leren om alle levenservaringen te aanvaarden en dat wij nooit zullen twijfelen dat wat er ook gebeurt dit altijd aan ons ten goede zal komen. De ziel wordt alleen standvastig, door ervaringen die ertoe bijdragen dat wij onze innerlijke vermogen vinden. Die ware innerlijke kracht weet dat niets onze innerlijke stem kan vernietigen,  zolang je er maar van doordrongen blijft dat God in ons is. Niemand kan ons die rijkdom ontnemen.

Auteur: Antoinette Meesters

www.universelevrede.nl
info@universelevrede.nl

Info: 

Samen onderweg

Deel 1 mijn lief koningskind
Deel 2 samen onderweg
Deel 3 bewustzijn
Deel 4 de lichtwereld
Deel 5 het niet wetende 

Deel 2 samen onderweg

Evolutie
De universele cyclus
Universele vrede
God spreekt
InIteractie met god
Uitnodiging van god
God
De Bron
Het afgescheiden zijn v.d.Bron
De ontmoeting
Zijn
De kracht van het zijn
Innerlijke weerstand
Angst
Ons dualistisch denken
Dualiteit
De pijnen van verandering
Samen
Omarm jezelf
Ontwaken voor heel zijn
Het helingsproces
Het pad van verinnerlijking
Heer

Evolutie

Vanuit de mineralen van de aarde, ben ik een steen geworden.

Ik was zo gelukkig om van de steen, een plant te worden.

En van de heiligheid van de plant ging ik over,

in de vorm van de dieren.

En vanuit die vorm meen ik gegroeid te zijn,

in het scheppende principe van een mens.

Nu ik bij de drempel van de dood ben aangekomen

en mij misschien de heilige naam mocht herinneren.

Zal ik niet alleen sterven aan het lichaam,

maar in die dood zal ik herboren

worden als een engel.

De universele cyclus

Onze Ziel doorloopt vele verschillende geboorten voordat deze de cyclus binnengaat van het menselijk bewustzijn en het intellect heeft om deze al zodanig te herkennen. Deze cyclus biedt ons de mogelijkheid om het leven te ervaren in al zijn facetten van het ene uiterlijk in het ander, van het ene niveau naar het andere en alles ertussenin. Waardoor wij tot het werktuig worden van ons Zelf. Trachtend om aan al onze behoeften te voldoen worden wij in een negatieve spiraal meegezogen steeds verder en verder van ons ware zelf in de onwetendheid dat wij niets meer moeten doen dan gewoon maar moeten blijven zitten en alles komt naar ons toe. Nee deze cyclus van het leven is voor ons gecreëerd om de mens de mogelijkheid te bieden het leven te ervaren in al zijn uiterlijkheden.

De mens heeft de vrije wil om te ervaren, maar deze vrije wil is lang niet zo vrij als wij denken. Wij worden wanneer wij de menselijke cyclus binnen gaan met zoveel verschillende verlangens geconfronteerd die wij voortdurend trachten te verwezenlijken. Wat niet altijd lukt. Al deze onvervulde wensen en verlangens maken de mens tot het werktuig van zichzelf. Constant zijn wij in de weer om aan al die verwachtingen vorm te geven. We worden als het ware meegesleurd in en negatieve spiraal die steeds dieper weg zakt in een moeras van onwetendheid steeds verder weg van ons ware Zelf, alsof je erin gevangen zit. 

God zegt onbevooroordeeld, dat Hij in het midden van al die onbeheerste processen aanwezig is. “Ik ben aanwezig in het hart van alle wezens. Ik ben daar aanwezig op de plaats die jij je hart noemt. Ik ben bij jou, ik nodig je daartoe uit, kijk eens kort in je hart, het geeft je even de rust tijdens de wirwar van je leven waarbinnen je opgesloten zit. Dan kan het heel goed mogelijk zijn dat een deel van je vrije wil een andere richting inslaat. Zeker niet de weg van al je niet verwezenlijkt verlangen, maar de weg naar het licht en als je er naar kijkt zal ik jouw tegemoet komen.

Vergeet niet dat het deze Goddelijke kracht is die alles geeft, je onderhoudt en voedt. Neem de tijd en denk na over je leven, hoe ziet deze eruit. Heb je het gevoel steeds in cirkels te lopen, komt er geen verandering, voel je de frustratie en de pijn daarvoor. Kijk eens diep in je hart en ontdek je geheimen, je talenten, je krachten, je zwakheden, je begaafdheden en als je deze helden daad hebt verricht, kijk dan in het hart en de geheimen van je naasten. Wanneer je God in jezelf en in alles om je heen in al het leven en in alles wat ooit was kunt ontdekken, dan begint langzaam het mysterie van het leven aan jouw te ontvouwen. Je leert de rollen die wij in het drama leven spelen te herkennen. Dan is het aha, dat heeft God voor ogen, dat is het plan van de Goddelijke regisseur. Je ervaart de synchroniteit van het leven. Het ritme van je Ziel is verbonden met het ritme van de natuur, van de planeten en het ritme van de schepper. Zo wordt de vrije wil Goddelijk.

De weg om het Goddelijke in jezelf te ontdekken vindt je door innerlijk stil te zijn. Neem voor jezelf de tijd, al is het voor en kort moment al zou het maar om het op vangen zijn van een korte glimp van je Ziel en wanneer dan al je denken is verdwenen, dan is de kans groot dat je, je Ziel helder waarneemt. Zonder enige andere inmenging al is het maar een klein moment. Dan zeg je, ach “dat ben ik”. Dit zijn de Goddelijke wensen in mij, ik herinner het mij weer. Plotseling ontstaat een nieuwe kracht, inzicht, hier vindt een transformatie plaats die je bevrijdt van twijfel, onrust en angsten van overbodige oude levenspatronen. Hier worden onze dagelijkse beslommeringen onbelangrijk, hier worden de diepe innerlijke wensen van je Ziel waargenomen. Hier vindt een openbaring plaats, hier slaken we een diepe zucht van verlichting, hier is het weer thuiskomen in ons zelf. Neem voor jezelf de tijd, je bent het waard, gun het jezelf.

Natuurlijk is de kans groot dat je de pijnen vindt van oude vastgeroeste levenspatronen, opvattingen die in ons even onrust, angst en chaos veroorzaken. Probeer je dan niet teveel op je pijn te richten, maar richt je dan tot je Bron je Schepper. Blijf niet in een vicieuze cirkel draaien zonder uitzicht of einde. Buig je voor Hem, want Hij heeft waarschijnlijk iets met de pijn te maken. Het is alsof Hij zegt: buig voor Mij. Aanvaard je leringen en leraren. Richt je tot Mij, leer je jezelf innerlijk te richten, dagelijks. Richt je hart tot Mij. Wees nederig onbevooroordeeld liefdevol. Wees Mij toegewijd, dienstbaar, offer aan Mij. Een totale overgave aan God een overgave aan Goddelijke leiding in je leven. Mij is God, maar ook het Goddelijke in ons. Het werkelijke Zelf is vrij van ego, vrij van illusie. Je kunt God niet zien zonder jezelf te zien. Het moet onze grootste ambitie zijn om onszelf op te tillen uit de beroering van het leven.

God biedt ons de gelegenheid om keuzes te kunnen maken in de acties die wij ondernemen. Hiermee maakt Hij de mens tot middelpunt van de schepping. Wij krijgen hiermee onze bevoegdheid onze eigen verantwoordelijkheid tot het leven in handen. God biedt ons die gelegenheid. Het enige wat wij moeten doen is mens te worden die deel uitmaakt en niet langer gescheiden is van de scheppings Bron. God zegt niet dat je nu alles moet loslaten dat je, je nu compleet moet laten gaan. Nee, Hij zegt dat “geeft alles aan Mij, laat Mij de motor worden van al je plichten, stop met alles dat van geen enkel belang is. Vanuit je omgeving zal men je gaan afkeuren en bekritiseren dat je gehechtheden loslaat, oude vrienden waarmee je jezelf al tijden niet lekker voelt, werk dat je niet vrolijker maakt, enz. Als je, je gehechtheden loslaat ontstaat er paniek en dat wordt geuit in de vorm van kritiek. Maar God zegt: vrees niet, IK zal je laten voelen dat je waardevol, krachtig en begaafd bent.

De kennis uit oude beschavingen nodigen de moderne mens uit die ver is gegaan in een wereld van materialisme, uitbuiting, oorlog, destructie, eigenbelang, hebzucht, of macht om een sprong te wagen in een ander bewustzijn. Omdat er een hele andere wereld is om te verkennen. Zolang je een lichaam  hebt die zich door het ego laat beheersen, zal dat je gaan frustreren en zul je, je gaan verlangen naar een plek die we ZELF noemen waar die pijn niet bestaat. Geloof en vertrouw dat ik toegankelijk ben voor je want ik hou van je, GOD.

Universele vrede

Een universele vrede is een innerlijk ervaren van een natuurlijke Zijn. Een natuurlijk Zijn vrij van cultuur, conditionering, en intellect. Deze mens in zijn natuurlijke Zijn,  functioneert in de wereld en accepteert de realiteit van deze wereld. Wanneer je dit ervaren zou oproepen schep je onrust in jezelf. Door over vrede te praten en te veronderstellen dat je nu erg vredig bent, is geen vrede, dat is een forcerend geweld. Vrede is een kracht die zich manifesteert in een  innerlijk staat van rust, waarin je het pad dat zich voor je opent  accepteert, los van het besef dat er geen andere weg is. Het pad naar deze innerlijke staat behoort nog tot ons denkend vermogen, daarna valt alle belang van ons denkend vermogen weg en je bent.

Onderweg naar deze staat van natuurlijk Zijn, doorlopen wij verschillende bewustzijnsstadia, waarin wij ons spiritueel ontplooien.

Wanneer we even ervan uitgaan, dat wij op deze aarde zijn om te leren, dan leert het ons waar onze valkuilen en onze obstakels liggen, om er mee leren om te gaan, om ons zelf te ontdoen van oordelen en veroordelen. Door de spiegel die de maatschappij ons voor houdt leren wij ons zelf herkennen. Het is niet altijd leuk wat wij van ons zelf zien maar het leert ons onze omgeving en ons zelf te begrijpen en waarom wij ons gedragen zoals wij ons gedragen. Steeds  zal aan het einde van een ‘leerproces’, de wereld om ons veranderd zijn, omdat wij veranderen, groeien, we krijgen gaandeweg andere denkbeelden gaan anders reageren op situaties, krijgen meer inzicht en begrip voor ons en andermans handelen. Wij worden steeds zelfstandiger en volwassen door niet alles meer klakkeloos voor de waarheid aan te nemen, maar we gaan de informatie die ons benadert toetsen in ons zelf. Wij hebben uiteindelijk altijd het recht om te kiezen in hoe verre men bewustwording tot zich laat. Aan ons is de keus, wij zijn allen verantwoordelijk voor ons eigen welbevinden. Tevens heeft niet ieder mens er voor gekozen om in dit leven een universele vrede te bereiken en vinden op eigen kracht hun vrede. Wij zijn allen, gewone unieke persoonlijkheden in beweging. Verbonden met GOD.

God spreekt

Ik kan de melkwegstelsel bewegen, Ik kan de tijd bewegen. Kijk naar mijn schepping vind je mijn kleuren niet schitterend? Ik ben de grootste rekenaar, ik heb alle krachten op de juiste plaats gezet. Alles draait in een volmaakte tijdspanne rond, vind je niet dat ik een meesterlijke tovenaar ben. Soms kom ik als de zon, als een groot stralend licht. Dan kom ik als de regenboog met vele kleuren en dan verander ik mijzelf in duisternis. Ik kan met mijn ogen twinkelen en schijnen als de sterren want ik ben de sterren. Ik ben de ene die een verbond heeft met alles dat ooit heeft bestaan, en met dat wat in de toekomst zal bestaan. Buiten mij bestaat niets. In de moeder ben ik het die de levende wezens beschermd, wees je daar bewust van. Ik ben al heilige geschriften van deze wereld. Ik ben niet alleen de theoloog en de intellectueel, nee ik ben ook de gokker, ik ben de grootste toneelspeler ter wereld. In alles dat je vingers kunnen beroeren, maar ook in pijn, creativiteit, verdriet, geluk, zorgzaamheid ben ik aanwezig. Zelfs in de gedachten die nu door je heen gaan, ben ik aanwezig. Zelfs als je niet probeert te ontdekken wie je ware zelf is, je ware identiteit is.

Het leven is zo geschapen dat je uiteindelijk bij het altaar van de liefde zult aankomen. Zelfs als je meent dat je en grote zondaar bent. Maak je er geen zorgen over, je kunt nu omkeren en door het maken van het kleinste gebaar zul je merken dat ik beschikbaar ben. Ik ben zelfs een dief, want ik stal altijd yoghurt en melk. Ik ben de grootste dief. Ik kan strijdwagens besturen. Hou je van muziek, raak de snaar van het instrument aan. Want ik ben de grootste musicus, uit mij komen alle klanken voort. De grootste troost en hoop voor de mens op deze aarde is dat een aan Hem toegewijd gebaar je dichter bij het Goddelijke kan brengen.

Interactie met god

Ons aller denken is gericht vanuit onze ratio. Eerst denken wij na over allerlei zaken die voor ons van belang zijn. Daarna komt ons gevoel in opspraak doordat in veel gevallen niet voldaan wordt aan onze verwachtingen. Maar het in eigen kracht ZIJN, verbonden met de Aarde en de Kosmos, wordt het leven ervaren. De aandacht gaat hier niet meer naar buiten maar richt zich op het innerlijk beleven. Vanuit dat gevoel laten wij ons leiden bij het maken van een keuze. Het verschil met het voorgaande is dat wanneer je in je kracht bent jij jezelf laat leiden door het gevoel en je intuïtie, dit gevoel is je Goddelijke leidraad. En zeg je JA tegen het leven met al zijn facetten. Ons hart is de zetel van onze heilige geest onze inspirator vanuit de Bron GOD. Vanuit ons hart sprekend zijn we vol liefde, hebben begrip, zijn onvoorwaardelijk en zonder oordeel.

Het in eigen kracht zijn is bemerkbaar in de gedachten en de handelingen van de ander die vrij is komen te staan van mijn gedachten en handelen.

Het is niet meer nodig om de ander te overtuigen van mijn bedoelingen. Ook al liggen de ideeën ver uit elkaar. Datgene wat mij aanspreekt kan ik eventueel gebruiken en al het andere laat ik gaan en mag zijn. Wanneer je als mens de aandacht naar binnen gericht hebt en jezelf op een natuurlijke wijze beweegt te midden van onze maatschappij in samenspraak met het Goddelijke om ons en in ons dan ervaar je de verbondenheid met alles wat is de synchroniteit van het leven. Je bemerkt dat je niet afgescheiden bent van het geheel maar dat alles zijn plaats, tijd en ruimte heeft. Door jezelf te forceren tegen de stroom in te worstelen onthecht je jezelf van een contact at waardevol is in het leven. Alleen de wens om naar deze Goddelijke stem te willen luisteren vraagt aandacht en respect.

Niets geeft meer voldoening dan het innerlijke weten dat God de juiste ingrediënten levert voor het leven. En wanneer wij de wens uitspreken om te leren HIJ ons de mogelijkheden daarvoor biedt. De verbondenheid met het Goddelijke geeft de innerlijke kracht om te vertrouwen in het leven en dat alles goed is zoals het is. Dat inmenging van onze wil niet meer op zijn plaats is maar dat alles gestuurd wordt zoals het behoort te zijn. Inmenging onzerzijds brengt je van je pad en scheid je af van je Bron. Door terug te keren voelt alles weer vertrouwd, dingen gebeuren op het juiste moment dat jij er klaar voor bent. Het leven te ervaren in contact me de omgeving in verbondenheid met GOD, geeft kracht, vertrouwen, inzicht, een waarde die niet te overtreffen is. De werkelijke waarde van het leven komt op het eerste plan te staan. Vragen worden beantwoord, mogelijkheden worden geschapen, maar pas op wat je vraagt want het zou je wel eens kunnen worden gegeven.

Het gegeven dient dan als levenswaarde om ons te onderwijzen, hoe gaan wij er mee om, want deze waard is fundamenteel. De waard die de wereld eraan geeft is een illusie. Weet dat GOD aan onze wensen tegemoet komt, zorg er dan voor dat je bedoelingen zuiver zijn anders zou het zo maar kunnen zijn dat het zich tegen ons gaat keren. Maar zelfs dat is onderwijzen om te kunnen leren wat werkelijk belangrijk is in ons leven. Door jezelf te laten meevoeren in de stroom van het leven verwondert het je keer op keer dat alles zo precies past. Dat zijn de wonderen van ons leven door GOD gegeven, waarvoor wij onze ogen dienen te openen.

Uitnodiging van god

Onze ego’s blijven ons steeds overtuigen dat wij geen kinderen van GOD zijn. Zodat wij afgescheiden van die Bron, vergeefs blijven knokken voor geluk en liefde ten koste van iedereen. Het ego kent maar een grote noemer en dat is angst, met daar tegenover de liefde die GOD ons altijd blijft geven, net zolang totdat de angst geen macht meer over ons heeft.

GOD, nodigt de moderne mens uit die te ver is gegaan in een wereld van onvrede, uitbuiting, hebzucht en macht. GOD, vraagt ons om, in een wereld die ons alle condities biedt te groeien naar een eenheid met GOD.

Door op zoek te gaan naar een manier van ervaren die ons in staat stelt te groeien naar een vorm van zelfrealisatie, die onze verbondenheid met al Gods  schepselen doet herkennen. Een verbondenheid, die de heiligheid van ons bestaan in ons en om ons kenbaar maakt. Wat weerhoudt ons dan om eens na te denken over het leven? Voel jij niet de pijnen van oude vast geroeste levenspatronen en denkbeelden die in ons leven onrust, spanning, stress, angst en chaos veroorzaken.

Heb jij ook dat het gevoel, dat je in cirkels blijft rondlopen? Komt er geen verandering in je leven? Voel jij je moedeloos en gefrustreerd? Wat is er dan nog mooier, dan de  mogelijkheid om jezelf op te tillen boven de beroering van het leven? Neem de tijd, kijk eens in je hart en ontdek je geheimen, je talenten, je zwakheden, je begaafdheden, je talenten, je sterke kanten en je belemmeringen, je verwachtingen. Schenk het je liefde en vertrouwen.

God

Een vibrerende energie ofwel kracht dat elk wezen doorstroomt en heeft doorstroomd. Deze energie die we ook wel prana, chi, adem van God noemen, doordringt en omringt ons en doet ons leven. Bron van de eeuwigheid en meer. Deze energie is alom aanwezig, je hoort het in de zang van een vogel, in het ruizen van de bladeren aan de boom in de wind, in de kinderhand die vraagt, in het lied van de sopraan, in het verdriet van de mens, in het leven in de sloot, in het water van de zeeën. Het fluisteren van de wind, de sterren pracht in een heldere nacht, in het ploeteren van de mens, zelfs in een weerbarstig kind. Een vibrerende energie afkomstig uit een Goddelijke Bron, grootser dan wie ook maar kan bevatten, meer omvattend dan dat wij met ons verstand begrijpen, onuitputtelijk een niet met woorden te omschrijven Bron. De Almacht, God, voor ieder mens aanwezig en voor ieder mens te benoemen zoals men dit ervaart. Voor mij is dit GOD. De Goddelijke kracht die mij inspireert, aanspoort, ondersteund, beschermd en begeleid om indien ik er naar luister, er naar toe te groeien, er thuis te komen, daar waar onze oorsprong ligt. Lichtwezens die wij zijn naar de aardse atmosfeer afgedaald om materie te worden. Zich door vele levens heen werkend naar het besef dat wij één zijn, God is in ons, om ons en met ons. Een met de BRON, in ons aanwezig je hoeft alleen maar stil te zijn om ZIJN kracht te ervaren.

De Bron

Ontsproten aan deze Bron, zijn wij allen afgedaald in de materie van de Aarde en in de beperking van Werelds tijd en ruimte. Om opnieuw op zoek te gaan naar het Goddelijke mysterie. Door het leven te ervaren kan de waarheid herkend worden. Maar dan nog is het onmogelijk dit in woorden te omschrijven laat staan uit te leggen. Het moment waarop je denkt het te weten, wordt je overvallen door onwetendheid.

En het moment dat je toegeeft het niet te weten, is het moment dat je het weet. Al ons complex denken valt weg en dan is er nu, GOD. Vanuit Zijn Bron stroomt een geneeskrachtige energie, Bron van ons aller herkomst, die ons doordringt en doet leven en die ons allen bindt. In ons diepe innerlijk weten we van deze band met het Goddelijk wezen. Alleen zijn we ons contact ermee verloren en weten we niet meer hoe wij ons er weer mee verbinden. Maar in de STILTE van ons zijn, zijn we verbonden met al het leven en zijn we in contact met onze innerlijke stem en hebben wij heimwee en missen we de liefde voor de eenvoud van het allerhoogste in ons Zelf. We missen de herinnering aan het Goddelijke wezen dat wij allemaal zijn. Onze Ziel spoort ons aan er naar op zoek te gaan naar dat alles omvattende ervaren. Zodat we ons weer vol vertrouwen kunnen overgeven aan Zijn Goddelijke leiding liefde en bescherming om te gedijen in het licht van een universele liefde.

Dit bewustwording proces ondergaat vele beproevingen en openbaringen. Niet iedereen heeft zich tot doel gesteld om tot een Godrealiteit te komen. Maar is juist op zoek naar een vorm van harmonie. Het is het pad dat je kiest dat perfect aansluit bij de persoon. Tijd is een onbelangrijk factor. De Goddelijke universele energie is een natuurlijk stromen en is tijdloos. Belangrijk is dat er een constante stroom van energieën ontstaan, die onze creatieve talenten doen ontwaken. Neem in acht dat iedereen verantwoordelijk is voor zichzelf. Een blindelings geloven in de waarheid van een ander, zonder de eigen waarheid te toetsen, zou ons eigen mogelijkheden tot groei blokkeren.

Het afgescheiden zijn van de Bron

Wanneer we afgescheiden zijn van de Bron identificeer je jezelf al heel gauw met al het lijden. Zoals verdriet, alles wat ons pijn doet, wat ons raakt, verlies, dood, deze pijn zit diep verankert in ons wezen. Deze pijn kan zo overweldigend zijn dat het ons verteert ons tot waanzin kan brengen, Pijn is als een demon die ons wenst te vernietigen. Ze kunnen lichamelijk zowel geestelijk gewelddadig zijn. Je wordt dader of slachtoffer. Pijn is niet direct waarneembaar het is een energie die zich voed met alles wat je als pijn ervaart. De pijn stapelt zich tijdens ons leven op. Elke pijn die wij ervaren vermengt zich met de pijn uit het verleden en wordt steeds heviger. Dit opgehoopte veld van pijn is een veld van negatieve energie. Je kunt het vergelijken met een onzichtbaar negatieve entiteit.

Ook wel het emotioneel pijnlichaam genoemd. Het kan in ons sluimeren, maar is ook in staat om 100procent actief te zijn. Deze energie heeft de wens te overleven en zal daarom er alles aan doen dat jij je er onbewust mee gaat identificeert. Let daarom op elk teken van ongelukkigheid bij jezelf in welke vorm dan ook. Het kan in de vorm van irritatie, ongeduldigheid, razernij, depressie, de behoefte aan drama, met woede, verdriet, haat, rouw, emotionele momenten, geweld en zelfs met ziekten. Het voedt zich bijvoorbeeld met de berichten uit de media. Het voedt zich met elke ervaring die vol is van zijn eigen vorm van energie met alles wat verdere pijn veroorzaakt.

Pijn kan zich alleen maar voeden met pijn. Als dit emotionele energielichaam je heeft overgenomen wil je alleen nog maar pijn. Je wordt dader of slachtoffer. Wanneer deze pijn  niet gezien wordt of geen plaats mag innemen in ons leven die het laat zijn, zal je gedrag zich instellen op het in stand houden van pijn. Verandering vindt plaats wanneer je van je pijn bewust wordt, dat het bij ons hoort ons vormt en  het een transformatie ervaart. Pijn is een donkere schaduw van het ego. Deze heeft angst voor het licht van het bewustzijn. De pijn overleefd het niet als je, je bewust wordt.

Het overleeft wanneer je onbewust van dit alles jezelf met de pijn identificeert ook wanneer je uit angst voor de pijn in jezelf deze niet onder ogen wilt zien. Wanneer je niet het licht van je bewustzijn niet in de pijn brengt, zul je de pijn keer op keer ervaren. In wezen is de pijn een krachteloos monster dat verdwijnt op het moment dat je het in je bewustzijn brengt.

In geestelijke tradities, is elke emotie dus ook pijn een illusie en wordt  ervaren als afgescheiden zijn. De waarheid wordt gezien als een Goddelijke aanwezigheid in ons die ons aanspoort de energie van pijn te gaan waarnemen, om deze te transformeren waardoor de waarheid een innerlijke waarheid over wie wij waarlijk zijn en verbonden is met ons hart vanuit mededogen, vergiffenis, begrip en liefde, naar voren kan treden. Het lichaam wordt gezien als de aardse vorm die wij aannemen wanneer wij op aarde incarneren.

De Goddelijke Vonk in ons maakt ons in deze traditie Goddelijk en deze kent geen pijn. Deze Goddelijke Vonk keert na onze dood terug naar de Bron en zal mogelijk weer incarneren in de mens om het afgescheiden zijn te transformeren om uiteindelijk op te gaan in de Bron. Wij bewegen ons in een opwaartse richting naar het Goddelijk bewustzijn. Dit is een natuurlijke opgaande energie, waar ieder levend wezen deel van uit maakt. Momenteel is erin onze wereld een sterke negatieve energie die in een neerwaartse spiraal beweegt. Deze spiraal is in staat de aarde te vernietigen. Dit is een macro effect een micro vinden wij wanneer een mens zich volledig met het emotionele energie lichaam identificeert.

Dit wordt ervaren als waarheid voor diegenen die het licht van bewustzijn over pijn hebben laten vallen. Onwaar voor degenen die zich nog met pijn identificeren. Belangrijk wordt hoe wij deze waarheid in ons zelf kunnen verwezenlijken  Waardoor deze emotionele energie zich niet meer als jou voor kan doen. Op dat moment heb je jouw diepste bron gevonden van het Zijn in NU. Dit is je helende kracht van liefde kracht en wijsheid. De Goddelijke vonk in jouw. Het is voldoende om de pijn te observeren dit betekent dat je de pijn aanvaart als onderdeel van het NU. Waardoor onze gevangen en afgescheiden levensenergie weer kan stromen en de blokkade van gevangen levensenergie wordt opgeheven.

Op het moment dat je jouw identificatie met het dit emotionele energie lichaam verbreekt en toeschouwer wordt verdwijnt de pijn nog niet gelijk het zal je proberen je er toe te verleiden, om je opnieuw ermee te identificeren. In deze fase kan het gebeuren dat je lichamelijke pijn gaat ervaren, dit zijn overtuigingen die zich hebben vastgezet in je lichaam. Deze pijn blijft niet duren Maar behoeft wel aandacht in de vorm dat je ook jouw pijn waarneemt. Niet door deze af te keuren maar liefdevol te benaderen en in communicatie te gaan, om te onderscheiden wat voor deze pijn belangrijk is. Wees steeds een alerte waarnemer van jouw innerlijke ruimte. Een langdurige aandacht doorbreekt de connectie tussen je emotionele energie lichaam en je gedachten waardoor je het veranderingsproces in gang zet.

Het lijkt dat pijn de aanzet geeft om bewust te worden. De afscheiding met je innerlijk geneest je wordt weer heel. Je neemt pakt je eigen verantwoording op om geen nieuwe pijn te laten ontstaan. Ga met je aandacht naar binnen, weet dat er een pijn lichaam in je aanwezig is en aanvaard dat deze er is. Niet in je denken maar voel het. Identificeer je er niet mee, oordeel niet. Blijf je eigen waarnemer voel waar het om gaat. Voel zowel de emotionele pijn als wel de pijn als je eigen stille waarnemer. Dit is je kracht van het ZIJN in het NU. Het is de macht van jou eigen bewuste aanwezigheid. Als je dit kunt begrijpen en kunt ervaren heb je het krachtigste middel voor persoonlijke verandering tot je beschikking gekregen dat er bestaat.

De ontmoeting

In onze zoektocht naar heelheid ervaren we de leegte van het onvolkomen zijn, niet waardig genoeg te zijn, of in een onbewuste vorm van: verlangen, hunkering naar iets nodig te hebben om volledig te zijn. In beide gevallen begint men al gauw een dwangmatige jacht naar vervulling van deze behoeften om het gat dat men in hun binnenste voelt te dichten. Er wordt gestreefd naar bezit, geld, macht, erkenning, succes of naar een bevredigende relatie waar men alle verwachtingen die men heeft uit probeert te halen, om zich completer te kunnen voelen. Deze illusie wordt duidelijk wanneer men dit alles heeft en het gat van leegte nog steeds aanwezig voelt en wanhopige pogingen doet nog meer te willen.

Wanneer de eigen wil van het verstand de overhand heeft en het leven wenst te controleren komt er toch een moment van herkenning dat alle bevrediging maar voor korte duur is. Het ego geeft een vals signaal van zelfgevoel dat zich identificeert met uiterlijkheden. Dit zelfgevoel heeft voortdurend behoefte aan voeding en zal altijd paraat zijn, controle wensen te houden ter verdediging. De meeste identificatie van het ego vinden we bij het werk dat men doet: het voorkomen in status, kennis van zaken, uitoefening van macht, erkenning, lichamelijke verschijning, in speciale vermogens die men heeft, in relaties die men onderhoud, familiaire achtergrond, in collectieve zoals:  geloof, nationalistische, raciale en politieke, identificaties.

Er komt een moment in ons leven dat al deze zaken niet meer belangrijk zijn en wij er ons van gaan distantiëren. Voor velen onder ons zal dit een moeilijk in te beelden situatie zijn omdat de hang naar bevrediging van het ego nog een te grote invloed uitoefent op ons leven. Het is ook niet mijn bedoeling om iemand te overtuigen, maar er komt wellicht een moment dat je het zelf gaat ervaren door welke omstandigheden dan ook. Momenteel verliezen velen hun baan. Wat als een uitzichtloze situatie wordt ervaren, kan ook een opluchting zijn voor de vele mogelijkheden die op ons wachten, wanneer en maar even voorbij de ervaring van verlies kan gaan. In ons leven sterven we vele malen het is de kunst om te ontdekken dat de dood niet bestaat.

Zijn

Ons leven wordt gevormd, door wat wij aan ervaringen opdoen. Dit kunnen liefdevolle ervaringen zijn maar ook die wij als verdrietig, of angstig ervaren. Geen van deze ervaringen kunnen wij uitsluiten het hoort bij ons, zou je het willen uitsluiten repeteert het zich steeds weer, tot dat wij de kans lopen onszelf in deze neerwaartse spiraal vernietigen. Het moment dat wij innerlijk kunnen accepteren, om het te kunnen laten zijn, wanneer wij uit die vicieuze cirkel stappen en waarnemer worden en te accepteren dat het bij je hoort en dat het enkel de manier is waarop je leert en ermee omgaan kunt gaan. Juist dit de weg is om het natuurlijke stromen in ons te herstellen. Het moment dat ik het  herkende, kwam er ruimte vrij in mijn wezen en kon het leven weer in mij stromen. Ik zag ik de bedoeling van deze ervaring.

Het ervaren van ZIJN, het sterken van deze innerlijke kracht die uitvoerbaar is in alle mogelijk situaties van ons leven, bij elke emotie die wij in ons waarnemen. Dit is een verticale beweging naar boven gericht. Een beweging die verlost en die ons brengt bij het wezen die wij in werkelijkheid zijn los van alles wat ons gevangen houdt, stand, niveau wat dan ook. Zo heeft God ons bedoeld, hier geven we uiting aan zijn wensen om te groeien in liefde. Om ons allen te zien als liefdevolle wezens allen onderweg allen en alles met elkaar verbonden in eenheid. Alles mag zijn. Daarom mag niets wat leeft en ooit leefde uitgesloten zijn, willen wij de harmonie in ons wezen en de macro kosmos in balans houden. Het herstellend vermogen in ons is aanwezig we zouden er alleen maar naar willen luisteren.

De kracht van het zijn

Geef jezelf deze kans. Het is een helden daad om kwetsbaar dat je bent te herrijzen, als de persoon die je waarlijk bent. Geen strijd meer om te overleven, geen competitie meer, maar gewoon ZIJN.

Mocht het erg moeilijk zijn en weet je niet goed waar al die emoties vandaan komen, omdat je vindt dat deze niet bij je passen. Kijk dan eens in je verleden misschien ligt daar een gebeurtenis die je ook zo geraakt heeft. Kijk er naar, herken en vergelijk die situatie met wat je heden overkomt. Door uit de beleving te stappen en door er van een afstand naar te kijken ben je niet die emotie maar kun je het een plaats geven in je leven, zonder dat het je overspoeld en met je op de loop gaat. Laat het zijn. Wees hier mild en koester jezelf. Ook wanneer het je niet meteen gelukt. Open ook hier je hart en voel de rust die door je stroomt. Een rust die je weer doet vertrouwen in je ZIJN.

Het is zeker geen gemakkelijke opgave om je leven harmonieus te leven, maar een balans maakt het zeker waard om dit leven met al zijn onvoorspelbaarheid, het plotseling opduiken van emoties in jezelf die je in de war en onzeker maken, leefbaar en als gelukkig te ervaren. Natuurlijk is er veel aan vooraf, uitgeperst alsof al onze energie eruit gezogen was. Gewoon omdat we mee wilden doen, omdat iedereen dat ook deed. Of omdat wij gewoon niet beter wisten. Vele verleidingen lagen op de loer om ons te bezitten te bepalen, geest en lichaam roepen STOP. Eenmaal met deze realiteit geconfronteerd te zijn is er geen weg meer terug. Het komt hart aan, als datgene waar we voor open stonden opgaat in het niets en wij voor het voldongen feit staan, met de geestelijke en lichamelijke gevolgen ervan.

We zijn klaar voor een verandering en kunnen een begin maken door de eerste stappen te nemen, door te gaan luisteren naar die roep in ons. En vrees niets wij zijn zover voorbereid dat wij het kunnen dragen, hoe moeilijk het soms ook lijkt. Natuurlijk zullen er stemmen opgaan, die tevreden zijn met hoe het is, iedereen heeft dat recht. We komen allemaal vroeg of laat op een punt dat het goed is zoals het is. Maar we kunnen er niet om heen dat onze wereld veranderd is en lijkt het of wij flink door elkaar worden geschud. Ja zeker wij voelen allemaal de pijn, hebben verdriet, zijn boos, voelen de onmacht, verwarring en angst. Allemaal ware gevoelens van emotie. Sta jezelf toe het te voelen, het is een wezenlijk deel van jezelf. Maar, laat je er niet door meeslepen, laat het je niet beheersen. Wees mild voor jezelf. Laat het hart spreken, als een ouder die van haar/zijn kind houd en het vergeeft.

Innerlijke weestand

Wanneer je op een intense innerlijke weerstand stuit als je werkt aan je identificatie met je pijn kan het zijn dat je een groot deel van je leven geïdentificeerd hebt met het emotionele energielichaam. Mogelijk is het dat je er een ongelukkig zelf aan hebt ontleent waardoor je een sterke weerstand oproept uit angst voor verlies van je identiteit. Je hebt jezelf er dan mee geïdentificeerd. Wanneer je dit herkent ontdek je, je behoefte om over je pijn te praten en er over na te denken en op een onverklaarbare wijze liever pijn ervaart dan de mogelijkheid deze te overwinnen. De innerlijke weerstand verdwijnt wanneer je deze pijn bewust wordt en er aandacht aan geeft.

Waar komt deze vandaan waar ligt de kern. Is er een patroon van steeds terug kerend gedrag waarin je steeds vervalt waarin je de pijn herkent. Leer het te door breken, word je ervan bewust dat je het doet en waarom het gebeurt. Belangrijk is dat je leert om jezelf te vergeven en niet over jezelf te oordelen. Leer met liefde naar jezelf te kijken. Omarm jezelf met liefde. Vervolgens kun je jezelf richten op het emotioneel energielichaam, door aanwezig te  blijven als waarnemer. Je blijft altijd zelf verantwoordelijk voor jouw proces niemand kan het van jouw overnemen. Het is geen proces dat je in een week klaart er is geen tijd aan verbonden.

Zolang jij je geïdentificeerd hebt met je pijnlichaam zolang duurt ook jouw terugkeer naar heelheid. Het kan ook sneller gaan wanneer je iemand kent die zelf erg bewust is en je geregeld bij zo iemand kan aansluiten. De intentie verhoogt zich dan, door elkaar aan te sporen, ervaring uit te wisselen, elkaar te ondersteunen. Maar mogelijk is het ook om een goede therapeut te vinden die het niveau van verstand achter zich hebben gelaten en in een toestand van verhoogde bewuste aanwezigheid kunnen blijven zolang er met je gewerkt wordt.

Angst

Een instinctief terugdeinzen voor gevaar, heeft niets met angst te maken. Deze vorm van angst is heel concreet. We leren het al heel vroeg wanneer wij de lessen van het leven tot ons nemen. De warme kachel raak je misschien maar een keer aan om te weten dat dit ook de volgende keer ook pijn doet. Psychische angst is van een andere orde, hier gaat het om een toestand van angst die in vele gedaantes herkenbaar is. Bijvoorbeeld de angst om onze baan te verliezen, angst om te sterven, bezorgd zijn om onze kinderen, nerveusheid om niet te voldoen aan verwachtingen, spanning, benauwdheid, faalangst, fobieën, enz.

Hier gaat het om angst over iets wat zou kunnen gebeuren of zou kunnen gebeuren in de  toekomst. Op het moment dat je jezelf voorprogrammeert over wat er zou kunnen gaan gebeuren identificeer je jezelf   met het verstand en raak je de verbinding met de eenvoud van het nu kwijt en wordt angst je begeleider. Het moment van NU daar kun je wat mee, de toekomst daar kun je niet tegen op, dit is een illusie, de toekomst is nog niet en daarom  niet aan de orde. Het is moeilijk om tegen de projecties van je verstand iets te ondernemen. Alleen tegen de toestand van het nu kan iets worden ondernomen. Komt er nog een moeilijkheid graad bij, dat zolang jij je met jouw verstand blijft identificeren, dit door je ego geleefd wordt.

Ondank het in allerlei bochten wringende verdedigingsmechanisme waarbij bijvoorbeeld het ego erg zelfverzekerd schijnt over te komen, voelt deze zich kwetsbaar en bedreigt. Het ego geeft aan ons verstand een vals signaal, dat in ons lichaam verstaan wordt als dreigend gevaar. Je zou ervan kunnen uitgaan dat een emotionele reactie een gevolg is van je verstand. Als gevolg hierop ervaren wij angst. De bron van angst is onze ego. Het  ego is als de dood om te sterven, in deze toestand van identificatie met het verstand beïnvloedt de angst voor de dood elk aspect van ons leven. bijvoorbeeld: Je hebt een overtuiging, maar deze wordt tegengesproken waardoor je in de verdediging schiet.

Op het moment dat je deze mentale stellingname hebt ingenomen waarmee je jezelf identificeert, krijgt het op verstand gebaseerde eigengevoel het gevoel van aangevallen worden, bedreigd zijn. Het in het ongelijk gesteld zijn staat gelijk aan doodgaan en dat kan het ego zich niet permitteren. Op het moment dat je de identificatie met je verstand kunt loslaten krijgt het gelijk of ongelijk hebben geen invloed meer op je zelfgevoel. Waardoor het dwangmatige onbewuste om gelijk te hebben verdwijnt. En wordt het mogelijk om zonder op een opwindende of agressieve manier te reageren duidelijk over te brengen wat voor een gevoel iets bij je oproept of hoe je ergens over denkt.

Je gevoel appelleert dan aan iets waarachtiger in jezelf en niet aan het verstand. Let daarom op elk gevoel van defensief gedrag in jezelf. Wat je wenste te verdedigen is een illusie een voorstelling in je hoofd. Door je van Zonder daar op een opwindende of agressieve manier op te reageren dit patroon bewust te worden lost het onbewuste patroon zich snel op. Er zijn dan geen ellenlange discussies en macht spelletjes meer nodig. Er zijn niet veel mensen die het verstand achter zich kunnen laten in deze wereld waar het verstand en macht veelal zegevieren. Men wordt al snel als zwak bestempeld. Je kunt er daarom van uit gaan dat veel mensen die je zult ontmoeten in een toestand van angst leven, waarin alleen de intensiteit ervan verschilt. Echter werkelijke macht komt van binnenuit.

Ons dualistisch denken

Als je innerlijk weet dat God, de schepping is en dat jij deel uit maakt van deze schepping. Dan weet je dat God ook in jou is. Onze geest raakte echter gescheiden van deze Eenheid. Om de band weer te herstellen pogen wij onze natuur ons wezen, te voegen naar de harmonie van de Eenheid. Er is echter geen pasklare formule, over hoe wij dit zouden kunnen doen, omdat het moment waarop je denkt het gevonden te hebben, je overvallen wordt door je onwetendheid en is juist het moment waarop je denkt het niet te weten het moment dat je het wel weet!. Als we gaan zoeken naar onze plaats in het geheel, doen we dit vanuit wat wij individueel voor het goede houden terwijl we de andere kant als onze vijand zien. Ons denken is gebaseerd op dualiteit: goed-kwaad, hemel-hel, goed-fout, liefde-haat, leven-dood. Er is ons al vroeg geleerd het goede na te streven en om te vechten tegen het kwade. Dus blijven wij ons verzetten tegen het wezen dat wij in oorsprong zijn. Een belangrijk gegeven is dat we een manier gaan vinden om je zelf in harmonie te brengen met de Aarde en de mixtuur van goed en kwaad.

In onze christelijke traditie vinden we de oorzaak van de dualiteiten, die zijn oorsprong vind in de tuin  van het paradijs. Waar alles goed is zoals het is. Waar eenheid is en vrouwen mannen geen onderscheid vormen. Op een dag eten Adam en Eva in de tuin de appel van de boom van kennis van goed en kwaad. Zij eten van het onderscheid van alles wat is. Op dat moment ontdekken zij de verschillen van hun lichamen en bedekken zij zich uit schaamte. Zo gooien Adam en Eva, zichzelf uit de tuin van de tijdloze eenheid. Maar zonder deze kennis zouden we geen keuzes kunnen maken tussen goed en kwaad. Eva werd in de kerkelijke traditie aansprakelijk gehouden. Omdat de mens, via de vrouw ons op Aarde brengt in een wereld van tegenstellingen.

Het paradijselijk verhaal is een metafoor. Een metafoor is een beeld dat voor iets anders staat. Een symbolische weergave van de bijbel die tegen ons spreekt. Deze beelden stellen ons in staat om ons geestelijk te ontwikkelen en stelt ons in staat om onze individuele zelf te vinden. Het heeft niets te maken met wat er gebeurd is, maar is een bewustzijnsniveau waarmee je jezelf kunt identificeren.

Eva staat symbool voor het leven. De mens komt tot leven via de vrouw, dus is het de vrouw die ons in deze wereld brengt en doet lijden. Het lijkt erop dat Eva verantwoordelijk zou zijn voor onze tegengestelde paren. Maar de moeder godin Eva en de slang uit het paradijs, worden geassocieerd met het levensmysterie dat we met ons allen ondergaan. Vervolgens ons voor de keus stelt om God in ons te leren ervaren en ons weer te verbinden met de Eenheid van dingen. De gebeurtenissen in het paradijs stellen ons leven voor op weg naar bewustwording. Onze God realiteit. De slang die zijn huid afwerp en zijn leven vernieuwd en de moeder godin, die ons in staat stelt oude vormen los te laten en de dualiteit te overstijgen. Op dat pad vernieuwen we ons keer op keer.

Als je alleen het beeld van het metafoor van de zondeval zou zien, dan heb je het mysterie nog niet begrepen en kun je het niet op jezelf betrekken. Waar het om gaat is het samenkomen van jouw innerlijk wezen met de buitenwereld. De buitenwereld is jouw speelterrein. Het is hier waar je Ziel zetelt en hunkert naar bewustwording.

Dualiteit

Dualiteit is de wetenschap van goed en kwaad, licht en donker, leven en dood, lief en stout, mooi en lelijk, man en vrouw, dag en nacht en meer van gelijke tegenstellingen. Het collectieve bewustzijn dat vrij is van een collectief geweten dat binnen groepen, mensen, verenigingen bestaan is vrij van deze afscheiding. Deze is gericht op het herstellen van harmonie, het gericht zijn op heelheid van het individu of nog breder gericht op de heelheid van het universum. Daar heb je het weer de universele vrede. Deze beweging kunnen wij het beste waarnemen wanneer wij ons niet op ons gemak voelen zelfs ziek worden in een situatie die ons benauwt en die wij het liefst willen verlaten. Dit kan allerlei voor ons vormen aannemen: agressie, jaloezie en hoogmoed.

Het kan ons verstrikken binnen een gewetens bewustzijn van bijvoorbeeld familie organisatie etc. Vaak projecteren wij onze geweten op anderen in de vorm zoals zij volgens ons geweten zouden moeten gedragen. Binnen een collectief geweten biedt dit een vorm van veiligheid. Maar het is echter een schijn veiligheid. Die wanneer leden binnen een collectief anders gaan denken, kan dit chaos veroorzaken, onrust en onstabiliteit. De kunst is dan verschillende vormen op te nemen en te integreren ofwel uit het collectief te gaan. Dit zijn natuurlijke bewegingen. Kan dit niet dan kan dualiteit tot ernstige vormen van uitingen leiden, zoals oorlog en moord en zelfmoord. Het is moeilijk wanneer men zich verstrikt heeft in de dualiteit om de eigenheid van een ander mens te herkennen.

We projecteren dan steeds onze eigen normen en waarden en vinden geen begrip voor anders denkende, andere culturen of religies of wat dan nog meer. In de natuur vinden wij geen dualiteit, de natuur IS. Wat we ook wel noemen: DE STILTE VAN HET ZIJN. Door de natuur te aanschouwen zien wij onbewust onze eigenheid. In die zin is het helend om je in de natuur te begeven, te gaan wandelen en gewoon te kijken met ogen zonder enig oordeel. Daarom zou het mooi zijn wanneer wij de muziek van de stilte kunnen horen. Onze industriële vooruitgang begon in Europa en bereide zich uit tot Amerika nu ook in China. Deze technische vooruitgang met zijn computers, onderzoeken naar verbetering van de mens, het indammen van het water, gentherapie, en zo meer, vernietigd de natuur en uiteindelijk de mens.

De aarde die ons draagt, voed en die ons vorm geeft, is afgescheiden men herkent haar niet meer zij wordt volledig beheerst door de zogenaamde vooruitgang. Zij zal zich gaan verzetten om zich te bevrijden van de hoogmoed, agressie en angst die zij ervaart. Natuur catastrofen zullen zich daarom verhevigen. Zij zal zich hevig gaan verzetten. Haar krachten zijn groter en uiteindelijk zal de mens wanneer deze niet met deemoed en eerbied haar benaderd ten onder gaan. De aarde wordt momenteel niet tegemoet getreden met respect, maar wordt gebruikt, leeggeroofd, misbruikt voor het industrieel belang overproductie bio-industrie. Er is een onderzoek geweest waarin aangetoond dat wij 3x de aarde nodig hebben voor de manier waarop onze enige aarde leeg roven.

De pijnen van verandering

Er heerst chaos in je, je bent boos, teleurgesteld, verdrietig en je vraagt jezelf af waarom dit jou overkomt! Je voelt je terneergeslagen en uitgeblust. De emoties gieren door je lichaam, je wordt er moe en wantrouwig van. Je kunt nergens anders meer aan denken. De emotie neemt volledig bezit van je en gaan met je op loop. Een stem diep in je roept naar jouw en vraagt of je alstublieft wilt luisteren, ‘waarom doe je dit jezelf toch aan? Voel dan toch wat deze strijd met je doet! Je ondermijnt jezelf’.

Dit is niet wat je echt jezelf toewenst! … Maar je wenst, om niet te willen luisteren.

De strijd gaat maar door, over en weer, je geeft niets toe. Steeds meer voel je de drang om jezelf te overtreffen. Je wilt niet het slachtoffer of minder zijn. Je wilt sterker zijn dan de ander, want dat geeft macht, power vind jij. Je klopt op de borst, kijk eens wie ik ben, niemand doet mij wat. Steeds maar weer wil jij jezelf bewijzen, je wilt overleven en gaat over je grenzen van je kunnen. Om je heen kijkend, oplettend voor eventueel gevaar, bang dat men aan jouw vergaarde zekerheid kan komen. Daardoor ben je vind jij toch iemand, dat geeft macht.

Maar je voelt jezelf niet echt gelukkig en je probeert er aan te ontsnappen door nog extremere, gevaarlijker en sneller te gaan leven…Vanuit je innerlijk komt een signaal en nu een doordringend gevoel van alarm:” Waar vlucht je voor? Bang voor de realiteit? Misschien ben je wel niet zo’n onverschillig mens, maar ban je alleen bang dat men je kwetsbaarheid ziet, bang om jouw werkelijkheid te verliezen, en klamp jij je vast aan een illusie, die op elk moment in rook op kan gaan, of doe jij gewoon anderen na”… Maar je hoofd staat er niet naar om verder te denken, je bent het gewoon zat en verlangt naar rust…Maar, mijmerend vraag je jezelf toch noch af, waarvoor je het allemaal doet…of het allemaal wel waard is.

Ja je vraagt jezelf af wie jij eigenlijk werkelijk bent…Je hebt jezelf van iedereen vervreemd, maar vooral jezelf. Misschien heb je wel de moed om jouw eigen werkelijkheid te tonen in alle eenvoud, los van al je maskers! Maar je weet niet hoe dat moet! Je hebt wel de intentie, om datgene wat je nog niet kent te ontmoeten en dan op een moment totaal onverwacht…wordt je geconfronteerd met een liefdevol persoon, die zijn handen uitnodigend naar jou uitstrekt, zo maar… en spreekt over liefde, die zich in jouw openbaart wanneer jij jezelf door je innerlijke stem laat leiden, door jouw intuïtie. Deze stem van het hart, spreekt altijd en alleen met liefde… Wees gerust, voel de emoties van onrust, voel wat ze met je doen!

Zie in je binnenste wat er met je gebeurt. Wees niet bang voor deze emoties en ontken ze niet, er is niets mis mee. Deze gevoelens zijn een wezenlijk deel van de persoon die jij bent en van wat jij met je meedraagt. Deze gevoelens, deze chaos geven jou de kans om naar jezelf te kijken en je bewust te maken van de desastreuze werking ervan. Hier heb je de kans om aan jouw leven een positieve wending te geven. Om begrip en liefde op te brengen voor de zwakke en kwetsbare momenten in jouw leven. Geef jezelf de kans, om vanuit deze chaos nieuwe opbouwende en ondersteunende mogelijkheden te scheppen. Weet dat ‘jij’ tot nu toe het slachtoffer van jezelf was en dat jij nu de unieke kans hebt om te ontdekken wie jij werkelijk bent, in eigen handen hebt. Onthoud, jezelf niet meer van alle mogelijkheden om jezelf te verwonderen over de dingen die je in je zelf kunt ontdekken. Je creativiteit je sociaal bewogenheid de ruimte die in jou ontstaat waarbinnen jij jezelf vrij en onafhankelijk kunt bewegen en wees die held van een nieuwe tijd war wij onvoorwaardelijk en liefdevol elkaar kunnen ontmoeten…

Samen

Ons hele leven hangt aan elkaar met accepteren, respecteren, risico’s nemen en loslaten. We stellen ons doelen om te groeien en nemen de daarbij behorende risico’s. Dit wordt niet altijd in dank afgenomen. Maar om verder te groeien of verder te ontwikkelen is het soms nodig in ons leven meer dan eens zo’n stap durven te nemen. Het zijn risico’s want wat wacht er aan de andere kant, kunnen wij dit leren te accepteren, ook al gaat het fout en zijn het achteraf niet de verwachtingen die wij hadden. Hebt  respecteert voor deze ervaringen, maar ga verder.

Het is ieders natuurlijk recht te groeien, op die manier en wijze waar men voor kiest, ook al zullen er obstakels overwonnen moeten worden, een ieder heeft het recht zijn eigen leven te ervaren, met alles dan ook wat dit leven te bieden heeft. Het is niet de schuld van die ander, wanneer er iets niet ten gunste van jezelf gaat, jij bent datgene wat jij van je leven maakt. Jij hebt het zelf in eigen hand, hoe je leeft, dat is niet de schuld van een ander. Leef zoals je graag wilt leven en leef, geniet, dat is het mooie het liefdevolle wat men uitstraalt, wat anderen aangenaam verast en aantrekt, die herkenning. Wees jezelf, zoals jij wilt zijn, ook al kost het de nodige offers. Accepteer het nieuwe, laat los die knellende banden. Later wanneer je terug kijkt op die momenten die het leven een andere wending hebben gegeven, zul je constateren dat het leven je goed heeft gedaan.

Omarm jezelf

Het belangrijkste in dit leven is het omarmen van je wezen, wie je bent, wat je voelt, wat je pijn doet ,wat je beperkingen zijn, je emoties, alles wat je maakt, je vormt, je goede kant, de kant van jezelf die je liever niet ziet, alles dat ben jij, het maakt je uniek, je leert, je transformeert, schenk alles in je, je glimlach, koester jezelf, maakt keer op keer nieuwe keuzes, leer wie je bent, geef jezelf een kans, glimlach naar je mogelijkheden en onmogelijkheden, glimlach naar je zelf als naar jezelf als kind dat de wereld gaat ontdekken, omarm koester en vergeef jezelf. Durf de waarheid in jezelf te herkennen, een waarheid die je wezen verankerd in je zijn. Stevig met je voeten in de aarde, beschermd, open, krachtig van binnenuit, genezend en liefdevol. Het zal niet altijd eenvoudig zijn, het zal je met jezelf confronteren, maar het is het waard. Voor ons zelf, voor de toekomst, voor onze kinderen. Een betere heilzame en liefdevolle wereld begint met ons.

Ontwaken voor heel‑ zijn

In onze zoektocht naar heelheid ervaren we de leegte van het onvolkomen zijn, niet waardig genoeg te zijn, of in een onbewuste vorm van: verlangen, hunkering naar iets nodig te hebben om volledig te zijn. In beide gevallen begint men al gauw een dwangmatige jacht naar vervulling van deze behoeften om het gat dat men in hun binnenste voelt te dichten. Er wordt gestreefd naar bezit, geld, macht, erkenning, succes of naar een bevredigende relatie waar men alle verwachtingen die men heeft uit probeert te halen, om zich completer te kunnen voelen. Deze illusie wordt duidelijk wanneer men dit alles heeft en het gat van leegte nog steeds aanwezig voelt en wanhopige pogingen doet nog meer te willen.

Wanneer de eigen wil van het verstand de overhand heeft en het leven wenst te controleren komt er toch een moment van herkenning dat alle bevrediging maar voor korte duur is. Het ego geeft een vals signaal van zelfgevoel dat zich identificeert met uiterlijkheden. Dit zelfgevoel heeft voortdurend behoefte aan voeding en zal altijd paraat zijn, controle wensen te houden ter verdediging. De meeste identificatie van het ego vinden we bij het werk dat men doet: het voorkomen in status, kennis van zaken, uitoefening van macht, erkenning, lichamelijke verschijning, in speciale vermogens die men heeft, in relaties die men onderhoud, familiaire achtergrond, in collectieve zoals:  geloof, nationalistische, raciale en politieke, identificaties.

Er komt een moment in ons leven dat al deze zaken niet meer belangrijk zijn en wij er ons van gaan distantiëren. Voor velen onder ons zal dit een moeilijk in te beelden situatie zijn omdat de hang naar bevrediging van het ego nog een te grote invloed uitoefent op ons leven. Het is ook niet mijn bedoeling om iemand te overtuigen, maar er komt wellicht een moment dat je het zelf gaat ervaren door welke omstandigheden dan ook. Momenteel verliezen velen hun baan. Wat als een uitzichtloze situatie wordt ervaren, kan ook een opluchting zijn voor de vele mogelijkheden die op ons wachten, wanneer en maar even voorbij de ervaring van verlies kan gaan. In ons leven sterven we vele malen het is de kunst om te ontdekken dat de dood niet bestaat.

Het helingsproces

Ons oude patroon heeft veel emoties als: verdriet, pijn, angst, kwaadheid en agressie opgeslagen in onze organen. En zijn de oorzaak van vele kwalen en ziektes. Natuurlijk kunnen we veel niet doorgronden over wat ons overkomt een ieder heeft daarin zijn eigen verantwoordelijkheid en ik ben de laatste die zou zeggen om niet naar een arts te gaan. Die keuze is voor ieders eigen verantwoordelijkheid. Wat ik wel tracht te zeggen is dat een ziek orgaan aandacht nodig heeft en dat wij als mens deze aandacht op een liefdevolle manier kunnen geven. Naast de aandacht die een arts geeft om ons weer gezond te willen maken. Wij zijn allen kinderen van een mededogend God die ons allen gelukkig, heel en gezond wenst te zien.

Keur daarom een ziekbed niet af, maar tracht een relatie met je zelf aan te gaan. Ziek zijn behoort ook tot het helingsproces niet alleen van je lichaam maar ook van je ziel. Ziek zijn of sterven zijn voor velen een angstig onderwerp. Vaak klampen wij ons vast aan wat wij hebben en willen het niet loslaten. Een strijd die wij hoe dan ook ooit zullen verliezen. Een strijd die er niet zou moeten zijn, omdat het sterven een onderdeel van ons leven is dat wij met liefde zouden moeten kunnen loslaten.  Te wetende dat wij tijdens ons leven vele malen sterven en steeds weer een verrijzenis van een nieuw mens met nieuwe inzichten en verworvenheden ervaren. Zo is ons leven en het leven na dit leven, een oneindige cyclus van sterven en weer geboren worden.     

met vele onder elkaar en allen vullen op een unieke wijze hun plaats op deze aarde in. En het is goed zoals het is.

Het pad van verinnerlijking/ Het pad naar vrede

Het pad naar verinnerlijking, is een uiterst confronterend geestelijk en lichamelijk proces dat met ontspanningsoefeningen, acupunctuur en kruiden en met een zuivere opbouwende  feedback van vrienden en familie kan worden ondersteund. Hier wordt onze blik die naar buiten gericht is, naar binnen gekeerd. Zodat wij gedurende ons leven oude overbodige leefpatronen die zich hebben kunnen nestelen in het lichaam leren herkennen en waardoor deze blokkades, ongemak en ziekten konden veroorzaken op te lossen. Dit vraagt enkel om eens goed naar ons zelf te kijken, naar de manier waarop wij functioneren of niet functioneren. Een heldhaftige daad. Eerst leren wij ons zelf te herkennen en ons zelf te vergeven.

Zodat wij al onze vooroordelen, doen veranderen in begrip, medeleven en liefde. Door ons te transformeren zijn wij niet alleen in staat onszelf  waarlijk geestelijk maar ook lichamelijk genezen, maar ook onze omgeving, onze medemens, de natuur de aarde, de dieren, niets zal aan deze krachtige uitstraling ontgaan. Wees voorbereid, want eenmaal op dit pad, is er geen terugkeer mogelijk. Weet dat ons leerproces nooit ophoudt, het is niet het doel wat je zou willen bereiken maar het pad dat je bewandelt.

Laat je er daarom door verwonderen en verassen. Gedurende mijn verinnerlijking proces zijn er dromen. In deze dromen leer ik over mijzelf. Tevens zijn er initiaties en visionaire dromen. De tekeningen die u vindt en de tekeningen die ik nog zal toevoegen aan deze site, tracht ik een beeld te benaderen van de sfeer zoals deze mij geboden werd in een visionaire droom. Echter het verwonderlijke en de schoonheid ervan in licht, kleur, voorstelling en de meest mooie ooit door mij gehoorde muziek die dit begeleide, kan ik alleen via mijn hart benaderen. Woorden zijn overbodig. Voor degenen die naar deze getekende voorstellingen kijken, zullen op een dieper ziele niveau  even verbonden zijn. Wat de sleutel kan zijn naar een onontkoombare innerlijke verandering. Maar weet wel dat God ons het recht tot een vrije keus heeft gegeven.

HEER

HEER GOD, MAAK ME TOT WERKTUIG VAN JE VREDE,

DAT IK LIEFDE UITDRAAG, WAAR HAAT HEERST,

DAT IK VERGEEF, WAAR VERNEDERING IS,

DAT IK VERENIG, WAAR ONENIGHEID IS,

DAT IK DE WAARHEID SPREEK, WAAR DE LEUGEN HEERST,

DAT IK EN WIE STERFT, ZAL EEUWIG LEVEN.

GELOOF BRENG, WAAR TWIJFEL WOONT’

DAT IK VREUGDE BRENG, WAAR VERDRIET IS,

ACH HEER, LAAT ME PROBEREN,

DAT IK NIET GETROOST WORD, MAAR DAT IK ANDERE TROOST,

DAT IK NIET BEGREPEN WORD, MAAR DAT IK ANDEREN BEGRIJP,

DAT IK NIET LIEFDE ONTVANG, MAAR DAT IK ANDEREN LIEFDE SCHENK,

IMMERS,

WIE GEEFT, ONTVANGT,

WIE ZICHZELF VERLIEST, ZAL ZICHZELF VINDEN,

WIE VERGEEFT, ZAL VERGEVEN WORDEN,

Gebed van Sint Fransiscus van Assisië

Info: 

Auteur: Antoinette Meesters

www.universelevrede.nl

info@universelevrede.nl

Deel 1 mijn lief koningskind
Deel 2 samen onderweg
Deel 3 bewustzijn
Deel 4 de lichtwereld
Deel 5 het niet wetende

Deel 3

Bewustzijn
Ons bewustzijn
Een nieuw bewustzijn
Mythos
Logos
Eros
De overwinning op de draak in ons zelf
De transcendente functie v. d. -
psyche en zijn symbolen 
Voorwoord over sprookjes 
Wat is een sprookje 
De wolf en de zeven geitjes 
De drie spinsters 

Bewustzijn

Iedereen heeft wel een idee wat er bedoeld wordt, als men het over bewustzijn heeft. In het dagelijks spraakgebruik komen we het begrip regelmatig tegen zoals: je ergens van bewust zijn, bij bewustzijn komen, iets onbewust doen, bewusteloos zijn etc.

Het begrip bewustzijn kan men op verschillende manieren gebruiken. Men kan spreken over toestanden van het bewustzijn waarvan we uit onze dagelijkse ervaringen de slaap en waak bewustzijnstoestanden kennen. De waaktoestand, waarin de mens alert is, gereed tot handelen, actief. De ontspannen toestand, een toestand van rust, aangename ontspanning van lichaam en geest. De slaaptoestand, diepe rust en ontspanning, vaak niet meer bewust. En de diepe slaap, hier zijn geen gewaarwordingen meer. Ook kan men met bewustzijn opvatten als hoe mensen de werkelijkheid ervaren. Er zijn dan nog bewustzijnstoestanden die we psychische stoornissen noemen en toestanden ontstaan door het gebruik van drugs. Ook de lichamelijke gesteldheid kan de mens in een bepaalde bewustzijnstoestand brengen: bijvoorbeeld ijlen bij hoge koorts. De bewustzijnstoestanden zijn geen statisch gegeven, er hebben voortdurend veranderingen plaats. Er is een afwisseling in bewustzijnstoestanden. Er is ook sprake van een ontwikkelingsproces. Men zou kunnen spreken van wijzen van bewustzijn waarin mensen van elkaar kunnen verschillen.

Waar zijn wij ons van bewust? De mens is er van bewust dat er allerlei zaken buiten hem afspelen. Alles wat de mens waarneemt via de zintuigen: wat men hoort, ziet, proeft, ruikt, voelt etc. de sociale waarneming, alles wat de mens merkt van wat er om hem heen gebeurt vormen de inhoud van het naar buiten gerichte bewustzijn. Het bewustzijn dat betrekking heeft op het innerlijke herkent de mens als dat het een ik-bewustzijn heeft. Dat men de eigen processen van het functioneren van de interne organen kan waarnemen. Men kan zich bewust zijn van emoties. Maar ook kan men weet hebben van de veranderingsprocessen van het bewustzijn.

Het bewustzijn is zo veelomvattend, dat de mens zich onmogelijk van

alles tegelijk bewust kan zijn. Hoe ruim het bewustzijn is hangt van een aantal zaken af, o.a. van de lichamelijke en psychische gesteldheid en van de ontwikkeling van het bewustzijn. En die ontwikkeling is ook weer afhankelijk van verschillende factoren.

Het bewustzijn kunnen we opvatten als iets persoonlijks, het bewustzijn is niet overdraagbaar. Waar ik mij van bewust ben, kan ik meedelen, maar de ander zal dan niet op dezelfde manier zich ergens van bewust zijn zoals ik. Op de mens werken allerlei prikkels in, die de mens interpreteert. Het kunnen prikkels zijn die op ons toekomen, maar ook zijn er een heleboel interne prikkels. Als we bewustzijn zien, als ergens weet van hebben, dan kunnen we zeggen, dat ons persoonlijk bewustzijn beperkt is. Van wat er in onze omgeving plaats vindt, vangen we maar weinig op. Dat komt door de hoeveelheid van gebeurtenissen en processen die gelijktijdig plaatsvinden. Ons bewustzijn kan dan ook niet helemaal samenvallen met de werkelijkheid om ons heen.

We zijn ons bewust van wat wij waarnemen, wat men hoort, proeft, voelt etc.

We ervaren ons lichaam in beweging en als we stil staan. Het bewustzijn is veelomvattend, dat de mens zich onmogelijk van alles tegelijk bewust kan zijn. Hoe ruim het bewustzijn is hangt van een aantal zaken af o.a. de lichamelijke en psychische gesteldheid en van de ontwikkeling van het bewustzijn.

Ons bewustzijn

In ons bewustzijn hebben we ons afgescheiden, ons zelf losgemaakt van de eenheid met het leven. De afscheiding maakt ons eenzaam en we ervaren het leven als leeg en zinloos. Velen zoeken hun heil bij artsen of psychiaters. Ze begrijpen het leven niet meer en zoeken hun heil in allerlei uiterlijkheden. Zolang deze artsen en psychiaters de mens als een van zijn omgeving gescheiden eenheid beschouwen en behandelen zal er geen genezing zijn. Allerlei verfijnder technologieën kunnen evenmin iets uitrichten zolang deze zich ten doel stellen onze innerlijke natuur te onderwerpen en te beheersen. Wanneer we doorgaan de mens te meten aan ter discussie staande normen blokkeren we een doorbraak naar een nieuw bewustzijn. Men zou de zin van een crises moeten gaan leren ontdekken en onze verbondenheid met de natuurkrachten weer in ere moeten herstellen. De psychologie moet zijn basisoriëntatie wijzigen. Alleen dan kan de therapie van de ziel groeien naar een eenheid waarin de innerlijke wereld zich verbind met de buitenwereld. In een crisis kunnen mythen voor een ander zienswijze zorgen, mythen zien een crises nooit zonder betekenis. Zonder crises zouden er geen mythen zijn. In de crises weerspiegelen zich onze persoonlijke problemen en tegenslagen als een roep om bewustzijn. Zij daagt de mens uit de harmonie met de krachten te herstellen. Zij is de heilige oproep waardoor de mens op weg begeeft. Door deze uitdaging aan te nemen kan hij de crisis omzetten in en weg en ontsluit zich de dimensie van de held. De weg van de held stelt ons in staat de ervaringen als een zinvol proces van geestelijke groei te zien

Een nieuw bewustzijn

Hoe vormen we ons bewustzijn om? Dit heeft te maken met waar onze gedachten naar uit gaan. Daar is meditatie voor. Ons hele leven is een vorm van meditatie, meestal onbewust. Velen onder ons besteden het grootste deel van hun leven aan mediteren over waar hun geld vandaan komt en waar het naar toe gaat. Heb je een gezin te onderhouden dan heb je de zorg voor dat gezin. Overwegingen die voornamelijk op fysieke omstandigheden betrekking hebben. Maar hoe komt her spirituele aspect in ons leven. Bijvoorbeeld ik loop een kathedraal binnen en alles om mij spreekt van spirituele mysteries. Mijn bewustzijn is op een totaal ander niveau gebracht. Dan loop ik naar buiten en ik ben weer terug op het niveau van de straat. Okay, kan ik nu iets vasthouden van het kathedraalbewustzijn? Gebeden of meditaties zijn bedoeld om ons bewustzijn op dat niveau te houden, zodat het niet helemaal weg zakt. Wat je kunt erkennen is dat dit eenvoudig een lager niveau is van het hogere bewustzijn. Het mysterie dat daar tot uitdrukking komt werkt bijvoorbeeld op het terrein van geld. Alle geld is gestolde energie. Daarmee denk ik dat dit de sleutel is voor je hoe je, je bewustzijn moet omvormen.

Een ander voorbeeld: wanneer wij niet kunnen slapen, zegt men wel eens schaapjes te gaan tellen. Hierdoor gaan we over naar een andere deel van onze hersenen en komen los van ongewenste gedachten. Ook door een gebed, kan men ongewenste gedachten uitschakelen en overgaan op een ander niveau. Enige jaren geleden kreeg ik van een bevriend gepensioneerd pastoor een boek aangeboden,’ de Philokalia’.

Dit is een gebed, een constant gebed. Mijn ervaring ermee is verwonderlijk. Al gauw zijn ongewenste gedachten en indrukken verdwenen. Wanneer ik stop met de gebeden, zijn de gedachten die ik eerder had weg of niet meer van belang. Dit is ook een manier om ons bewustzijn naar een ander niveau te tillen, via een gebed. Dat kan een wees gegroet Maria zijn, het onze vader, of uw eigen gebed. Het mijne is in de regel het onze vader, het wees gegroet en “Jezus Christus ontferm u mijner”, dit laatste steeds herhalend.

De Philokalia leert je alles over het innerlijk gebed, dat gaat over “de weg van een pelgrim”. Ik citeer een stuk uit dit boekje: “En zo zwerf ik rond en herhaal onafgebroken het gebed van Jezus, dat mij kostbaarder en zoeter is dan alles wat de wereld kan bieden. Soms leg ik wel 50 km. Af en voel zelfs niet, dat ik wandel, ik ben me bewust van het feit dat ik het gebed zeg, Wanneer de snerpende koude door me heendringt, begin ik mijn gebed nog ernstiger op te zeggen en spoedig doortrekt me een heerlijke warmte. Wanneer de honger me plaagt, roep ik nog vaker de Naam van Jezus aan, en mijn verlangen naar voedsel wordt gestild. Wanneer ik ziek word en reumatiek krijg in rug en benen, vestig ik mijn aandacht op het Gebed en voel de pijn niet. Wanneer iemand me kwaad doet, behoef ik enkel te denken; Hoe heerlijk is het gebed van Jezus en zowel letsel als boosheid gaan voorbij en ik vergeet alles. Ik ben een soort half bewust mens geworden. Ik heb geen zorgen en geen belangen. Voor het drukke gedoe der wereld heb ik geen blik over. Het enige wat ik verlang, is alleen te zijn en in eenzaamheid te bidden zonder ophouden; en dit doende word ik vervuld met een diepe blijdschap.” Philokalia, uitgever: Mirananda

Mithos

De eerste fase de natuurlijke ontwikkelings fase van de ZIEL is ingegaan, deze loopt tot ongeveer het jaar 800, het is de Mythische ofwel Aesthetische fase, de kleutertijd van het Westen. Wat overeenkomt met de psychische leeftijd van 7 jaar, tot deze tijd gaat het kind nog niet naar school. Het verstand is nog niet volgroeid en het kind is nog niet geconfronteerd met regels van: alsen en maren. Daarentegen is het nog rijk aan een in het beginsel zijnd (rudimentair) nog niet tot ontwikkeling gekomen primitieve helderziendheid en de min of meer bewuste verbondenheid en vriendschap met onstoffelijke wezens.

Het is de Animistische periode, waarin ook de huidige primitieve volken verkeren. meestal leven deze volken in de herhaling cyclus en wordt dit in beginsel zijnde vermogen op latere leeftijd ontwikkelt. Ook menen deze primitieve volken dat planten dieren en dingen BEZIELD zijn, ze gaan er dan ook dusdanig mee om.

Vele hedendaagse mensen kennen wel kinderen die onzichtbare vriendjes hebben. Het kind ziet het vriendje wel degelijk. In de kindertijd van de Westerse Ziel, zag iedereen de wezens, men tekende ze uit en vertelde er over. Vele echte overleveringen, over de omgang van de mens met het kaboutervolk, feeën, elven, zijn bewaard gebleven. Vooral uit de landen rondom de Oostzee, waar zij nog steeds deel nemen aan het dagelijkse leven zet eenvoudige mensen. Sprookjes uit die tijd beschrijven het leven van de mens, met deze wezens als de doodgewone werkelijkheid. Dit kan zolang deze mensen meer volwassenen en kinderen van hun tijd dan van hun leeftijd zijn.

Een ander punt in deze fase is het beeldend denken, dus het denken in tegenstellingen in plaats van in begrippen. Het kind tekent spontaan, zonder te weten wat of waar die beelden betrekking op hebben. De tekening schetst in dat moment datgene waar het kind gelukkig mee is of angst voor heeft. Mensen die in een herhaling cyclus leven, zien deze beelden als symbolen van datgene wat de ZIEL uitdrukt, daaraan ziet men in wat voor een gemoedstoestand het kind verkeert.

Het kind kijkt graag naar plaatjes en hoort liever dat men vertelt, dan dat men voorleest. Dit beeldend denken schept en verstaat het kind en zo was daardoor het sprookje een algemeen volksbezit dat geheiligd werd, omdat men innerlijk de ware waarheid ervan voelde.

Aan deze eerbiedige houding, is het te danken dat de oeroude sprookjes niets aan hun innerlijke RIJKDOM verloren hebben. Dezelfde bestaande wezenlijkheden die ons huidige mensen in begrippen bewust worden, verschenen in het primitieve bewustzijn als beelden, voorstellingen en symbolen. De voorstelling: slang of wolf, zijn voor ons begrip kwaad of zonde. Ons begrip liefde zagen zij als een vrouwelijke gestalte. Het sprookje was voor hen dus niet alleen een beschrijving van hun werkelijkheid, maart tevens ook hun taal en uitdrukking van het ZIELENLEVEN.

In de loop van de Middeleeuwen, verdween de helderziendheid en begon het gewone verstand zich te ontwikkelen, juist zoals bij het schoolkind na het zevende jaar. De belangstelling voor tastbare feiten ontwaken, die men ijverig gaat verzamelen met verstand en geheugen. Dat is het moment dat men wil horen, wat echt gebeurt is. De liefde voor het sprookje verflauwt.

Logos

Het menselijk bewustzijn met het ZELF in relatie tot de natuur verflauwt, men verscherpt en kapselt zich in tot een individueel bewustzijn. De band met de natuur en al zijn wezens wordt verbroken. Men is van de Mythos in de Logos gekomen, van de natuur in de cultuur. Het paradijs van de oorspronkelijke eenheid met alle dingen is verloren, de ZIEL, is in de waan van de tegenstellingen en tweeheid geploft.

Het concretiserend beeldend denken maakt plaats voor het abstracte denken in begrippen. Het individueel bewustzijn zorgt ervoor dat men alles ziet, als op zich zelf staand feit. De nacht is nacht en de dag is dag, en vrouw is een vrouw en de man is een man. En niet meer nacht in relatie tot de dag, de vrouw niet meer in relatie tot de man en omgekeerd.

Het is de KOSMOS in relatie met de AARDE waar wij ook een deel van zijn, het is ONZE relatie tot de KOSMOS en juist dit weten en de kracht die het ons geeft ontnemen wij ons zelf. Wij worden als het ware in tweeën gedeeld. Wij worden met de harde waarheid geconfronteerd met angsten, stress, ontevredenheid en agressie wordt ons deel.

Ons doel wordt het om de verbinding met ons ware WEZEN te herstellen. Ons wacht een harde strijd met veel obstakels, maar de beloning het gevoel van een groot geluk met het ZELF maakt de strijd waard. Alleen is het jammer te moeten zien, dat velen de moed opgeven of niet durven. Het enige wat je dan kunt doen, is te vertellen hoe mooi dit leven is en dat men er niet zo achteloos mee om moet gaan. Iedere eerlijke overwinning voor jezelf dat bepaald de waarde van jezelf en niet nog een masker die het alleen voor jezelf nog slechter maakt. Men zal het allemaal zelf moeten doen, zonder afhankelijkheid aan de ander. De ander kan een stukje mee lopen maar uiteindelijk zal men zelf moeten leren ontdekken.

Symbolische herinnering waarde, men is van de dag in de donkeren nacht terecht gekomen. Hoe vindt men de dag weer terug en hoe vindt men de relatie weer terug tussen beide? Het is een aandenken aan het paradijs van de kindheid. Het wordt door het ontwaken van de wetenschap achter zich gelaten en leeft alleen voort bij de primitieve natuur volken en het analfabetische volk. Men is van de tempel in de hut geraakt.

In het midden van de 19^e eeuw, bereikte deze ontwikkeling zijn hoogtepunt en liep dood in materialisme. Alles wat niet door het verstand aanwijsbaar was, werd tot fantasie product verklaard. Het sprookje werd nu geheel naar de kinderkamer verbannen. Men kon niets meer waarnemen dan alleen het stoffelijke. Alles werd letterlijk opgenomen omdat men het symbool niet meer kon lezen. De innerlijke BRON en de WERKELIJKHEID werden verdrongen. Men begon volgens eigen inzicht te vertellen, bijvoorbeeld: “Het was nog in de tijd, dat de dieren nog spreken konden” in plaats van te zeggen:”Het was nog in de tijd dat de mensen nog de taal van de dieren konden verstaan”. Het werd een vraagstuk in welke tal de paradijsslang had gesproken. Zij spraken al net eender als de slang van nu, alleen de mens verstaat het dier niet meer.

Het is de ethische fase, zo beschouwd, bleek het sprookje zeer onpedagogisch te zijn en dringend gecorrigeerd moest worden. De boze stiefmoeder uit het sprookje van SNEEUWWITJE en van ASSEPOESTER zouden het kind een verkeerd beeld geven. Dit bevredigt het waarheid gevoel van de kinderen niet. Want dit zegt het sprookje: ALLE KWAAD STRAFT ZICHZELF.

Eros

Na Mythos en Logos, komt de verbinder Eros, om het verband tussen bewustzijn en de innerlijke werkelijkheid te herstellen. Het is de tijd van opruimen en daarmee wil ik niet zeggen, zoals je een huis opruimt wanneer zich gasten aanmelden, maar ONS HUIS ons LICHAAM, schoonmaken tot het diepste innerlijke ons hele WEZEN.

Na de these van de aanvankelijke eenheid en de antithese van de gespletenheid en tweeheid, komt nu de synthese de tweeheid in een hogere eenheid oplossen. Natuur en cultuur worden verzoend in het besef creatuur te zijn.

Ons derde oog gaat weer open en wordt de mens van samenhang van de twee werkelijkheden weer bewust. De dag staat weer in relatie tot de nacht, de vrouw in relatie tot de man en omgekeerd. De mens is zich bewust van zijn relatie tot de KOSMOS. Uit de kinderkamer komt het sprookjesboek in de werkkamer van de psycholoog die de mensen helpt hun bewustzijn uit te breiden, tot voordien onbewuste ZIELSGEBIEDEN, waar hij in dromen en visioenen de sprookjes figuren ontmoet. De symbooltaal begint men te doorgronden en ook de helderziendheid begint terug te komen.

Sinds men achter de beelden van het sprookje weer een zin vermoedde, heeft men op verschillende manieren deze proberen te verklaren. Het eerste in de 19^e eeuw, als natuurmythe: de feeën waren nevels, de koeien waren wolken etc. deze misvattingen kwamen voort uit de ontkenning van het bestaan van onstoffelijke natuurwezens. Als men echter wijst op de ZON en het OCHTENDROOD als KONING en GELIEFDE, stuit men op een ander verband. Hier gaat het niet om de helderziendheid maar om het beeldend denken, dus om de symbolische betekenis. De ZON wordt gesymboliseerd in de KONING gelijkwaardige symbolen van een innerlijke werkelijkheid van KRACHT, MANIFESTATIE, en LEIDER, die zich in beide uitdrukt, in de ZON en in elke KONING. Het is dus de broeder zuster verband, geen vader zoon verband. Het is de samenhang de relatie tussen beide.

De psychologische verklaring van het sprookje ziet het als een uitbeelding van menselijke ZIELENPROCESSEN. En men zou er bij kunnen voegen: van de menselijke LICHAAMSPROCESSEN, want deze gaan daarmee parallel en zijn analoog van vorm. Maar ook hier drukt zich diezelfde innerlijke werkelijkheid uit, in het symbool MENS en in het symbool SPROOKJE.

Van de KOSMISCHE WAARHEID door de mens beleefd als innerlijke werkelijkheid, schept GOD symbolen in de natuur, in de gang van hemellichamen in de natuurverschijnselen op aarde in alle natuurrijken. Ook in het menselijk lichaam: ALLES IS IN ALLES. Want alles is geschapen of herschapen naar het ene beeld GOD, het patroon van de SCHEPPING. Losser geworden van de tijd en tastbaarheid toont de mens van heden weer meer belangstelling voor het sprookje. Wat het proces van het menselijk bewustzijn blijkt te zijn is ook het proces van het sprookje, wanneer deze dus onder alle verklaringen door onaangetast en zichzelf blijft zou men kunnen zeggen dat deze verklaringen enig licht kunnen geven op de mogelijke verhoudingen van het persoonlijk verstandelijk bewustzijn van de schepper, van het sprookje tot het buiten zijn verstands overwegingen om, uit hem geboren sprookje.

De overwinning op de draak in ons zelf

Je kunt deze strijd terug vinden in bijvoorbeeld de strijd tussen de held en de draak. Het is de meer actieve vorm van deze mythe en toont het archetypische thema van de overwinning van het IK over de donkere of negatieve kant van de onbewuste persoonlijkheid. Voor de meeste onder ons blijft deze kant onbewust. De held moet zich dan ook wel realiseren dat de schaduw bestaat en dat hij hier kracht uit kan putten te weten dat het bestaat. Hij moet met de destructieve krachten ervan tot een vergelijk komen, wil hij schrikwekkende genoeg worden om de draak te overwinnen. Dit zegt het dat, Het Hogere Zelf (je goddelijk bewustzijn) eerst van de schaduw meester moet maken (assimileren) Het tot stand brengen van het weten, het doorvoelen van de negatieve kant in zichzelf, voor het kan winnen, van deze strijd.

Je weet dat je alleen lief kunt hebben wanneer je, je eigen verantwoordelijkheden draagt en daarmee accepteert dat er een ‘goede’ en ‘kwade’ kant in je wezen aanwezig is. Je kunt het leren te accepteren omdat het deel uitmaakt van wie jij bent, het hoort bij je ook al proberen wij dit steeds weer te verloochenen. Het ene kan niet zonder het andere. Je gaat het erkennen en je weet de balans goed te houden en wanneer het allemaal even niet zo goed gaat, kun je dat aanvaarden. Je kunt het laten zijn. Je leert ervan zonder dat zou je het goede in je, niet naar waarde weten te schatten en wanneer je, je eigen verantwoordelijkheid draagt, niet wanneer je, je aan iemand anders conformeert. Wanneer je eigenlijk afhankelijk bent. Een dergelijke afhankelijkheid mag oppervlakkig gezien op liefde lijken, maar dit pad is naast de waarheid.

In feite komt die afhankelijkheid voort uit angst en schept het nog grotere angst en daarom onvermijdelijk wrok en haat. Je probeert deze gevoelens uit alle macht te herbergen, omdat het bedreigend is om haat te ervaren voor diegene die je nodig hebt en waar je afhankelijk van bent. Liefde is alleen mogelijk als je vrij bent, wanneer je jezelf kunt zijn tegenover jezelf . Een overdreven hulp aan een ander is niet altijd een goede hulp: je maakt die ander nog meer afhankelijk en omgekeerd verplicht je, je zelf ertoe, wat wanneer grenzen niet weet te stellen uiteindelijk de eigen mogelijkheden tot groei belemmert en ook die van de ander. Deze mens moet ook kunnen leren knokken om te ontdekken.

Hoe meer je kunt uitzien naar een vol en gelukkig bestaan, hoe minder moeilijk het lijkt om deze destructieve patronen op het diepst denkbare niveau op te geven, om op je eigen benen te staan, om noodzakelijke frustraties te accepteren. Het is héél belangrijk dat je deze vergelijking van goed en kwaad van het accepteren van volledig zijn begrijpt.

Als een integer mens zijn in de meest ware zin van het woord schijnt te betekenen dat je alle donkere kanten of zwakke kanten van jezelf moet opgeven, in plaats van ze te accepteren om er aan te gaan werken indien je dit nodig acht of, als dit wel zo is, alleen op en ongezonde manier als beloning voor het goede kind van een autoriteitsfiguur waar je afhankelijk van bent. Dan is dit de meest maskerachtige manier, je houdt jezelf voor de gek.

Maar hoe kan er van je gevraagd worden dat je frustraties aankunt en verwerkt, die je op je weg komen, want ze komen zeker uiteindelijk op je weg vanwege je eigen innerlijke beperkingen en grenzen. Maar niettemin moet je ook deze beperkingen kunnen accepteren en dat is niet gemakkelijk.

Hoe kun je echt de verschillende manieren op willen geven, waardoor je, je integriteit niet aantast en schendt, waarmee je heimelijk de boel beduveld, waarmee je anderen de last laat dragen dat ze verantwoordelijk zijn voor jouw fouten. Hoe kun je echt tot integriteit, waarheid volkomen eerlijkheid en en positieve benadering van jezelf en het leven verbinden. Hoe kun je negatief genot wensen op te geven, de pseudo de bedrieglijke bevredigingen van je pretenties, je inbeeldingen de rollen die je speelt, je defensies? Hoe kun je, je helemaal en bewust gaan verbinden tot de werkelijkheid van je leven, niet de schijn, maar om het LEVEN ZELF.

Wanneer je, je niet bewust bent van het feit dat je de hoogste gelukzaligheid wacht door het opgeven van deze pseudo bevredigingen en geneugten. Zolang je ervan overtuigd bent dat deze surrogaten alles zijn wat er in het leven is en dat integer leven opoffering inhoudt omwille van het offer, kun je zelfs niet in je gevoel van gelukzaligheid, (genot) leven. Deze moeilijkheid wordt versterkt door het feit dat je in de mate dat je aan al deze valse levenspatronen geen waar geluk kunt verdragen. Daarom moet je een manier vinden om de vicieuze cirkel waarin je gevangen bent te doorbreken. Hoe minder je echt de wil kunt opbrengen om al deze onechtheden en uitvluchten, de destructieve defensies op te geven, hoe minder je het geluk kunt aanvaarden. Daarom kun je er niet in geloven, daarom kun je niet de wil opbrengen om dat op te geven wat je weerhoudt het te ervaren. Daarom bestaat er geen echte wil of verbintenis tot oftewel geluk of het opgeven van destructieve, het leven belemmerende patronen van gevoelens, houdingen en daden.

Het lijkt een onoverkomelijke moeilijkheid om de werkelijkheid van jezelf te aanvaarden als daarbij niet tegelijkertijd ook het geluksgevoel verwerkelijkt wordt. Daarom kun je zeggen: in de mate dat je geen onverantwoordelijk kind bent, dat andere wil laten opdraaien voor wat je zelf doet (projectie) in de mate dat je heimelijk en neurotisch het leven wil bedriegen, in die mate dat je, je integriteit aantast op al die manieren in die mate kun je de gelukzaligheid het genot ervaren.

Je diepste wezen maakt het onmogelijk, de energie gaat op aan deze negatieve innerlijke activiteiten. Maar het is ook waar dat in de mate dat je volledig eigen verantwoordelijkheid aanvaardt in de mate dat je, je zelf respecteert en lief hebt omdat je de boel niet meer op heel subtiele manieren innerlijk belazert, in die mate raak je steeds meer in staat de gelukzaligheid, genot te verwezenlijken.

De innerlijke werkelijkheid werd verdrongen na deze begrenzing en verscherping van het bewustzijn met al zijn tegenstrijdigheden, maskers, materialisme, ontevredenheid, pseudo bevredigingen en armzalige genoegens, breidt zich nu de derde fase, het BEWUSTZIJN weer uit.

Als wij ons met de betekenis van dit genot, dit geluksgevoel gaan bezighouden en het genot waar ik hier over schrijf is een totale ervaring dus geen verdeelde ervaring. Het is geen fysieke ervaring, waar het spirituele zelf buiten staat. Het betekent dat je hele wezen in harmonie met jezelf, met het universum en daardoor ook met een ander mens is.

Er is verdeeldheid in je, geen nee stroom geen twijfel of je geluk wel terecht is. Er zijn geen alsen en maren, omdat je geluk de wereld om je heen verstoort. Je voelt geen schuld of aarzeling. Integendeel, je voelt diepgaand dat hoe groter je vreugde is, hoe meer je aan de wereld bijdraagt. Wanneer je dit innerlijk bewustzijn bereikt en geen theoretische maar een ervaringsbewustzijn schep je de volgende condities in jezelf.

Je maakt van het totaal ervaren van geluk en vreugde van genot een spiritueel en praktisch doel. Voortdurend handel je met dit doel voor ogen. Je verwijdert alle innerlijke belemmeringen en onderzoekt geduldig in je eigen onbewuste om de belemmeringen aan het licht te brengen. Je besteed tijd en inspanning aan deze onderneming. Je voelt steeds meer dat persoonlijke vervulling en genot, spirituele groei en verwezenlijking bevorderen en andersom.

Het vermogen om innig lief te hebben, met je lichaam ziel en geest, is het doel dat tegelijkertijd de zuivering van je zelf bevordert, want het ene kan niet zonder het andere. Een tot positieve groei aanzettende activiteit vergroot je kans en mogelijkheden om te kunnen groeien naar je gestelde doel. Dit wil zeggen: wanneer je geestelijk die weg vrij maakt om te groeien, groei je automatisch in je handelen, want je maakt voor jezelf de weg vrij om alle kennis uit te breiden en deze te laten groeien. Nu geef je jezelf de kans de samenhang geestelijk maar ook in de praktijk te leren herkennen en te gebruiken.

De keuze die je, jezelf stelt tot groei maken dat je de belangrijkste weg volgt ongeacht wat. Acceptatie van het losmakingproces met de negatieve effecten die je tegen komt, van jezelf maar ook uit de omgeving die zich aan je vastklampt. De strijd, hoort erbij het bevordert de groei en is als middel tot groei onlosmakend met jou verbonden. Er zijn geen defensies, of uitwegen mogelijk. Deze overwinning op je beperkingen geven je een totaal gevoel van zuiver geluk, dit zijn je gouden vruchten.

Tevens stel ik ook dat een volledig geluksgevoel van genot, op alle niveaus van de menselijke persoonlijkheid wat het fysieke niveau betreft: fysieke gezondheid en welzijn wordt geheel en al geregeld door en is geheel afhankelijk van de staat van genot die een menselijk lichaam kan toelaten. In die mate.

Aangezien de genotstromingen van het ware geluk de krachten van leven, gezondheid, zelfvernieuwing en herstel zijn, zijn gezondheid en een lang leven gevolgen van het vermogen tot geluk. Omgekeerd snijd je in die mate dat je jezelf geluk onthoudt vanwege schaamtegevoelens, afhankelijkheid etc. je lichaam af van de bron van het universele goddelijke zelf, je geboorte recht.

De transcendente functie van de psyche en zijn symbolen

Het doel van de symbolen, die ons beïnvloeden variëren, sommige sporen ons aan en anderen leren ons te matigen en zich te onderwerpen. Een volledig programma van transcendente symbolen bevat al deze punten. Het doel is dan ook: het temmen van de oorspronkelijke wildheid in de mens.

Dit temmen staat in verband met een bepaalde fase in het leven van een enkeling, wanneer men er op een niet behoorlijke manier mee omgaat kan de kans op verandering of een nieuwe levensfase, leefwijze voorbij gaan, de deur blijft gesloten omdat de sleutel die je hanteert niet past.

T.S.Eliot beschrijft in: The waste land, het ogenblik dat men zich bevrijdt uit de klemmende banden van eventuele familie of relaties. Dit is het moment waarop men moet leren om de beslissende stappen in het leven te nemen, waarop men geconfronteerd wordt met de “verschrikkelijke moed van de overgave van een ogenblik, die een eeuw van voorzichtigheid nooit herroepen kan” aldus T.S.Eliot. Maar met alleen uiterlijke veranderingspatronen, zal niet voldoende zijn, wanneer ook niet een innerlijke transcendentie van de oude waarden heeft plaats gevonden, waardoor een nieuw levenspatroon geschapen en niet verzonnen wordt als uitvlucht om de innerlijke realiteit te ontlopen. Bewustwording is in wezen een proces dat met een rite van onderwerping begint, deze wordt gevolgd door gebonden zijn en daarna komt dan een bevrijdingsrite. Dit is de manier waarop ieder mens de tegenstrijdige elementen van goed en kwaad in zijn eigen persoonlijkheid met elkaar kan leren te verzoenen.

Het jonge kind bezit dit gevoel van totaliteit tenminste nog voor dat men het begrippen aanleert. Bij de volwassen mens wordt het gevoel van totaliteit door een vereniging van goed en kwaad, door bewustzijn met de inhoud van het onbewustzijn tot stand gebracht. Uit deze vereniging ontstaat de transcendente functie van de psyche. Hierdoor kan men zijn hoogste doel bereiken, namelijk de volledige bewustwording van het individu Zelf. De transcendente symbolen verschaffen de middelen waardoor de inhoud van het onbewuste in het bewustzijn kunnen komen en uitdrukking geven die ons beïnvloed.

Een andere manier om tot transcendentie te komen is doormiddel van en actieve imaginatie door op een bepaalde manier te verbeelden (mediteren) waardoor men opzettelijk in contact treedt met het onbewuste en een bewuste verbinding met psychische verschijnselen met bijvoorbeeld mens of dier te maken. Z wordt de meditatie een op zich zelf staand experiment van een vrij persoon wat het tegengestelde is van een geleide poging van het onbewuste om ons te besturen. Zo doet de persoon zelf de besturing naar en transcendent doel bewerkstelligen voor zichzelf of voor een ander.

In zo’n meditatie verschijnt vaak het Zelf als een hert dat tot het Zelf zegt “ Ik ben je kind en je moeder, men noemt mij de verbinder ( Bordet, Eros) omdat ik mensen en dieren en zelfs stenen met elkaar verbind, indien ik ze binnenga. Ik ben je lot of het objectieve zelf. Wanneer ik verschijn, verlos ik je van de zinloze toevalligheden van het leven. Het vuur dat binnen in mij brandt, brandt in de gehele natuur. Indien de mens het verliest wordt hij egocentrisch, eenzaam, gedesoriënteerd en zwak.

In de symbolen taal van ons onbewustzijn wordt het Zelf vaak gesymboleerd door het dier, onze instinctieve natuur die haar verbondenheid met de omgeving voorstelt. Dit is dan ook de reden waarom in sprookjes zoveel hulploze dieren optreden.

Een ander kenmerk van het dier als transcendent bewustwordings symbool is dat deze figuurlijk gesproken uit de diepte van de Oude Moeder Aarde komende symbolische bewoners van het collectieve onbewustzijn zijn. Zij brengen een speciaal bericht vanuit de onderwereld binnen het veld van het bewustzijn. Hier ontmoet je in een visionaire of trance of tijdens een meditatie achtige toestand je beschermgeest. Je identificeert je sterk met zijn woudziel en wordt hierdoor mens.

Andere symbolen van de diepten van de psyche zijn: knaagdieren, hagedissen, slangen en soms vissen. Zij zijn tussen vormen die een activiteit onder water en de vlucht van de vogel met een hier tussen liggendleven op de grond verenigd. Het wel meest algemene transcendente symbool in dromen is misschien wel de slang, zoals deze in het medisch symbool van de antieke god Aesculapius wordt voorgesteld bevrijding en genezing.

De leeuwen als het Koninklijkpaar zijn het symbool van de totaliteit symbolisch duidt dit op het feit, dat de drang tot individuatie is. Een leeuwenpaar of een menselijk paar rijdend op leeuwen, stelt dit zelfs voor. Maar ook dikwijls verschijnt dit in versluierde vorm in de overstelpende hartstocht die men voor een ander persoon misschien kan voelen voor. Inderdaad richt de hartstocht die boven de natuurlijke mate van liefde uitgaat, zich uiteindelijk op het mysterie van volledig te worden en dit is dan de grond waarom iemand, die hartstochtelijk verliefd wordt het gevoel heeft dat één te worden met de ander het enige doel is in iemands leven is dat de moeite waard is.

Maar men is dan nog niet tot de volledige totaliteit van de transcendente functie en zijn doel doorgedrongen. Men zoekt op deze manier de afhankelijkheid op als totaliteit, als of die ander de reden van het leven zou zijn en niet het eigen Zelf. Men komt eerst tot individuatie tot totaliteit wanneer het leeuwenpaar tot een koninklijk paar als symbool de bewuste realiteit bereikt. Deze eenheid, totaliteit, van dit paar is de eenheid van man-vrouw(en geen tweeheid), in het Zelf en niet in die van de ander. Wanneer het leeuwenpaar als symbool veranderd in een koning en koningin heeft de drang tot individuatie zijn peil bereikt van een bewuste realiteit en kan het begrepen worden als het wezenlijke doel van het leven en tot een gezamenlijk doel van het leven.

Een boom is de natuurlijke vorm het komt uit en oeroud en is niet door de cultuur misvormd. Het is en betrouwbaar symbool dat door zijn ouderdom opvalt en onze tijd verbind met zijn ervaringen met die van verafgelegen ontstaan van het menselijk leven. De oude boom stelt de symbolische groei en ontwikkeling van het psychische leven voor in tegenstelling tot het instinctieve leven dat meestal door dieren voorgesteld word. Wanneer je symbolisch zo’n stuk hout krijgt stelt dit de verbinding met de diepste lagen van het onbewuste voor, men is er mee verworven.

De wilde natuur, de zogenaamde held die door zijn intuïtieve initiatieven tot een natuurlijk leider is uitgegroeid, is de Sjamaan, (priester, medicijnman) zijn kracht heeft ook te maken met actieve imaginatie, zijn kracht is zijn vermogen om zijn lichaam te verlaten en als vogel door het heelal te vliegen. In dit geval is de vogel het meest passende symbool voor het streven van de mens. Hij stelt de merkwaardige aard van de intuïtie voor, die door een medium dat wil zeggen, door hemzelf, die iets te weten kan komen over verwijderde gebeurtenissen of over feiten waar hij bewust niets van weet, door in trance gelijkende toestand te komen.

Bewijs materiaal voor dergelijke krachten kan men tot zelfs in het Paleolithische tijdperk van de prehistorie vinden. De Amerikaanse geleerde Joseph Campbell heeft op dit bewijsmateriaal gewezen in zijn opmerkingen over een van de beroemdste rotsschilderingen die kort geleden in Frankrijk ontdekt zijn. Hij schrijft dat in Lasaux een Sjamaan afgebeeld is die in trance ligt. Hij draagt een vogelmasker en naast hem ligt een staf, waarop een vogelgestalte zit. De schamanen in Siberië dragen ook nu nog zulke vogelkostuums. Daarmee is hij zelfs een graag gezien symbool, maar ook een bekend inwoner van die Machtsgebieden, die voor ons normale bewustzijn onzichtbaar zijn en die wij slechts gedurende een kort ogenblik in een visioen of droom kunnen ontmoeten, waar door hij als een heerser zweeft.

De dood is een van de meest voorkomende symbolen voor bevrijding. Het is niet de fysieke dood, de dood als laatste oordeel, maar het is de reis die aanzet tot bevrijding, zelfverloochening en verzoening, geleid en aangemoedigd door een barmhartige geest. Deze geest wordt veel meer als leidster dan als leider voorgesteld tijdens de bewustwording. Zij is dan ook een zeer hoge vrouwelijke gestalte (Anima, Anbet, Wilbet, Bordet).

Deze symboliek wordt echter niet alleen door de vlucht van de vogels of de reis door de wildernis, maar ook iedere sterke drang tot beweging die als voorbeeld voor een bevrijding dient voorgesteld. De dood houdt ook in dat de mens een diepgaande psychische, verandering te ondergaan heeft en dat zij uit deze dood in een nieuw soort leven zal ontwaken. Dit doet denken aan de dood die een belofte aan de onsterfelijkheid in zich draagt. Wat eigenlijk alleen maar wedergeboorte betekent. Men zou moeten leren om de dood onder de ogen te durven zien om de oude boodschap opnieuw te leren, die ons zegt dat de dood en mysterie is, waarop wij ons in dezelfde geest van onderwerping en nederigheid moeten voorbereiden, als wij eens leerden om ons voor het leven voor te bereiden. Deze dood als fysieke dood voor verandering in het levenspatroon geven ons dat overwinningsgevoel van het leven.

De verbinding van het zelf met de gehele omgevende natuur en zelfs met de kosmos, komt voort uit het feit dat onze psyche op de een of andere manier verweven is met de gehele wereld buiten zowel binnen. Deze verbinding stelt het medium in staat onder andere om door middel van schrift, spreken, tekenen of schilderen, handelen en nog veel meer wat ons beperkte gezichtsveld te buiten gaat, weer te geven.

Het stelt in staat mens, en dier te genezen en te helpen op zijn weg tot genezing van het zelf, doormiddel van actieve imaginatie, handoplegging, visueel contact, ziele contact, om blokkades innerlijk en uiterlijk op te lossen. Men is in staat zonder woorden te spreken en te verstaan. Het stelt in staat om positieve energie op afstand of bij lichamelijk contact naar de ander te sturen. Het is het levenskracht van het Goddelijke in onszelf, het levensfluïde dat de wisselwerking tussen psyche en het levenslichaam verbindt, de elektrische en magnetische stromingen die door het lichaam opgaand en neergaand, verbinden met de Kosmos en de Aarde. Men is dan een kosmisch wezen in harmonie met zichzelf en het Universum. Het is de kracht om de ander zoals ook zichzelf te genezen en te sterken op zijn weg naar genezing en of individuatie.

Zo’n persoon krijgt niet zomaar deze krachten tot zijn beschikking, men kan er niet zo maar mee omgaan ze zouden te gevaarlijk zijn wanneer ze in verkeerde handen zouden terecht komen. Men krijgt deze krachten alleen wanneer men een waardig bezitter van de levensboom vol gouden vruchten geworden is. Eerst wanneer de steen gepolijst is en zijn omgeving met de natuur weerspiegelt, dan is alles zo boven zo beneden en in relatie met elkaar. En kan er op een verantwoordelijke manier mee worden omgegaan in het belang voor zichzelf en alles in relatie tot het Zelf. Het Hogere ofwel het Goddelijke, in ons.

Voorwoord over sprookjes

In een tijd van rationeel technologisch geplande veranderingen, lijkt het mij zinvol om de uitwerking van het sprookje op onze individuele persoonlijkheid, naar voren te halen. Men heeft in deze tijd waar de veranderingen zich snel op een volgen, innerlijk behoefte aan sterke beeldende gevoelsbelevingen, die je plaats in de kosmos weerspiegelen.

Het sprookje als middel in het gebruik voor verandering in een persoonlijk leven kan de mens niet onberoerd laten. Het sprookje is de weg de impuls voor verandering, het is het sprookje dat werkt op het onbewuste ZIELENLEVEN. De innerlijke veranderingsweg in ons onderbewuste diepte dient zich aan als een doorgaande stroom, die niet te stoppen is en zonder oponthoud is en uiteindelijk de mens te kennen geeft bewust herkent en erkent te willen worden en zich als zodanig te manifesteren. Net zoals de aarde niet alleen uit water bestaat, maar andere levende en vaste vormen draagt, waardoor het water juist kenbaar wordt, zijn er naast deze gestaag lopende stroom

Van innerlijke verandering ook vaste vormen aan te wijzen, die het gaan markeren. Deze vormen van het beeldend denken, die de ervaringen op de innerlijke veranderingsweg aangeven vormen de inhoud van een wijs en innerlijk raadgever ons hoger Zelf, ook te lezen als: het Goddelijke inons. Verliezen wij deze stem, verliezen wij zijn leringen, dan verliezen wij ook de relatie met onze innerlijke weg, dan worden wij met schuld gevoelens kwekende tot talloze grappen aanleiding gevende, ongeloofwaardigheden, loze regels. Wij zijn dan ons ZELF kwijt en zijn als het ware zonder inhoud.

Een min of meer vaste vorm, die en ervaring weergeeft op de innerlijke weg en die geschikt is voor herhaald gebruik kunnen wij een symbool noemen. Deze symbolen van het sprookje zijn als uitdrukkingsvorm van oerwezenlijkheden of archetypen uit het collectieve onderbewuste ziels- gebied van alle mensen over de aarde en in alle tijden. Wij treffen ze aan in alle oude mythen en sprookjes, die de mens in zijn individualisatieproces helpen, waarin men het onbewuste in zich leert kennen en te respecteren. Men wordt volledig kalm, vruchtbaar en gelukkig wanneer het proces van de individuatie voltooid is en wanneer bewustzijn en onbewustzijn geleerd hebben om in vrede met elkaar te leven en elkaar aan te vullen. Het doel van het sprookje is dan ook: vrouwen en mannen en kinderen te helpen om zichzelf te leren kennen en zo door zelfkennis een rijk en vol gelukkig leven te leiden

Dit proces, dit diepere ervaring gegeven vormen de persoonlijkheid van ons ZELF, die pas zichtbaar wordt als je, je oefent ze waar te nemen. De diepste ervaring van jezelf is het ziels contact met je hoger bewustzijn.

Dit proces van verandering krijg je niet op een presenteerblaadje, het zou dan ook geen ervaringsgegeven zijn bijvoorbeeld: als ik verstandelijk weet dat ik een vrouw ben, is dit nog geen ervaringsfeit, het is een lichamelijk gegeven dat ik met mijn verstand kan constateren. Pas als ik innerlijk voel, dat ik een vrouw ben en dit door en ander ook gevoelsmatig bevestigd krijg, is het een ervaringsfeit geworden. Alleen het verstandelijke weten is een gespleten weten. De emotionele doorleving en de acceptatie ervan geven ons dat diepere gevoel van héél zijn, dat zich nestelt in ons dieper wezen.

Dio Raman zegt: “verandering is een veelvuldig voorkomend verschijnsel, maar een volledige innerlijke verandering van visie is iets anders. Er zijn twee vormen van verandering; verandering die ons innerlijk onberoerd achterlaat en verandering die ons innerlijke visie veranderd”.

Sprookjes zelf zijn symbolen beelden die voor zich zelf spreken. In de praktijk verschillen de interpretaties menigmaal van die van de ander. De manier om de relatie te vinden is door associatie en dan blijkt al heel snel, dat het om het een en het zelfde oerbeeld te gaan. Maar ik zeg er wel bij dat een vrije-associatie in een soort zigzag ons weg lokt van de kern. Een mogelijke verklaring voor dit verschijnsel zou kunnen zijn, dat elke groep mensen of elk afzonderlijk individu zelf betekenis aan symbolen bindt. Je zou bijvoorbeeld voor het abstract begrip warmte het symbool vuur kunnen gebruiken, maar ook zon of verliefdheid. Terwijl vuur ook weer vernietigend ervaren zou kunnen worden in plaats van als warmte symbool. Dit voorbeeld kan duidelijk maken dat een symbool en de daarin voorgestelde werkelijkheid niet automatisch identiek zijn. Het begrip warmte is een feit uit de wereld buiten ons, maar ook een innerlijke ervaring en toch is het aan verschillende symbolen gebonden.

Ik wil ook waarschuwen, dat wanneer een menselijk wezen, zich richt op de innerlijke wereld en probeert zich zelf te kennen en niet door het te overdenken, dan komt inderdaad vroeg of laat het zelf naar boven. Het hoger bewustzijn zal dan een innerlijke kracht vinden die alle moeilijkheden tot vernieuwing aanzet. De donkere kant van onze psyche is de meest gevaarlijkste. Teneinde om de symbolische aanduiding van het onderbewustzijn te begrijpen moet je er voor op passen niet buiten jezelf te geraken. Juist omdat het zelf de grootste macht in de psyche is. Het kan veroorzaken dat mensen grootheid en andere waan illusies krijgen, die hun grijpen, zoals spinnen en duivels en daardoor bezeten worden. Men verliest daardoor alle contact met de realiteit van de mens. Het is van groot belang dat iemand verder gaat om op de normale wijze te functioneren. Slechts wanneer je gewoon mens blijft, bewust van je eigen onvolledigheid kan je ontvankelijk worden voor de belangrijke inhouden en processen van het bewustzijn. Het kan heel moeilijk zijn, aan de ene kant voel je, je en kosmisch wezen en aan de andere kant een armzalig aards wezen. Het is moeilijk deze innerlijke tegenstellingen in jezelf verenigd te houden, zonder van het ene uiterste in het andere te tuimelen.

De boodschap van het sprookje, is dan ook voor de dwalende een lichtje in het donkere bos. Het verhaal van het sprookje is het verhaal van het menselijk bewustzijn, zij openbaren ons de waarheid in beelden. De inhoud wordt van psychologische en symbolische betekenis verklaard en daarom voor diegene die de betekenis van onschatbare rijkdom weten te respecteren om anderen te helpen op hun weg naar zelfbewustzijn te begeleiden, op de aardse manier hier en nu en in hun relatie tot en met hun kosmische raadgevers.

Joseph CAMPBELL, stelt in: mythe en bewustzijn, dat sprookjes de mythe van het kind voor verschillende leeftijden zijn en wanneer het kind ouder wordt, mythen meer toepasselijk zijn. Sprookjes zijn volgens Campbell voor kinderen. Heel vaak gaan ze over een klein meisje dat niet op wil groeien tot een vrouw. Bij de crisis van het overgaan van die drempel, deinst ze terug. Dus gaat ze slapen tot de prins alle barrières overwint en haar een reden geeft om te denken dat het aan de overzijde toch best leuk kan zijn. Veel sprookjes van Grimm voeren het kleine meisje dat vastzit ten tonele. Al dat doden van draken en het passeren van drempels heeft te maken met het opheffen van die blokkades.

Naarmate je ouder wordt heb je een stevigere mythologie nodig. De primitieve inwijdingsfeesten zijn allemaal op mythologie gebaseerd en hebben te maken met het doden van het kinderlijke ego en het voortbrengen van een volwassenen, of het nu een meisje of een jongen betreft. Voor de jongen is het zwaarder dan voor het meisje, omdat het leven wel voor het meisje zorgt. Ze wordt een vrouw, of ze wil of niet. Het volgende dat ze weet, is dat ze zwanger is, dat ze moeder is, maar een jongen moet de wil hebben een man te worden. De jongen moet zich eerst losmaken van zijn moeder, zijn energie tot zich trekkenen er dan op uittrekken. Daar gaat het om bij de mythe van “jongeman ga je vader zoeken’. Campbell stelt: dat het sprookje de mythe van het kind is en naarmate je ouder wordt dat je dan een stevigere mythe nodig hebt kan ik inkomen, want het leven is voor een kind vaak eenvoudiger, dan wanneer je als volwassenen geconfronteerd wordt met gunstige maar ook de wrede realiteit van het leven. Maar de scheidingslijn is toch relatief en discutabel.

Wat is een sprookje

Een sprookje is een verhaal, dat in begrijpende beelden een eeuwige waarheid uitbeeldt, van het verleden het heden en de toekomst. Het is niet zomaar een gefantaseerd verhaal, al moet ik zeggen dat alles om ons heen een product is van onze fantasie. Het is ook geen uit de lucht gegrepen sprookje, al hangt de waarheid om ons heen, zo voor het grijpen voor diegene die het begrijpen. Het sprookje is en uiting van ons eigen zelf

en alles in relatie met ons, om ons, voor ons achter ons, naast ons, boven ons, onder ons, en door ons. Een sprookje is evenmin een verhaal vol onzin, waar natuur wezens, feeën, elven, kabouters en reuzen optreden. Maar in een sprookje komen terdege natuurwezens, onwaarschijnlijke creaturen voor, maar alleen als zij zuiver en eerlijk van symbool zijn.

Veel oude sprookjes zijn door de tijden heen van mond tot mond overgeleverde verhalen, die eerst in onze tijd uit de volksmond door onder andere de gebroeders Grimm, opgetekend verzameld en uitgegeven zijn. In Frankrijk was het Perrault, die de verhalen, die de Elzasser kindermeid aan zijn kinderen vertelde en later uitgaf, als de sprookjes van Moeder de Gans.

Sprookjes komen in verschillende verzamelingen voor, Nemen wij bijvoorbeeld het sprookje van Roodkapje.natuur begaafde personen zoals Hans Christiaan Andersen, hebben ons fijne zuivere bewerkingen van eerst door de volksmond verbreidde volksverhalen geschonken. Ook nieuwe sprookjes ontluiken af en toe aan een intuïtief kunstenaars gevoel.

De waarde van en sprookje hangt niet af van de gang door de tijd, maar van de zuiverheid van symboliek. Elk sprookje is een gave, wat steeds weer opnieuw uit de bewuste diepten van de mensen ZIEL ontspringt. Bij mijzelf ervaar ik het, wanneer ik mijn ogen sluit en een wit scherm voorstel, waar zich de mooiste beelden als in een film zich manifesteren. Of in symbolische dromen en bij een totale ontspanning, waarin ik mij laat zweven in de lucht samen met de vogels, of de imaginatie, mij zelf een vogel te zijn. Of het water zilte water van de zee in ga om samen te zwemmen met walvissen, haaien, dolfijnen, ze waarneem, voel en ervaar, zonder angst. Of in een moment van diepe meditatie, dat ik mijn wezen laat opgaan in een paard en de energie ervaar als waren we één.

Het sprookje kan ontstaan uit een eenvoudig tevreden scheppende ZIEL, zowel als uit een hoog geestelijk ontwikkelde enkeling. Hiermee bedoel ik niet uit het theoretische oogpunt, maar door ervaring. Het is de inspiratie, maar het hangt ook af van de gemoed toestand van de geleidende ziel af, of het sprookje er uit ziet als een grove uitbarsting dan wel als een verfijnd kunstwerk.

Het op een plaats ontstaan van een sprookje en verder overgebracht naar alle landen, waar de verwante vormen er van voorkomen, is ook niet zeker. Want onze relatie tot elkaar kent geen tijd en ruimte, ook op dit moment, nu ik dit schrijf, kunnen er ergens anders op deze aarde, een of meerdere personen met het zelfde bezig zijn. Zo gaat het ook met het schrijven van sprookjes, het is de trilling de energie die wij uitstralen die daarvoor gevoelige mensen opvangen, net zo als zij de emoties van anderen voelen als hun eigen gevoel. Gelukkig hebben deze heldervoelende mensen vaak geleerd een onderscheid te herkennen van wat van hen is, of van die ander. Maar moeilijk blijft het altijd, men moet er constant van bewust zijn zich zelf te zijn en te blijven.

Bij onderzoek van sprookjes vroeger en nu, uit verschillende landstreken, valt het op dat sprookjes raakvlakken met elkaar hebben. Ook is het heel waarschijnlijk dat een sprookje door van mond tot mond verteld, een reis door verschillende culturen gemaakt heeft en steeds een lokaal tintje daardoor heeft aangenomen. Het verhapstukken van een sprookje, door een dichter opgepikt en opnieuw in boekvorm uitgedost weer naar beneden gehaald, om opnieuw aan flarden verteld zo dat de kring rond is, is ook niet aan te nemen.

De opvoedingswaarde van het sprookje houdt in dat wat je het kind verteld, het moet helpen zich in dit leven te oriënteren. Een verhaal uit het gewone kinderleven of een écht sprookje of de een of andere werkelijkheid, maar gen onzin of fantastische onzin. Hoort het kind het sprookje graag, dan neemt de ZIEL het op als hemelsvoedsel en dan niet alleen om de RIJKDOM van vorm en kleur, maar om de KOSMISCHE EEUWIGE WAARHEID.

Men is zijn probleem slechts vaag bewust, het sprookje spreekt het besef en waarheid gevoel aan, waarmee men zich versterkt. Uiteindelijke overwinning van de waarheid op de schijn in het sprookje schenkt de worstelende ziel, hoop, moed en vertrouwen. Dit geldt voor kinderen als wel voor volwassenen. Het sprookje werkt dóór in het onbewuste zielenleven waar het verstand geen macht heeft en het ik in zijn pure naaktheid is. Daar spelen zich de grote psychische ontwikkeling processen af en is door een sprookje versterkt waarheid gevoel een grote hulp.

Angst van het kind voor de wolf, helpt hem meestal door hem het sprookje van roodkapje op de juiste manier zonder enig gevoel van verachting of angst te vertellen. Want in het sprookje wordt immers de wolf verslagen. Door het kind een nachtlichtje te geven voor de angst verschuif je voor het kind de strijd met de angst in wolven gedaante, naar de droom. Vermijd de strijd niet, maar leer het kind zich voor de onvermijdelijke strijd te wapenen.

Sommige zeggen, het sprookje is een wensdroom, van idealen die men zo hartstochtelijk mist. Men herkent in het sprookje echter de psychische werkelijkheid van zichzelf. Daarom wordt het sprookje graag gehoord als compensatie, de ziel herkent het en leidt ons bewust naar de weg van bewustwording, onduidelijkheid wordt opgeheven op de weg naar het licht. Wat men een wensdroom noemt, zou dan wel eens een uitdrukkingsvorm van onze ziel ons Hoger zelf de Hogere werkelijkheid kunnen zijn.

Oorspronkelijke kinderlijke mensen kunnen goed sprookjes vertellen, omdat ze er intuïtief in geloven. Deze mensen kunnen zich zo in het gevoelsleven van kind en sprookje inleven, dat zij op de zelfde golflengte met elkaar staan. Ook mede omdat de taal van dit groeistadium de taal van de belden is en nog niet van begrippen. Sterk intellectueel en zedelijk ingestelde ouders die het sprookje niet aanspreekt, maar die uit welwillendheid omdat het zo hoort…willen vertellen of willen voorlezen, kunnen dit beter laten. In de eerste plaats neemt het kind niet de woorden op die bijvoorbeeld de moeder uitspreekt, maar de gevoelens die zij uitzendt. Een zedenpreek waar men zelf om lacht, heeft geen uitwerking. Sprookjes brengen moeilijke overschrijdingen van een ontwikkelingsfase met de andere in beeld. Het sprookje steunt de groei en is daarmee een blijvend opvoedingsmiddel voor jong en oud.

De wolf en de zeven geitjes

Een voorbeeld van en diersprookje. Het verhaal van de wolf en de zeven geitjes is nauw verwant aan dat van roodkapje, kan dan ook door kinderen zeer goed naar zijn betekenis in hoofdtrekken worden nagevoeld.

Het meest direct treft het natuurlijk de tegenstelling tussen de witte, onschuldige weerloze geitjes, waarmee het kind zich graag vereenzelvigt en de donkere wolf, vertegenwoordiger van al hetgeen in de grote wereld het tere, kinderlijke bedreigt. De uitleg volgt na het sprookje. Saturnus heeft ook in dit verhaal een prominente rol, van daar dat ik voor dit sprookje heb gekozen.

Daar was er eens een oude geit en die had zeven jonge geitjes en die hield van de geitje zoals een moeder van haar kinderen houd. Op een dag wilde ze het bos ingaan om eten te zoeken. Toen riep ze alle zeven geitjes bij elkaar en zei:’ lieve kinderen, ik wil uitgaan naar het bos, weest op je hoede voor de wolf. Als die binnenkomt, hapt hij jullie allemaal op met huid en haar. Die booswicht heeft allerlei streken, dat je hem niet zoudt herkennen. Maar aan zijn rauwe stem en aan zijn zwarte poten zul je zeker dadelijk weten wie hij is. De geitjes zeiden:’moederlief, we zullen goed oppassen, gaat u gerust weg. Toen blaatte de geit en ging getroost op weg. Het duurde niet lang, of iemand klopte aan de deur en riep: ‘Doe open, lieve kinderen, hier is jullie moeder en ik heb voor jullie wat meegebracht’.

Maar de geitjes hoorden aan de rauwe stem dat het de wolf was. ‘We doen niet open’! riepen ze, ‘je bent onze moeder niet, die heeft een veel fijne en mooie stem, maar jouw stem is rauw; je bent de wolf’. Toen ging de wolf naar een marskramer en kocht en groot stuk krijt; dat at hij op en zijn stem werd heel fijn. Dan keerde hij terug, klopte aan de deur en riep: ‘Doe open, lieve kinders! Hier is jullie moeder en ik heb voor jullie wat meegebracht’! Maar de wolf had zijn zwarte poten in het ramkozijn gelegd, dat zagen de kinderen en ze riepen:’ We doen niet open! Onze moeder heeft geen zwarte poten als jij, je bent de wolf’! Toen liep de wolf naar een bakker en sprak: ‘ik heb mijn poot gestoten, strijk er een wat deeg over’. Toen de bakker de poten bestreken had met deeg, liep hij naar de molenaar en zei: ‘strooi eens wat meel over mijn poten’.

De mulder dacht: ‘Die wolf wil iemand bedriegen’ en hij wilde het niet doen, maar de wolf zei: ‘Als je het niet doet, dan eet ik je op’. Toen werd de mulder bang en maakte de wolfspoten wit. Ja, zo zijn de mensen. Nu ging de booswicht ten derde male naar de huisdeur en sprak:’Doe open, kinderen! jullie lief moedertje is thuisgekomen en heeft voor elk van jullie iets uit het bos meegebracht’. De geitjes riepen:’Eerst je poten laten zien, dan weten we of je ons lief moedertje bent’. Toen legde hij zijn poten op het raamkozijn en toen ze zagen, dat die wit waren, geloofden ze ook dat alles waar was wat hij gezegd had, en ze deden de deur open. Maar wie binnenkwam, dat was de wolf. Ze schrikten en wilden zich verstoppen. De een sprong onder de tafel, de tweede in bed, de derde in de kachel, de vierde in de keuken, de vijfde in de kast, de zesde onder de wasbak en de zevende in de kast van de hangklok. Maar de wolf kreeg ze allemaal te pakken en maakte niet veel vieren en vijven, de een na de ander slokte hij naar binnen, alleen de jongste in de klokkast die vond hij niet.

Toen de wolf zijn honger gestild had, druilde hij weg, ging buiten liggen in de groene wei onder een boom en ging slapen. Niet lang daarna kwam de oude geit uit het bos weer naar huis. Ach, wat moest ze zien! De deur stond wagenwijd open, tafel, stoelen en banken waren omvergegooid, de wasbak lag in scherven, dekens en kussens waren uit het bed getrokken. Zij zocht haar kinderen. Maar die waren nergens te vinden. Ze riep ze achter elkaar bij hun naam. Niemand antwoordde. Eindelijk kwam ze aan de jongste. Toen riep een fijn stemmetje: ‘lieve moeder, ik ben in de kast van de hangklok’. Ze haalde hem tevoorschijn en hij vertelde haar, dat de wolf gekomen was en al de anderen had opgegeten.

Wat heeft ze om haar arme kinderen geschreid! Eindelijk ging ze in haar wanhoop naar buiten en het jongste geitje liep mee. Toen ze aan de wei kwam, toen lag daar de wolf onder de boom en snurkte, de takken trilden. Ze bekeek hem nauwkeurig en zag dat in zijn opgezette buik iets bewoog en trappelde. ‘Ach, dacht ze ‘zouden mijn arme kinderen, die hij als avondboterham heeft opgeslokt, nog in leven zijn’? Toen moest het kleine geitje gauw naar huis lopen en schaar en naald en draad halen. Daarmee knipte ze het ondier de buik open.

En pas had ze ene knip gedaan of daar stak een geitje al zijn kop naar buiten , en toen ze verder knipte, sprongen ze achter elkaar alle zes naar buiten en ze leefden nog allemaal en mankeerden niets, want de wolf had ze in zijn geschrok ineens opgeslokt. Dat was een vreugde! Ze kusten hun lieve moeder en sprongen als een kleermaker op zijn bruiloft. Maar de oude geit zei:’Gaan jullie nu eens veldkeien zoeken, daarmee zullen wij het ondier zijn buik vullen, nu hij nog in slaap is’. De zeven geitjes sleepten in allerijl veldkeien aan en staken ze hem in zijn buik, zovel ze er maar in konden stoppen. Toen naaide de oude geit alles vlug weer toe, dat hij niets merkte en niet eens bewoog. Toen de wolf eindelijk uitgeslapen was, ging hij overeind staan en daar de stenen in zijn maag hem grote dorst bezorgden, wou hij naar de bron om te drinken. Maar toen hij begon te lopen en te bewegen, stootten de keien in zijn maag tegen elkaar en rammelden. Toen riep hij:’ Wat rommelt en stommelt daar binnen dooreen? Die malse geitjes ze lijken wel steen’! En hij ging naar de bron en boog zich naar het water en wilde drinken. Maar toen sleepten de zware stenen hem naar de diepte en hij verdronk. Toen de geitjes dat zagen, kwamen ze aangelopen en voerden met hun moeder een ronde dans om de bron.

Uitleg:

De oude geit is in de eerste plaats de moeder, dan ook moeder natuur, die haar kinderen op een ogenblik moet los laten, dus op reis moet gaan, om hun de gelegenheid te geven tot hun eigen zelfstandige ontwikkeling.

Hieruit wordt duidelijk, dat met de zeven geitjes de menselijke ziel bedoeld wordt aan het begin van haar bewustwording, waarin ze op de proef gesteld wordt in de keus tussen werkelijkheid en schijn. Zevenvoudig is de ziel, analoog aan de zeven oervermogens der zeven bewegende hemellichamen. De jongste daarvan is de onaantastbare laag van het zuivere spontane, het ZIJN, dat in de mens het minst ontwikkeld is en in de astrologische taal wordt vertegenwoordig door de Zon, tevens de kiem der scheppende krachten.

De ouden kenden slechts 5 planeten, waarvan de buitenste, Saturnus, tevens de hekkensluiter is, die in de ziel het vermogen geeft tot begrenzing en afsluiting, maar zij wisten, dat er in het zonnestelsel krachten werkzaam zijn, die de neerdrukkende, afsluitende, belemmerende invloed van Saturnus kunnen overwinnen. Zij schreven deze ten dele toe aan de aan de andere planeten, die elk hun eigen onvervangbare werking bezitten, met name Jupiter, de zoon van Saturnus, die in de ziel het vermogen geeft tot expansie en verruiming. In een bepaald opzicht is hij de tegenpool van Saturnus.

De ouden wisten echter, dat er bovendien nog krachten in het zonnestelsel en dus ook in de ziel werken, die niet slechts een tegenwicht tegen Saturnus vormen, maar wezenlijk boven deze macht uitgaan. Deze krachten schreven zij toe aan de Zon, de draagster van persoonlijkheid, uitgangspunt voor alle menselijke scheppende werkzaamheden. Vanuit dit gezichtspunt worden de bijzondere lotgevallen van het zevende geitje begrijpelijk.

De wolf is de boze, gulzigaard, de egoïst, de schijnheilige in woord (zijn stem) en daad (zijn poten), hij is de macht van het ik, van het zelfbedrog, dat de ziel zich bewust dient te worden door de juiste onderscheiding van schijn en wezen. Drievoudig is de verleiding van de wolf, telkens zijn de camouflage en de schijn vollediger. Dit is de innerlijk noodzakelijke weg van het ik, zowel in de ziel van elk individu als in de mensheid, dat de schijnheiligheid en het zelfbedrog tot hun uiterste graad moeten worden opgevoerd, want alleen zo heeft ontmaskering de waarde ener volledige bewustwording van het onechte in al zijn aspecten.

De gang van de mensenziel is dwars door de verleiding heen, geen mens ontkomt aan de macht van het ik, dat de zielelagen inpalmt, zoals de wolf de geitjes opslokt.

Zes is het getal van de boze, van het demonische, daarom worden er zes opgeslokt, maar het zevende geitje weet te ontkomen, dus blijkbaar onvatbaar is voor de macht van de wolf, maar tevens omdat het in de klok behouden blijft. In de mythe wordt verhaald, dat saturnus al zijn kinderen opat uit vrees, dat deze hem hetzelfde lot zouden bereiden als hij zijn vader Uranus had aangedaan, die hij van de troon gestoten had. Door een bijzondere schikking van het lot gelukte het echter aan zijn vrouw Rhea om haar jongste zoon, Jupiter direct na de geboorte te verbergen en haar man in plaats van het kind een steen te doen opslokken.

Toen Jupiter volwassen was geworden, overwon hij inderdaad zijn vader en dwong deze eerst de steen en vervolgens zijn kinderen weer uit te spuwen. Deze steen werd het centrale gedenkteken in het orakel van Delhi. Het zal niet moeilijk zijn in deze mythe de grondtrekken van het sprookje ‘de wolf en de zeven geitjes’ terug te vinden.

Vertaald betekent het, dat het ik de macht is, die van Uranus, de intuïtie, niets hebben moest en deze daarom naar de diepte van de ziel verstootte. Sindsdien echter voelde het ik-bewustzijn zich nooit geheel zeker en was het steeds uit op zelfverdediging. Met name was het bevreesd voor alle uit de diepte der ziel opkomende nieuwe impulsen die radicale veranderingen kunnen teweegbrengen. Het wilde zichzelf gelijk blijven, omdat het de geest is der verstarring, die zich met zijn eigen verleden vereenzelvigd heeft. Maar juist, omdat het op een illusie berust en dit onbewust voelde, was het gedwongen alle levensbrengende nieuwe ideeën op te slokken, zodat zij hun levensvatbaarheid verloren.

Deze macht nu bracht de ziel tot wanhoop en deze zou er aan ten gronde zij gegaan, als zij niet van een list gebruik had gemaakt. Toen namelijk het vermogen tot expansie en verruiming zo zich baanbrak en de ziel tot elke prijs wilde verhinderen, dat deze kostbare kiem van nieuw leven verloren ging, overwoog zij, dat het ik blijkbaar zozeer gericht is op de vorm en zo weinig op de levende werkelijkheid, dat het schijn en wezen niet goed onderscheidt. Deze overweging stelde de ziel in staat, het op zelfbedrog, immers op verdringing van intuïtie, gebaseerde, ik op haar beurt te bedriegen, door wel een koud afstandelijk beeld van de jonge levenstendens tot het bewustzijn te doen doordringen, dat het vervolgens ook gretig opnam, maar het wezen der gebeurtenis zorgvuldig verborgen wist te houden.

Dit betekende het begin van de bevrijding der ziel uit de overheersende macht van het ik, want toen het vermogen tot expansie en verruiming gerijpt was, maakte het zich van het bewustzijn meester. Sindsdien werd dit gedwongen open te staan voor de werkelijkheid, de rede te stellen boven het dogma, de wijsheid boven het systeem. Toen drong het tot het bewustzijn door, dat het ik een verstarrende en versteende macht is, die de ziel verhinderd tot haar bestemming te komen en onttroond moet worden. Toen het inderdaad onttroond was, voelde de ziel zich in staat, zich van de gehele ballast van verstarrende denkbeelden en begocheligingen te ontdoen, die onder het regiem van het ik waren ontstaan, en beleefde een grote bevrijding. De verdrongen levenskrachten ontwaakten weer en schiepen nieuwe ontwikkeling mogelijkheden. Geen wonder, dat de ziel, die dit beleefd had, anderen in haar vreugde wilde doen delen en een centrum stichtte, waar ieder, die er belang bij had, de verstenende macht kon leren ontdekken en de bevrijding vinden, en als opschrift boven dit centrum werd geschreven: ‘ken u zelf’.

Tot zover de betekenis van de overeenkomstige mythe. Keren we nu terug tot het sprookje, dat hiermee zulk een treffende overeenkomst vertoont, en waarvan nog enkele bijzonderheden nog gezien willen worden. Het zevende geitje ontvlucht en ontkomt in de klok, en de klok is de vertolker van de tijd, is gewijd aan Saturnus, de beheerder van de tijd. Inderdaad is de tijd veel meer nog dan de ruimte de grote beperkende macht. Menigeen kan zich in zijn fantasie van de ruimte los maken, maar een tijdloos beleven, een eeuwigheidervaring is zeldzaam.

Immers alleen hij leeft in het eeuwige, die in het heden leeft en het heden vertolkt de stem van spontaniteit. Daarom is de kern van de ziel, die de bron is van spontaniteit, niet aan de tijd en niet aan Saturnus onderworpen. Maar om dit te ontdekken, moet de ziel zich de macht van Saturnus bewust worden en dus loopt de weg tot bevrijding dwars door zijn rijk heen. Het zevende geitje vlucht en ontkomt dan ook juist in de klok.

Wees bewust van de macht van Saturnus dan zien we dat zijn macht een grote realiteit is in de ziel van elk mens en dat alle bijzondere kenmerken van deze macht het gevolg zijn van die ene drang naar realisatie.

Deze drang kan alleen harmonisch tot uiting komen, wanneer zij tot harmonische samenwerking komt met andere basis impulsen van de ziel. Overheerst zij echter of blijft zij geïsoleerd, dan werkt zij tegen zelfs vernietigend. Saturnus ad zijn eigen kinderen op, omdat hij alleen heerser wilde blijven.

De Saturnus-trek in de ZIEL van de mens is de wil om alles alleen te willen doen, de hele omgeving te willen beheersen, in de mening, dat niemand het goed genoeg doet. Het is de wens naar het volmaakte, maar in een onderdrukkende dwang, dat er een verstarrende, verstenende invloed van uit gaat.

In de natuur zijn het dan ook de mineralen en gesteenten, in de mens het geraamte, waarin saturnus zich openbaart. Tenslotte gaat deze macht aan haar eigen element, het verstarde gesteente, te gronde. Toen Jupiter eenmaal gered was, was het in principe met de macht van de vader Saturnus gedaan.

Zo is ook in dit sprookje de redding van het zevende geitje het begin van het einde van de wolf, die met stenen in zijn buik verdrinkt in de bron, de bron van het leven. Uiteindelijk triomfeert het leven over deze macht der verstarring.

Vanuit de diepste laag van de ziel dringt de overwinnende kracht door tot in alle regionen en vindt de wedergeboorte plaats, die de gehele ziel vernieuwt. Ook dit eenvoudige sprookje is aldus alleen tot in zijn details te begrijpen vanuit die mythologische kennis, die eigenlijk de diepte psychologie is van alle tijden.

Saturnus

en opzichte van de zon als centrum bevindt Saturnus zich aan de grens van het waarneembare. Tegenover de straling van de zon staat dan ook de begrenzing en aantrekking van saturnus. Is de zon het middelpunt waarvan straling uitgaat, saturnus is het punt dat alle straling tot zich trekt, bundeld en verdicht. Saturnus geeft dan ook aan de uiterlijke stabiliteit van de mens, die sterk verband houd met de stevigte en vastheid van het menselijk lichaam.

In de werktuigkunde is saturnus het zwaartepunt en zo kan men ook uit de stand van saturnus in een geboortehoroscoop uitmaken, waar iemand het zwaartepunt in het leven legt. De Saturnale mens, met wat men genoemd word: een zeer zware saturnus, d.w.z. een saturnus stand die moeilijke verbanden heeft met andere planeten, trekt zich ook altijd van alles aan. Ja, hij loopt de kans zwaartillend te worden en zwaarmoedig. Hij voelt zich nooit werkelijk vrij en opgewekt, is altijd ernstig en somber, pessimistisch.

Loopt de zonnemens met opgeheven hoofd en rechte rug door het leven, de moeilijke saturnale mens loopt met gebogen hoofd en kromme rug. Angst en bezorgdheid op een of ander gebied kenmerken hem. Vandaar dat hij sterk is ingesteld op een hiërarchies verband om in te werken, waarin hij geen eigen verantwoordelijkheid behoeft te nemen en te dragen.

Sterke belangstelling voor vormelijkheid, voor uniformiteit en dus ook voor conservatisme en uiterlijk gezagsvertoon kenmerkt in het algemeen de saturnale mens. Staat daarbij Saturnus goed, dan gaat dit gepaard met plichtsgevoel, plichtsbetrachting en verantwoordelijkheidsbesef. Als systematisch werker volgt hij normen, vastgestelde regels en reglementen, past hij het best in een afgebakend systeem, b.v. als ambtenaar. De zuiverste vorm van plichtbetrachting ( saturnus) en zelfbeheersing(zon), die leiden tot zelfbewustzijn.

Sector 12 ( huis 12)

Alvorens de invloed en uitwerking van planeten in deze sector te behandelen, wil ik het volgende opmerken, in astrologische lectuur vindt men de 12^e sector als zeer ongunstig beschreven en wel als de sector van die gebeurtenissen die onontkoombaar en onvermijdelijk in het leven zullen plaatsvinden en een uitgesproken noodlotskarakter dragen.

Daarnaast zijn ook andere facetten aan te geven. Sector 12 moet praktisch gezien worden als datgene waarover de geborene weinig of geen zeggenschap heeft in zijn leven, maar bij gunstige geaspecteerde planeten in deze sector krijgt men evenzeer onverwachte meevallers en gelukjes, komt men soms op de meest raadselachtige en volkomen onverwachte wijze “van iets af “, waar men achteraf blij om is, “niet zonder “ meent te kunnen en dergelijke. Dit kan op twee manieren plaatsvinden, a. onvrijwillig, dan komen de smartelijke gebeurtenissen en verliezen, die de betrokkenen iets ontnemen, wat hij of zij met alle macht tracht te behouden en toch moet loslaten. B. vrijwillig opofferen van datgene waaraan men nog gebonden is en gehecht is, omdat men inziet dat het voor betrokkene geen zin meer heeft. Dit vereist een bewuster levensinstelling en kan daardoor leiden tot een groter vrijheidsgevoel en een groter innerlijke rijpheid. De meeste mensen ondervinden planeetinvloeden uit deze sector echter als smartelijke verkiezen en gebeurtenissen.

Saturnus in sector 12

Bij gunstige aspectering is er een neiging tot hard werken ergens op de achtergrond of in het verborgene, met en sterk verantwoordelijkheid gevoel en plichtsbesef ten opzichte van ongelukkige, invaliden, zieken, misdeelden en mensen aan de “zelfkant” van het leven en de maatschappij. Bij afflictie moet afstand worden gedaan van alle concrete eerzucht en “naam”: zo men dit niet wil of aan kan, wordt men onherroepelijk gedwongen te vluchten in afzondering of eenzaamheid, meestal ten gevolge van verraad en trouweloosheid. De algemene levensinstelling is tamelijk pessimistisch. Het is een typische stand voor kluizenaarschap, opname in een klooster, werk in ziekenhuizen, gestichten, gevangenissen of, bij zeer gunstige aspectering voor een positie in een “naamloze” vennootschap.

De drie spinsters

Een meisje was lui en wilde niet spinnen, hoe haar moeder haar ook vermaande. Toen zij haar sloeg, begon het meisje luidkeels te schreien. Dat hoorde de koningin, die juist voorbij reed. Op haar vraag naar de oorzaak, schaamde de moeder zich voor de waarheid en zei: “Mijn dochter wil maar niet ophouden met spinnen en ik ben te arm om zoveel vlas te kopen”. Daarop zei de koningin:” geef mij je dochter dan maar mee, ik heb vlas in overvloed en hoor graag het spinnewiel snorren”.

Zo gebeurt het. In het koninklijk slot bracht men het meisje naar drie kamers vol vlas, met een spinnewiel. De koningin beloofde haar de kroonprins tot man als al dat vlas gesponnen zou zijn. Het meisje zag er zo tegen op, dat zij drie dagen zat te schreien zonder te spinnen. Toen de koningin kwam kijken, zei het meisje dat het van heimwee kwam, dat zij niet kon spinnen. Maar het moest toch gebeuren en radeloos ging het meisje voor het venster staan.

Daar kwamen juist drie vrouwen voorbij. De ene had een grote platvoet, de tweede een hanglip, de derde een heel brede duim. Zij vroegen het schreiende meisje wat haar scheelde en toen zij het had verteld, zeiden de vrouwen: “Wij willen je wel helpen, als je belooft ons als je familie op je bruiloft te vragen en ons bij jou aan tafel te laten zitten, dan zullen wij al het vlas voor je spinnen”.

Het meisje beloofde dat en meteen begonnen de drie vrouwen te spinnen, de ene trok de draad en trapte het rad met haar brede voet, de tweede likte aan de draad met haar hanglip en de derde draaide die met har brede duim. Als de koningin in aantocht was, verborg het meisje de vrouwen in de kast en dan toonde zij al het gesponnen vlas. Toen alle drie de kamers vol gesponnen garen lagen, gingen de vrouwen heen, haar nogmaals herinnerend aan haar belofte.

De koningin en de prins waren opgetogen pover zo’n vlijtige bruid en toen de uitnodigingen voor de bruiloft verzonden werden, zei het meisje:”Ik heb drie nichten, aan wie ik veel verplicht ben, mag ik die ook uitnodigen?” Dat mocht, en ze kwamen naar de bruiloft en werden voorgesteld aan de prins, die ze erg lelijk vond. “Hoe komt u aan zo’n brede voet?” vroeg hij aan de eerste. Van trappen van het spinnewiel”antwoorde zij”hoe komt u aan die hanglip?” vroeg hij aan de tweede. “Van het likken aan de draad” zeide zij. Toen vroeg hij aan de derde:”Hoe komt u aan die brede duim?”. “Van het draaien van de draad”. “Dan mag mijn mooie bruid nooit meer een spinnewiel aanraken”zei de prins. En toen was het vlasspinnen voorbij.

Uitleg: Wanneer de spinsters om een uitnodiging vragen aan het meisje voor haar bruiloft omdat zij het vlas sponnen van de koningin. Is het meisje symbool voor de MENSENZIEL, die mag trouwen met de geest (de prins) wanneer de draden zijn gesponnen, die de AARDSE ZIEL verbinden met de GEESTELIJKE WERELD. Eros de verbinder van Mythos en Logos. Uit eigen kracht kan de ZIEL niet verbinden, daarvoor heeft men de hulp nodig van de SCHIKGODINNEN Ambet, Wilbet en Bordet nodig.

Tijdens het Matriarchaat (cultuurperiode waarin het vrouwelijke meer gewaardeerd werd, dan het mannelijke) zijn de drie vrouwengestalten bij de Grieken genaamd: De Parcen ( engelen die ons begeleiden tijdens ons leven op aarde en in de dood en terug in de stof. Klotho, Lachesis en Atropos en bij het Germaanse volk de SCHIKGODINNEN of spinsters: Oerd, Werdandit en Skoeld.

Haar namen veranderen later in wat ook mijn voorkeur heeft in de verdere uitleg van dit sprookje in Ambet,Wilbet en Borbede. (ook wel: these, antithese en synthese) Aan deze drie JONKVROUWEN waren respectievelijk de MAAN, AARDE, en ZON toegewijd, dus de drie fasen van de ZIEL en de drie sferen waar zij doorgaat. Overigens zijn AMBET,WILBET en BORDET overgegane ZIELEN die zich de taak op zich genomen hebben onze ZIELEN te begeleiden in de AARDSE maar ook na dit aardse bestaan.

Tijdens het patriarchaat worden zij vervangen door de mannelijke personificatie van de Romeinse Roomse DRIE-EENHEID van VADER, ZOON en HEILIGE GEEST. Nu in onze tijd begin van de derde fase drukken wij de DRIE-EENHEID uit in de drie onzijdige neutrale begrippen: MYTHOS, LOGOS en EROS. Welk voornamelijk de fasen aanduiden en de straal waar langs de uitgaande en ingaande geest zich beweegt. Opgaand en neergaand. In alle drie de tijdperken afzonderlijk maar ook onderling herkennen wij dit verband.

AMBET spon de zilveren LEVENSKOORD van de mens bij zijn geboorte, WILBET spon eraan voort en verstrengelde de twee levensdraden op de bruiloft ( de hereniging van lichaam en ziel van vrouw en man) BORDET , knipt de draad dor bij de dood. Deze levensdraad is het ZILVEREN LEVENSKOORD het ANTAHKARANA, dat de ZIEL en lichaam met elkaar verbindt. Het bestaat uit een organisme van elektrische en magnetische stromingen oftewel LEVENSKRACHT het LEVENSFLUIDE, dat de wisselwerking tussen psyche en het levenslichaam verbindt.

Bij de geboorte maten AMBET, WILBET en BORDET een gouden draad af, waarop het toekomstig leven van de baby zich zou afspelen. Die de verbinding van ZIEL met de GEEST aanduiden. Wanneer de mens de tocht naar de onderwereld aanvaardt hetzij als mythische tocht in eigen innerlijk, bij levende lijve hier op aarde, het zij als aetherische ZIEL na de lichaamsdood en zij springt in het diepe donkere water waar alles wordt gewassen en vergeten, dan voelt zij zich zweven, gedragen worden aan ENGELENHAND meegevoerd gaat zij over de afgrond. Zij gaat over een brug smaller dan een haar. Het bewustzijn verplaatst zich langs het ZILVEREN KOORD VAN LICHAAM EN ZIEL. Drie dagen lang gaat het over de brug, dan moet de overzijde zijn bereikt, het lichaam geheel zijn losgelaten. Dan is de afgrond overgestoken en landt men aan de kust van ENGELENLAND. Want in drie dagen, maakt de ZIEL zich los van het lichaam en reist in verre werelden daarna kan het op eigen wens terug keren uit de schijndood of mystieke dood in het levende lichaam, de ZIEL geeft te kennen wat het wenst. Maar diegene die zijn lichaam aan het bewustzijn bindt, valt in de afgrond en ontbindt met de stof. Zijn ZIEL sterft en wordt mee begraven. ( De Ziel wordt sterfelijk)

Op de 4^e dag na onze lichamelijke dood, aanschouwen wij onze keus door ons zelf bepaald door het verleden: een oud afzichtelijk monster of en schone jonkvrouw, je geleide geest ook van het leven nu ook in de dood.

Belangrijk is dat er in deze gebieden naar boven toe een afnemende graad van dichtheid van materie is, maar het spanningsveld war deze materie tenslotte uitkom altijd het KRACHTCENTRUM is van de ongeopenbaarde GODHEID die zich beginnende in de ijlere niveaus alsmaar dieper en dieper manifesteert in energie en materie het GODDELIJKE KRACHTVELD . Ons uiteindelijke doel.

BORDET snijdt het koord door en de ZIEL behoort thans tot håår rijk. De ZIELEN die in de afgrond vielen vinden het AARDSE bestaan waar ze niet die verbinding met MYTHOS, LOGOS en EROS vonden in heverige mate terug, hopende verlost te worden uit het donkere bestaan. Al naar gelang van het leven, dat de ZIEL op aarde leidde, zal dit RIJK haar verwelkomen, verheugen als en zonnige hemelwei, waar de middernachtzon van de menselijke geest alles verlicht of het eruit ziet als een duister verblijf van schimmen aan smart en wroeging ten prooi.

De hemel buiten ons is analoog met de hemel binnen ons, de uiterlijke zon is als het innerlijke, de menselijke microcosmos geschapen naar het beeld van de macrokosmos, de GLAZENHEMELBERG, waar het regent, bliksemt en sneeuwt heeft haar gelijkenis in het diepste van ons gemoed. Een bewolkte donkere nachthemel is als de innerlijke hel. Hemel en Hel zijn bewustzijnstoestanden die de mens zich zelf creëert.

Zo hebben AMBET , WILBET en BORDET een eeuwenlang leven geleid in die wonderlijke sferen van de VOLKSZIEL, die op de grens van bewustzijn en het onbewustzijn liggen. Wij mogen in HAAR zien de krachten van leven en dood op aarde, van schepping en verlossing, de kracht die de GEESTVONK wat volgens de Griekse filosoof, HERACLITUS ca. 560-475v.Chr. ontstaat alles in het heelal uit het GODDELIJKE HEMELVUUR. Een vonkje van dit vuur, dat later als CALOR INNATUS in het hart werd gelokaliseerd, werd beschouwd als BRON en MOTOR van het leven. De warmte in het hart doet het bloed opbruisen en in beweging komen.

De GEESTVONK is de kracht omlaag de stof in en welke de geest bevrijdt de stof uit. De vormgevende en vorm oplossende kracht. Wat in het abstracte denken begrippen zijn, dat waren en zijn in het beeldend denken figuren, gestalten. Wij zullen HAAR nog vak tegenkomen. Hoe beter wij HAAR wezen doorzien, hoe meer vormrijk van innerlijke wijsheid van de INNERLIJKE RIJKDOM ons in het sprookje openbaart.

Auteur: Antoinette Meesters

www.universelevrede.nl

info@universelevrede.nl

Info:

De Lichtwereld

Deel 1 mijn lief koningskind
Deel 2 samen onderweg
Deel 3 bewustzijn
Deel 4 de licht wereld
Deel 5 het niet wetende

Deel 4

Onze lichamen
Chakra
De zeven chakra’s
De 7 niveau’s van geestelijke ontwikkeling
Droomgebed
Dromen
Droomland 

Onze lichamen

In de 1e eeuw na Jezus Christus was men in de Christelijke wereld bekend met het fenomeen: Lichaam‑Ziel‑Geest. Maar in de 9e eeuw was in Constantinopel een concilie, waar onze geestelijke leiders bijeen kwamen. Daar werd bepaald dat het onzin was wat apostel Paulus ooit beweerde, dat wij uit Lichaam, Ziel en Geest bestaan.

Men zei dat het er maar twee zijn: lichaam en Ziel. In de vorige eeuw werd deze 3 deling teruggebracht tot alleen maar het lichaam. Zo verdween een eeuwen oude kennis uit de Christelijke traditie. Later gingen sceptici twijfelen en vonden in oude geschriften die zelfde oude kennis terug die ook te vinden is in het Boeddhisme, het Hindoeïsme en de Islam terug. In de oude tijden werd je gedood wanneer je deze kennis doorgaf, door de inquisitie van Rome. De mens ging steeds meer in zijn hoofd zitten en vond wat je niet kan bewijzen, niet bestaat.

Wij hebben dus drie lichamen en diep in ons innerlijk verborgen de Christus.

‑Ons lichaam bestaat uit een fysieklichaam, dat gevormd is uit materiaal en bouwstof van de aarde.

‑Uit een etherisch lichaam, dat gevormd is uit materiaal en bouwstof uit de etherische wereld ook wel Prana, Chi, Ga-lhama, genoemd en in de Bijbelse traditionele wereld de adem Gods. Deze laag is het dichtst bij ons lichaam gelegen is het etherisch dubbel ofwel een kopie van het fysieke lichaam. In deze laag zijn alle organen en functies van ons fysieke lichaam terug te vinden.

‑Uit de astrale wereld uit materiaal en bouwstof uit de astrale wereld. Uit dit materiaal is ons ego opgebouwd. Deze laag wordt onze aura genoemd.

‑Uit de verborgen Christus in ons, die afkomstig is uit de lichtwereld.

‑Onze aura bestaat dus uit verschillende lagen, over het aantal ervan en de functies ervan en de samenwerking met de chakra’s bestaat nog geen overeengekomen mening. De dichtst bij het lichaam gelegen laag is het etherisch dubbel, dit is een energetische kopie van ons fysieke lichaam. In dit lichaam zijn alle organen en functies van het fysieke lichaam terug te vinden,

gevolgd door de emotionele laag, waarin al onze emoties opgeslagen liggen. Bij het ervaren van emoties wordt contact gemaakt met deze laag.

‑Nog een laag verder verwijdert van ons fysieke lichaam vinden we de

spirituele laag. Hier heb je contact met ALLES wanneer je in je Zijns energie bent, heb je contact met dit lichaam. Je eenzaam en verlaten voelen betekent hiermee uit contact zijn met het spirituele lichaam.

Deze lichamen zijn niet achter elkaar gerangschikt, maar ze verschillen wel in de maten waarin ze van het lichaam afstralen. Wanneer je goed geïncarneerd bent beschermd je aura je tegen slechte invloeden, zoals je huid je beschermt tegen ziektekiemen. Wanneer een aura zwak is, kunnen energetische invloeden van buiten af makkelijk binnen komen en je doen energie verliezen.

We zijn in feite met 4 verschillende werelden verbonden. Het fysieke lichaam met de aarde. Het etherische lichaam met de etherische wereld. Via het astrale lichaam met de astrale wereld. Via de verborgen Christus met de lichtwereld.

Meestal zijn we dit ons niet bewust en hebben het gevoel alleen met de aarde te zijn verbonden. Deze beperkte gedachten zijn ontstaan doordat wij onze verbindingen niet bewust gemaakt hebben. Belangrijk is dat we juist nu we deze ontwikkeling van ons geestelijk vermogen wel bewust maken en dus leren om in 4 werelden te gelijk te leven. Elke nacht laten wij ons fysieke en etherische lichaam achter en gaan met ons astrale lichaam samen met de verborgen Christus naar de astrale wereld.

Alleen herinneren wij ons niet altijd wat wij nachts gedroomd hebben, dat komt omdat wij ons herinnerend vermogen achterblijft in ons etherisch lichaam. Je draagt als het ware nog een vage droomherinnering met je mee. We kunnen eenmaal in de astrale droomwereld beland ook opklimmen naar hogere een hoger niveau. In de lagere sferen heerst nog verwarring en duisternis wanneer wij tijdens ons leven alleen met aardse zaken bezighouden en ons niet geestelijk ontwikkelen zullen wij in onze slaap blijven hangen in de lagere sferen van de astrale wereld.

Wanneer wij verward, chaotisch zijn nemen wij de dagresten mee naar de astrale wereld waar wij deze verwerken. De dromen helpen ons deze dagelijkse momenten te verwerken en een plaats te geven in ons innerlijk leven. Wanneer wij niet deze kans zouden hebben om nachts onze dagelijkse verwikkelingen te verwerken, dan zouden wij allang gek geworden zijn. Door nachts dus onze dagelijkse ervaringen te verwerken blijven we geestelijk gezond. Bij de geestelijke ontwikkeling ook wel inwijdingspad genoemd, kom je steeds hogere geestelijke ofwel spirituele werelden binnen. Eerst de hogere astrale werelden en vervolgens de lichtwereld en wel allereerst de lagere lichtwereld en uiteindelijk de hogere lichtwereld. Maar laat duidelijk zijn, dat deze werelden voor heel weinig mensen toegankelijk is. Om deze wereld binnen te gaan moet je beschikken over de zuiverheid, de liefde, de wijsheid en het inzicht hebben ontwikkeld da bij deze hoge lichtsferen past.

De aura is niet bij ieder mens hetzelfde. Volgens yogi’s (yoga leraren), worden alle mensen omgeven door een stralen-omhulling (aura). Mystici spreken vaak van het lichtkleed van de mens. Telepaten zien deze aura soms in kleuren die variëren van scharlakenrood tot wit. Bij zeer verwarde mensen is de aura troebel, bij zuivere zielen wit.

Plaats en kleur van de aura hebben slechts een symbolische functie.  In werkelijkheid is de aura de stralingstoestand van het lichaam, die als omhulsel beleefd wordt. Ook de kleuren zijn subjectief, d.w.z. ze zullen met geen enkel toestel als zodanig geregistreerd kunnen worden. Iedereen weet dat de kleuren bij de mens bepaalde associaties opwekken: wit wordt beleefd als symbool van reinheid, blauw voor trouw, rood voor begeerte etc. Het omgekeerde is echter ook waar. Bij bepaalde sterke ervaringen horen ook kleuren die men innerlijk schouwt. Kunstenaars hebben dit vermogen vaak in sterke mate. Ook komt het voor dat men bij het horen van geluiden kleuren ziet. Men noemt dit in de psychologie met een Franse term L’audition colorée (kleurengehoor). Dit blijkt onder meer uit de taal. We spreken bijvoorbeeld van schreeuwende kleuren en een kakel bonte rok. In primitieve talen komt dit verschijnsel veel meer voor, maar in de moderne talen is het vermoedelijk verloren gegaan onder de invloed van wetenschap en techniek, die erg gespecialiseerd zijn. Men kan ook gelijktijdig met verschillende zintuigen indrukken opdoen, zoals gezicht en gehoorsindrukken, smaak en geurgewaarwordingen, indrukken van aanrakingen en pijngewaarwording, bij temperatuur en gezichtsuitdrukking.  Men noemt het in algemene zin synesthesie (samengewaarwording) Als telepaten de aura gekleurd zien, is dit een geval van synesthesie, een belevingservaring. Volgens de yogaleer bestaat het menselijk lichaam uit een stoffelijk deel met de bijbehorende stralingstoestand. Ieder orgaan heeft dus ook een stralingsaspect. Dit stralingsaspect wordt ook wel in theosofische literatuur fijnstoffelijk genoemd. Daartegen bestaat geen enkel bezwaar. Maar verward niet het fijnstoffelijke met geestelijk. Want het geestelijke is volledig ontstoffelijk, dus niet-stoffelijk

Chakra’s

De oorspronkelijk zeven, der eerste zeven stralen, die de geopenbaarde vormen. Elke straal in zich, is zevenvoudig. Dit beginsel vinden we o.a. terug in de, chakra’s, deze omschrijft men eveneens als de zeven kleuren van het zonnespectrum, die met de zeven stralen ( hiërarchieën) overeenkomen, zo heeft elke straal haar zeven indelingen, die met dezelfde kleuren overeenkomen. Maar in dit geval is een kleur namelijk, de kleur die de bijzondere hiërarchie in haar gehéél kenmerkt, overheersend en sterker dan anderen. Iedere hiërarchie wordt voorgesteld als een reeks van zeven concentrische kleuren, elke cirkel vertegenwoordigt de prismatische kleuren in haar natuurlijke volgorde. Maar in deze “wielen” zal één cirkel helderder en levendiger van kleur zijn dan de overige en het wiel zal omgeven zijn door een aura ( een zoom zoals natuurkundigen het noemen) van die kleur. Deze kleur zal de kenmerkende kleur zijn van die hiërarchie in haar gehéél.

Het woord chakra betekent in het Sanskriet: wiel. Het is oorspronkelijk ook het zelfde woord als wiel en als het Griekse Kuklos, waarvan de Romeinen weer cyclus hebben gemaakt. Chakra’s zijn levenswielen. Op oude Indische afbeeldingen komen ze op dezelfde plaats voor als de klieren met inwendige afscheiding die de hormonen produceren (endocriene klieren) Het is bekend dat de hormonen dienen om het evenwicht (autostasie) in het lichaam te handhaven. De chakra’s regelen ook het evenwicht tussen lichaam en kosmos. Ze verwerken en distribueren de prana, levensenergie genoemd, over het hele lichaam en voeren het overtollige prana af. De hormoonklieren, die zich in het hoofd bevinden (epifyse en hypofyse) ontwikkelen zich in de evolutie tot hogere zintuigen, het derde oog en het derde oor. Dit betekent dat deze hormoonklieren met de bijbehorende chakra’s volledig één geworden zijn en kunnen diegene alle hormoonklieren bij zichzelf en bij anderen als lichtende wielen te zien.

Een oud geschrift zegt hierover het volgende: “Het derde oog is het orgaan waardoor men het zogenaamde tweedegezicht krijgt. In werkelijkheid is het echter het eerste gezicht. Met het derde oog ziet men twee werelden in één. Het schouwen der mystici is niets anders dan het echte zien. Onze dagelijkse zintuigen de z.g.waak-organen) slapen snachts. Dan zien we met onze droomogen. Wie echter het derde oog heeft, ziet overdag en nachts op de zelfde wijze, hij/zij is hier en ginder een levend mens.”

De oude wijze, Lao-tseu, heeft gezegt: De vijf zinnen bedriegen de mens.” Slechts hij/zij die nieuwe zintuigen heeft verstaat de zin van het bestaan. Deze nieuwe zintuigen zijn bij alle mensen in ontwikkeling. De mens is immers een overgangswezen. De geleerden maken een diepgaande studie van de hormonen. De oude Grieken zochten naar de harmonische mens, maar de modernen  zoeken naar de hormonische mens. Wat de meeste geleerden echter niet zien is dat de hormoonklieren van vandaag de zintuigen van morgen zijn. Trouwens in veel opzichten hebben de hormoonklieren deze functie reeds vandaag. Paranormale vermogens berusten meestal op een vroegtijdig ontwikkeling van deze klieren.

De zeven chakra’s

Het 1^e chakra, basiscentrum

Mooladhara, muladhara ( mool:wortel,adhara:plaats)

Locatie: onder aan de wervelkolom

Orgaan: anus

Invloed op het endocriene stelsel: eierstokken, geslachtsklieren

Zintuig: neus/reuk

Element aarde

Bija-mantra: lang

Kleur:rood

Het 2^e chakra, miltcentrum

Swadhistana svadhisthana( swa:zelf,sthan:woonplaats)

Locatie: halverwege het schaambeen en de navel

Orgaan: genitaliën

Invloed op het endrociene stelsel: lever, pancreas, milt

Zintuig: tong/smaak

Element: water

Bija-mantra: vang

Kleur: oranje

Het 3^e chakra, zonnevlecht

Manipura ( mani:juweel, pura:stad )

Locatie:iets boven de navel

Orgaan: voeten, benen

Invloed op het endocriene stelsel: bijnieren

Zintuig: ogen/zien

Element: vuur

Bija-mantra: rang

Kleur: geel

Het 4^e chakra, Hartcentrum

Anahata ( an:niet, ahata:aangegrepen )

Locatie: het midden van de borst

Orgaan: handen

Invloed op het endocriene stelsel: thymusklier

Zintuig: huid/tastzin

Element: lucht

Bija-mantra: yang

Kleur: groen

Het 5^e chakra, Keelcentrum

Vishuddhi ( vishuddhi: zuiveren )

Locatie: het midden van de keel

Orgaan: mond

Invloed op het endocriene stelsel: schildklier

Zintuig: oren/gehoor

Element: ether

Bija-mantr: hang

Kleur: blauw

Het 6^e chakra, Wenkbrauwcentrum

Ajna ( ajna: bevelen )

Locatie: het midden van het voorhoofd

Orgaan: derde oog

Invloed op het endocriene stelsel: pijnappelklier

Zintuig: inzicht

Bija-mantra: aum

Kleur: indigo

Het 7^e chakra, Kruincentrum

Bindu ( bindu: punt of druppel )

Locatie: boven op het hoofd

Invloed op het endocriene stelsel: hypofyse

Kosmisch licht; kosmisch bewustzijn

Kleur paars

De 7 niveaus van geestelijke ontwikkeling:

Onze geestelijke ontwikkeling:

Zoals ons stoffelijke lichaam een stofwisseling heeft, zo heeft het geestelijk lichaam  iets vergelijkbaars.

Alle geestelijke lichamen hebben ook een energie wisseling.

Chakra’s zijn kracht wervelingen, waar zoveel kracht binnenkomt als kracht uitgaat. Alleen bij de laagste, het stuit chakra, daar is uitsluitend instroming.

Deze krachtdraaikolken werken door alle lichamen heen, zowel op gedachten, emotie als etherisch gebied.

Naarmate je geestelijk vermogen zich ontwikkelt en integreert, wordt het vermogen voor het omzetten van geestelijke energie groter.

De ontwikkeling:

1 stuitchakra: de materiële wereld.

2 navelchakra: je ontwikkelt emotionele banden met de medemens,

   maar van oppervlakkig niveau.

3 hartchakra: hier ontwikkel je mededogen.

4 keelchakra: hier worden gedachten uitgewisseld en ga je kennis vergaren.

5 voorhoofdchakra: je gaat je ontwikkelen en houd je bezig met filosofie

6 kruinchakra: een volledig staan in je kracht, verwezenlijking van je Zijn.

Zolang er geen verbinding gezocht wordt, worden er geen inwijdingengegeven. Zo komt het dat een vrij groot aantal mensen hier in ons Westen zeer zeker inwijdingen zouden kunnen ontvangen, maar deze niet krijgen. Wanneer men hier meer zou mediteren, zouden vel sneller meer mensen inwijdingen gegeven kunnen worden.

De inwijdingen van de geestelijke sferen.

De eerste inwijding geeft de mens vaak het gevoel van er bestaat iets,

er is iets boven mij.

De tweede inwijding, omvatten een vormhoudende gedachten gebied waarin je beelden gaat herinneren uit de vorige incarnaties. Zonder de emoties.

De derde inwijding, nu komen de emoties.

De vierde inwijding, wordt het hele emotie gebied bestreden. Hier ga je, je ook de negatieve emoties herinneren.

De vijfde inwijding, hier komt het etherische gebied tot je beschikking van het ego, het hogerbewustzijn. Aan het eind van deze ontwikkeling zijn de energieën gekregen bij de 5e inwijding volledig verwerkt.   

De zesde inwijding, na deze wanneer het bewustzijn aan het eind ervan deze energieën heeft verwerkt, vult het bewustzijn de hele persoonlijkheid op. Hier zijn we in onze volledige kracht.

Na de zesde inwijding is incarnatie niet meer nodig. Het hogere bewustzijn krijgt nog enige inwijdingen, maar breidt zijn werkgebied dan naar boven uit.

Vanaf de 5^e inwijding, worden de inwijdingen gegeven aan genezijde.  Hier wordt je opgewacht door astrale meesters, die je de wetten verklaren. Deze wijsheid komt in symbolieken en word onbegrijpelijk gemaakt om ontheiliging tegen te gaan.

Droomgebed

gebed: O schepper van alle dingen, laat mij in de tuin uwer dromen een lichtende bloem worden. Of laat mij aan de hemel een lichtende ster zijn, die aan de tijdloze draad van uw liefde als blinkende parel geregen is.

Of bewijs mij de hoogste eer en geef mij de meest bescheiden plaats in Uw hart. Daar wil ik de geboorte van de edelste visioenen van het leven aanschouwen. O, Meester wever der dromen, leer mij een zacht tapijt van zelfontwikkeling te weven, waar over al die U volgen lopen kunnen, wanneer ze naar de tempel van de eeuwige volwaszijn wandelen. En ik wil mij bij de Engelen aansluiten, die U uit uw eeuwig vernieuwende, intuïtieve beleven vele bloemen binden en die voor uw altaar neerleggen.  

Dromen

Niet alleen de dimensie aarde bestaat, maar er zijn meerdere dimensies waar we onze ervaringen kunnen opdoen. Interdimensionale communicatie is moeilijk, maar niet onmogelijk. Door oefening ontwikkelen we het vermogen dat verder kan reiken dan de beperking van tijd en ruimte. Wanneer we worden geboren in de dichtheid van de stoffelijke omgeving dan voelt het bewustzijn zich opgesloten en tot slachtoffer gemaakt. In sommige gevallen trekt het bewustzijn zich niet volledig samen wanneer het de stoffelijke omgeving van de aarde nadert. Hier bewaart men nog de herinnering aan de onstoffelijkheid en het weten dat men niet beperkt is en in staat zijn hun eigen werkelijkheid te creëren. Dromen bieden de mogelijkheid om je bewustzijn te verruimen dan wordt de leerschool aarde een leslokaal waar je, je vaardigheden kunt oefenen. Deze werkelijkheid biedt mij het vermogen anderen bij te staan om uiteindelijk het slachtofferschap te boven te komen te transformeren en te ontwaken voor de eigen Goddelijkheid.

Dromen kunnen ons op ons pad genezen, behulpzaam zijn, wanneer je jezelf ervoor open stelt en de taal leert te begrijpen. Dromen, doe je over de wereld, in een droom. De droom echter zoekt een uitdrukkingvorm ervan in een symbolische ofwel een beeldende taal die men naargelang men er meer van leert herkenen in ons dagelijks doen weet te ontrafelen. In dromen leer je over jezelf. Een droom is een persoonlijk ervaren van een diepere ondergrond waar ons bewuste leven op stoelt. Wanneer wij proberen om onze dromen te gaan herinneren of een deel ervan of een gevoel en deze gaan vergelijken met onze dagelijkse bezigheden en ervaringen, dan merk je op een gegeven moment dat de dromen een leidraad kunnen zijn die betekenis krijgt in je innerlijke ontwikkeling. Probeer dus je dromen te interpreteren, zo zul je zien dat dromen jou ondersteunen.

Wij zijn het er niet altijd van bewust en hebben het gevoel dat wij alleen met de aarde verbonden te zijn. Deze ons beperkende gedachten zijn ontstaan doordat wij onze verbindingen vergeten zijn. In ons diepere bewuste weten wij wel van het bestaan ervan, maar doordat wij deze verbindingen niet naar ons bewustzijn hebben laten doordringen weten wij veelal niets  van het bestaan ervan. Belangrijk is nu dat deze verbindingen in ons ontwaken door ons geestelijk vermogen te ontwikkelen. Elke nacht laten wij ons fysieke en etherische lichaam en gaan wij met onze astrale (ziel) en de Goddelijke vonk in ons naar de astrale wereld. Alleen herinneren wij ons, onze dromen niet altijd omdat ons herinnerend vermogen in ons etherisch lichaam achterblijft. Er is dan bij het ontwaken wel een vage herinnering, misschien van een deel van de droom, of een gevoel dat we bij ons ontwaken nog herinneren.

Droomland

De meeste mensen dromen nachts, maar weinig mensen hechten belang aan hun verwarrende dromen. Het grootste geschenk die ons droomland geven kan, is dat wij ook onze aardse belevenissen niet zo ernstig zouden moeten nemen. Omdat ze niets anders zijn dan een lange droomfilm, die ons tot entertainment voorgetoverd worden. De hemelse vader wilde ons onsterfelijke kinderen doormiddel van een veelvoud aardse films bezighouden en opvoeden. Wij moeten de komedie, tragedies, en weekjournaals van de levensfilm met interesse volgen en eruit leren, zonder ons te laten overweldigen door de gevoelsinhoud.

In droomland vergeten wij onze namen, onze lichamen, onze nationaliteit, onze bezittingen en al onze gebreken. Onbewust bejubelen wij onze grote vrijheid, die de ziel eigen is. Wij moeten ons voor een gelijke maar bewuste beleven van onze ziels vrijheid inzetten. En tot de bekentenis komen dat de ziel niet voor altijd aan uw lichaam en wereldse omgeving, aan geslacht of ras gebonden is, maar altijd eeuwig en vrij van alle begrenzingen is.

God bevroor zijn gedachten tot een vaste substantie en bewerkte het met  kosmische illusie, zodat wij zijn droom de kosmos met de veelvuldige indrukken als voelbaar en werkelijk ervaren. Het is de kosmische illusie, dat wij niet herkennen dat het universum uit geeststof is opgebouwd en net zo weinig werkelijkheid bezit, als onze dromen, die wij volwassenen als  verbeelding van onze eigen fantasie zien.

God heeft onze ziel en geest de macht gegeven, in droomland gedachten te materialiseren en gelijk als Hij een miniatuur kosmos te scheppen. Het fenomeen van de droom laat ons zien dat wij het instrument van onze geest kunnen gebruiken om een waarheidsgetrouw kopie van deze wereld en alle wereldse gebeurtenissen te reproduceren. God laat ons door onze dromen, dat wij als zijn kinderen evenzo als Hij uit gedachten een substantie kunnen scheppen.

In dromenland is de ziel vrij en kan zich een kosmos naar eigen fantasie verschaffen. Zij kan zich in een nieuw lichaam en in een nieuwe wereld bewegen. In droomland kun je, je als koning of bedelaar verkleden, je kunt er al je onvervulde wensen vervullen, wanneer je de droombelevenissen materialiseert. Hier kan de ziel wanneer zij dit wenst een hele wereld scheppen, die vrij is van armoede, ziektes, laster en onwetendheid. Hier kan zij aan alles deelnemen dat haar op aarde onbereikbaar lijkt. Hier kan zij de geboorte van een kind beleven of de dood van een grijsaard beleven. Hier kan zij lachen of huilen, naar muziek luisteren, de heerlijke luchten van bloemen ruiken, aanraken, voelen, denken, overleggen, mediteren, net zoals hier op aarde.

Zo als wij dit afwisselingrijke droomleven interessant vinden, zonder aan de werkelijkheid te geloven, zo moeten wij  al Gods onsterfelijke kinderen door de kosmische film laten onderhouden en ervan leren, zonder te vergeten dat  zij voorbijgaand en een illusie is. Wij moeten bewijzen, dat wij echt kinderen van God zijn, die de leringen uit de kosmische film beheersen zonder dat de ziel aan vreugde inboet. Want de ziel is een waarachtig evenbeeld van de onsterfelijke God.    

Het is de bedoeling dat u zich nooit identificeert noch met uw stoffelijke, noch met uw emotie, noch met uw gedachtelichaam. Ook al bent u een denker, ook al bent u degene die de emotie ervaart, u staat er wel degelijk buiten. DIT IS VAN BELANG, u heeft met de wil die de eigenschap is van het hogere Zelf uw hogere bewustzijn, de beschikking over een mogelijkheid tot beheersing van zowel gedachtestof als emotiestof, via gedachten krachten en emotionele krachten. Laat u dus nooit beheersen.

Auteur: Antoinette Meesters

www.universelevrede.nl
info@universelevrede.nl

Info:

Het niet wetende

Deel 1 mijn lief koningskind
Deel 2 samen onderweg
Deel 3 bewustzijn
Deel 4 de lichtwereld
Deel 5 het niet wetende                                                                

Deel 5

De geheimzinnige wetenschap
De Elohim
De zeven oorspronkelijke stralen
Eene volstrekte
Metaforen 
De Monade
Incarnatie van de ziel
Reïncarnatie
Sterven
Ons heen gaan van de aarde 

De geheimzinnige wetenschap

Vanaf de eerste dag, waarop de eerste mysticus, werd onderwezen, en de middelen van verkeer leerde kennen tussen deze wereld en de werelden van het onzichtbare, tussen de sfeer van de stof en die van de zuiveren geest, kwam hij tot de ontdekking dat het al dan niet opzettelijk overgeven van deze geheimzinnige wetenschap aan de heiligschennis van de oningewijde grootte menigte gelijk stond met haar te verliezen. Misbruik van die wetenschap zou de mensheid tot vernietiging kunnen voeren en was hetzelfde alsof men een groep kinderen met ontplofbare stoffen omringde en hun lucifers gaf. De eerste Goddelijke leraar wijdde slechts weinige uitverkorenen in, en deze bewaarden tegenover de grote menigten het stilzwijgen.

Zij waren zich bewust van hun “God” en elk leerling voelde het grootte “Zelf” in zijn binnenste. Het Zelf, de machtige Heer en Beschermer toonde, zodra de mens hem kende als het “Ik ben”, zijn volle kracht aan degene die de “stille zachte stem” kon herkennen en deze grootse geheime waarheid in het stille heiligdom van zijn hart meedraagt. Was hij ingewijd, dan had hij haar als een heilige wetenschap vernomen, zo niet dan had hij evenals Socrates, door zowel tot zichzelf als tot zijn medemensen de edele aansporing herhaalt “ o mens ken uzelf “, er in geslaagd zijn God in zich zelf te erkennen.

“Gij zijt goden”, zegt de koninklijke psalmist ons, en wij zien Jezus de schriftgeleerden er aan herinneren dat deze woorden tot andere sterfelijke mensen gericht werden, en zonder godslastering voor hen op hetzelfde voorrecht aanspraak maken. En als een getrouwe echo zegt Paulus, terwijl hij verzekert dat wij allen “ tempels van de levende God “ zijn, elders op voorzichtige wijze, dat deze dingen ten slotte alleen voor de “wijzen” bestemd zijn en het “ongeoorloofd” is er over te spreken.

De Elohim

De scheppers de bouwers zijn zij; zij heten in de ‘geheime leer’, de Dhyân Chohans, Zij zijn de Elohim van ‘de bijbelschrijvers’, waarachter de Eene GOD verborgen gaat. Wie zijn de ware schepper(s) daarvoor moeten wij ons tot de esoterische leer wenden, omdat daar alleen de sleutel te vinden is, die de theologieën der verschillende wereldgodsdiensten begrijpelijk zal maken. Daar vinden wij de schepper van de Kosmos evenals de gehele zichtbare natuur.

Het Eene, is oneindig en onbeperkt. Het kan niet scheppen want het kan niet in betrekking staan tot het eindige en beperkte sterfelijke. Als alles wat wij zien, van de schitterende zon en de planeten, tot de grassprietjes en kleinste stofjes toe, door de Eene volstrekte Volmaaktheid geschapen en zou dit rechtstreeks het werk zijn van de eerste daaruit voortgekomen energie. Dan zouden al die dingen even volmaakt werken, die men in de natuur vindt. De miljoenen onvolmaakte werken, die men in de natuur vindt, zijn het werk van eindige, beperkte wezens, dhyân Chohans, de zeven oorspronkelijke stralen, de planeetgeesten, engelen of hoe zij ook mogen heten.

Kortom deze onvolmaakte werken zijn de onafgewerkte voortbrengselen der ontwikkeling onder de leiding van onvolmaakte Goden. De geheime leer geeft ons deze verzekering. Daarom is het niet het Eene en Onbeperkte “Beginsel”, noch zelfs de weerkaatsing daarvan, dat schept, maar slechts de “zeven Goden” zijn het, die het heelal vormen uit de eeuwige stof, tot objectief leven gewekt doordien de Eene Werkelijkheid zich daarin weerspiegelt. De schepper zijn zij, “god de schare”; Zij heeten in de Geheime Leer de Dhyân Chohans, terwijl bij de ‘Boeddhisten’ zij de Dewa”s zijn en terwijl de “Goden God” voor de ‘Christen mysticus’ de “Schepper” is, is hij voor de dogmatische gelovige der Kerk de “God der Goden”, de Heer der Heeren” .

Er zijn zeven Elohim, hetzij als Natuurkrachten, Goden, van sterrenbeelden, planetengoden of aartsvaders. De gnostieken en de joodse Kabbalah bewaren een mededeling over de Elohim van genesis, waardoor wij in staat zijn gesteld ze met andere vormen van oerkrachten te vereenzelvigen. Hun namen zijn: IIdabaoth, Jehova( of Jao), Sabaoth, Adonai, Eloeus, Oreus, en Astanphaeus. In deze vormen zijn de Elohim de wachters van de tijd, in de Hemel. Zij zijn altijd met hun zevenen.

In het eerste hoofdstuk van Genesis, stelt het Woord “GOD”, de Elohim voor. Goden in meervoud, niet één GOD. Een sluwe oneerlijke vertaling, want de Kabbalah verklaart op voldoende wijze dat er zeven Alhim (Elohim) zijn; elk schept een van de zeven dingen, die in het eerste hoofdstuk genoemd worden en deze komen allegorisch met de zeven scheppingen overeen. Om dit duidelijk te maken telt men de verzen waarin gezegd wordt:”en God zag dat het goed was” dit is 7x. in de verzen:4-10-12-18-21-25 en 31.

In het boek Genesis staat: Dit zijn de zeven elementaire machten der ruimte die als 7 wachters van de tijd behouden werden. Het was hun taak de wacht te houden, doch onder de sterren des hemels hielden zij hun wacht niet en hunne fout was de VAL. Mocht je meer verduidelijking wensen dan verwijs ik je naar het boek de Geheime leer deel3, van H.P.Blavatsky De komende tijd zal ik trachten over dit onderwerp meer informatie te verschaffen en hierop zeker terug komen.

De zeven oorspronkelijke stralen

In de oudheid krijgen occultisten de taak om de theorie van de wedergeboorte op te stellen. Deze theorie werd gebaseerd op een psychisch juiste zienswijze  betreffende de groep hemelse wezens, die men in het algemeen de zeven oorspronkelijke goden of engelen onze Dhyan Chohans , ( ook wel de “zeven oorspronkelijke stralen”, of machten genoemd) welke de ‘Christelijke godsdienst’ later als de “zeven engelen voor den troon” aangenomen heeft. Het vormloze, staande op de bovenste trede van de ladder van het Zijn, zich meer en meer verstoffelijkend naarmate zij de trap van objectiviteit en vorm afdalen om te eindigen in de grofste en onvolmaakste, de mens.

Zo schetst ons de occulte leer deze eerste, zuivere groep als de kweekplaats en de bron van het menselijk wezen. Daarin ontkiemt het bewustzijn dat de eerste openbaring is uit het oorzakelijk bewustzijn. De alpha en de omega van eeuwig goddelijk bestaan en leven. En naarmate het door alle vormen van bestaan afdaalt, door mens, dier, plant, eindigt het zijn neerdaling eerst in het mineraal. Het wordt voorgesteld door een dubbele driehoek, het geheimzinnigste en diepzinnigste van alle mystieke tekens, want dit is een dubbele  symbool die geestelijk en stoffelijk bewustzijn en leven omvat, doordat de eerste driehoek naar boven wijst en de tweede naar beneden en beide driehoeken dooreengevlochten zijn, hetgeen de verschillende gebieden van de tweemaal zeven soorten van bewustzijn, de veertien sferen van het bestaan aanduidt. Terug naar de 7 oorspronkelijke stralen, de zogenaamde 7 Adems, zijn zij het die de mens op zijn cyclische pelgrimstocht zijn onsterfelijke Monade schenken.

Eene volstrekte

Ieder menselijk wezen is een incarnatie van zijn God, met andere woorden één met zijn    “Vader in de Hemel”.   Zoveel mensen op aarde, zoveel Goden in de Hemel en toch zijn deze goden in werkelijkheid ‘Een’, want bij het einde van elk tijdperk van werkzaamheid, worden zij evenals de stralen van de ondergaande zon teruggetrokken in het vaderlijke ongeopenbaarde “God”, die op zijn beurt opgaat in het Eéne volstrekte.

Metaforen

Een metafoor is een beeld dat voor iets anders staat. Zeg ik bijvoorbeeld tegen iemand ‘jij bent een ei’ dan wil ik hiermee zeggen, dat ik die persoon letterlijk als een ei beschouw. ‘Ei’ is een metafoor. De metafoor heeft in religieuze tradities te maken met iets transcendents, verandering iets dat niet letterlijk is.  De metafoor is niet de boodschap want dan zou je die persoon op moeten eten.  De metafoor heeft dus betrekking op dat wat niet letterlijks is. Bijvoorbeeld: lees je ‘Jezus steeg ten hemel’ met zijn metaforische bijbetekenis dan zie je dat Jezus binnenwaarts is gegaan. Niet in de ruimte, maar in de innerlijke ruimte. Naar een plaats waar alle Zijn vandaan komt. Naar het bewustzijn dat de Bron is van alle dingen, het Koninkrijk der Hemelen inbegrepen. Het is een metafoor van terugkeer naar de Bron.

De beelden zijn buitenwaarts maar de gedachten binnenwaarts. De bedoeling hiervan is dat we met Hem moeten opstijgen door binnenwaarts te gaan. Dit gaat elk begrip en werkelijkheid en aan ons denken te boven. Geen uiterlijk ervaren maar een innerlijk ervaren Jezus Christus is onze spirituele Vader. Jezus heeft zijn leven voorgeleefd als voorbeeld voor verandering in ons bewustzijn. Jezus is een archetypisch voorbeeld dat staat voor de weg van transformatie, naar de Bron. Heel diep in ons is HIJ aanwezig en zal zich aankondigen in ons. Jezus toont ons de weg via metaforische beelden. Mythen geven je de mogelijkheid aan om je te verinden met dat mysterie dat je bent. Al die prachtige poëtische beelden van de mythologie hebben betrekking op iets in ons. Als je wordt misleid door het beeld daar, zodat je het nooit op jezelf betrekt, dan heb je het beeld niet begrepen.  De innerlijke wereld is de wereld van jou behoeften en jouw energieën en jouw structuur en jouw mogelijkheden, die met de buitenwereld samenkomen. De buitenwereld is het terrein van je incarnatie, daar besta je. Je moet ze allebei in gang houden. Hier zetelt je ziel waar de binnenwereld en de buitenwereld samenkomen.

In het evangelie van Thomas dat opgegraven is ongeveer 50 jaar geleden in Egypte staat, Jezus zegt:’ Hij die drinkt van mijn mond zal worden als ik en ik zal Hem zijn.’ Dit is precies als het Boeddhabewustzijn, of het Christusbewustzijn. We moeten allemaal ontwaken voor het Christus-of Boeddha-bewustzijn in ons. We zijn allemaal uitingsvormen van het Christusbewustzijn ofwel Boeddhabewustzijn, Boeddha betekent ‘degene die ontwaakte’. Dit is volgens de normale christelijke denkwijze godslastering, maar het is bij uitstek de essentie van het christelijk gnosticisme en van het evangelie volgens Thomas. Reïncarnatie is net als de hemel een metafoor. De christelijke metafoor die samenvalt met reïncarnatie is loutering.  Als iemand sterft die nog vastzit aan wereldlijke zaken dat zijn geest niet klaar is om het zaligmakende visioen te aanschouwen dan moet men een loutering  ondergaan, men moet gereinigd worden van zijn beperkingen. Die beperkingen zijn wat men zonden noemt.

De zonde is eenvoudig een beperkende factor die je bewustzijn beperkt en vasthoudt in een verkeerde toestand. Als je in deze toestand sterft kom je volgens de oosterse metafoor terug voor meer ervaringen die je alsmaar verhelderen, tot je verlost bent van deze fixaties, ook wel blokkades in je bewustzijn genoemd. De reïncarnatie monade (zie ook deel 4, de lichtwereld) is de voornaamste held van de oosterse mythe. De monade neemt verschillende persoonlijkheden aan, het ene leven na het andere. Nu houdt het reïncarnatie idee niet in dat jij en ik als de persoonlijkheden die wij zijn zullen reïncarneren. De persoonlijkheid is wat de monade afwerpt. Vervolgens neemt de monade een ander lichaam, mannelijk of vrouwelijk, ervan afhangend welke ervaringen er nodig zijn wil hij zich ontdoen van deze band met het tijdelijke. Reïncarnatie wil zeggen, dat je meer bent dan je denkt. Er zitten dimensies aan je wezen en een vermogen tot verwerkelijking en bewustwording die je niet achter jezelf had gezocht. Je leven is veel dieper en breder dan je inziet. Je leven is maar een fractie van een aanwijzing van wat er werkelijk in je zit, wat je leven geeft, breedte en diepte. Maar je kunt leven met deze diepte. En als je die kunt ervaren zie je plotseling dat alle godsdiensten hierover gaan.

De Monade

De monade drager van de Goddelijke vonk, wordt  tijdens hun kringloop incarnaties geleidelijk gevormd en versterkt door de gestadige vermeerdering van individualiteit afkomstig van de persoonlijkheden, waarin zich dat manvrouwelijk, half geestelijk, half aardse beginsel incarneert dat aan hemel en aarde deel heeft. Het wordt ook wel het denkvermogen genoemd, kortom dat zich gedeeltelijk met de monade verenigt en bij elke nieuwe geboorte incarneert. In volkomen eenheid met het God-beginsel ( zevende beginsel), is het zoals elk bestuurder der theosofie weet, het Goddelijke Hoger Zelf. Na elke nieuwe incarnatie verzamelt de (Buddhi)- (manas) Goddelijke Ziel - monade, om zo te zeggen de geur der bloem, die de persoonlijkheid genoemd wordt, welk louter aards beginsel – haar droesem- achtergelaten wordt om als een schaduw te verwazen.

De monade, drager van de Goddelijke levensvonken, het hogere zelf, de kracht, en wil. Het bewustzijn dat ons doet beseffen deel te zijn van het grotere geheel wat men God noemt. Dat wij Gods kinderen te zijn, verbonden met alles wat is. De monade neemt deze innerlijke krachten met zich mee door de sferen. Het is de Goddelijke vonk, de natuurlijk roep in ieder wezen tot evolutie.

De monade heeft een aeonen lange ontwikkeling doorgemaakt, van mineraal, naar plant, naar dier, naar mens. Bij iedere incarnatie telkens in een zwaardere materie tot ze tenslotte op het dieptepunt in de stof is.

Voor vele tradities is God de totale in het universum  aanwezige energie. Deze energie  wordt beheerst door paren van tegenstellingen: Yin‑Yang, licht‑donker, positief‑negatief, man‑vrouw, goed‑kwaad. Het negatieve: yin‑stroom is de ontvangende vrouwelijke, de positieve; yang‑stroom het gevende mannelijke.

Yang= de 1e positieve stroom, deze geeft de monade de Goddelijke vonk

Yin= de 2e negatieve stroom en is de energie die zich tot materie samen bolt

Tussen deze twee polen speelt de menselijke ontwikkeling zich af. In de Yin stroom is het voor de monade een speelterrein waar deze ervaring kan opdoen voor de geestelijke groei

DE YANG STROOM (Goddelijke), de monade daalt af naar het stoffelijke

1) Het goddelijke gebied
2) Monadisch gebied
3) Nirwanisch gebied
4) Christus/Boeddhistisch gebied
5) Vormloos
   Vormhoudend gedachtegebied
6) Emotie stof: hemel/hel   ( astrale)
7) Fijn stoffelijke: etherisch
   Grof stoffelijk: gas, vloeistof, vaste stof 

De gang van de monade door de sferen: De Yang stroom van 1 tot 7

De Yin stroom na onze dood van 7 naar 1

De Yangstroom: dragers van de wil en het bewustzijn. Het is de vonk van kracht, bewustzijn tot ontwikkeling. De energie de ons wezen beheerst is niet zomaar in een keer geschapen, maar is geëvolueerd gedurende aeonen van tijd ons aller ontwikkeling. Wanneer we afdalen naar de materie vergeten we wie we in werkelijkheid zijn. De herinnering aan het Goddelijke verdwijnt en wordt steeds vager na mate men de materie aarde  nadert. Om zich dan weer in de natuurlijke yin stroom van het leven te begeven en de innerlijke roep om verandering diep in zich hoort klinken. Men noemt de Yang stroom ook wel de I wereld of informatie wereld die deze monade vormt.

De Yin stroom, stijgt op naar het Goddelijke, de langzame evolutie uit de stof terug. Maar dan beladen met I, met informatie, met innerlijk weten.

‑Meestal sterft u na uw dood meerdere malen. Allereerst laat U het stoffelijke lichaam plus het etherische lichaam of levenslichaam los.

‑Vervolgens komt u in het emotie gebied daar wordt dan eerst het hele aardse leven beschouwd en worden de lessen getrokken.‑

‑Dan trekt u zich verder terug en komt in het gedachten gebied: de vormgedachte naderhand in het abstracte gedachten.

Daarboven komen nog enige sferen. Men noemt die in volgorde 4e het Boeddisch/Christus, 3e nirwanisch, 2e monadisch, 1e Goddelijk. Belangrijk te weten is dat in deze gebieden naar boven toe een afnemende graad van dichtheid van materie is, maar het spanningsveld waar deze materie tenslotte uitkomt altijd het krachtveld is van de ongeopenbaarde GODHEID, die zich beginnende in de ijlere regionen, alsmaar dieper en dieper manifesteert in energie en materie. En dan vinden w dus de formule die reeds eerder werd voorgesteld. Energie + materie = altijd nagenoeg constant, het Goddelijk krachtveld.

Als iemand sterft die nog vastzit aan wereldse zaken waardoor men niet in staat is zich er aan te ontheffen om God  te aanschouwen, dan ondergaat men heling. Men moet gereinigd worden van zijn beperkingen. Die beperkingen zijn wat men blokkades noemt. De blokkade is eenvoudig een beperkende factor die het bewustzijn beperkt vasthoud in een verkeerde positie. Als je in deze toestand sterft kom je vervolgens terug om meer ervaringen die je alsmaar verhelderen, tot je verlost bent van deze fixaties. De monade neemt het ene leven na het andere verschillende persoonlijkheden aan, Bij ieder sterven werpt de monade de persoonlijkheid af.

Vervolgens neemt de monade een ander lichaam, mannelijk of vrouwelijk, ervan afhangend welke ervaring er nodig zijn wil hij zich ontdoen van deze band met het tijdelijke. Dit wil zeggen dat je meer bent dan je denkt. Er zitten dimensies aan je wezen en een vermogen tot verwerkelijking en bewustwording die je niet achter jezelf had gezocht. Je leven is maar een fractie van een aanwijzing van wat er  werkelijk in je zit, wat je leven geeft, breedte en diepte. Maar je kunt leven met deze diepte. En als je kunt ervaren zie je plotseling dat alle godsdiensten hierover gaan. Het idee van het leven als een beproeving waardoor je bevrijd wordt van de band van het leven en opgaat in het Goddelijke, in alles wat is.

Het is de bedoeling dat u zich nooit identificeert noch met uw stoffelijke, noch met uw emotie, noch met uw gedachtelichaam. Ook al bent u een denker, ook al bent u degene die de emotie ervaart, u staat er wel degelijk buiten. DIT IS VAN BELANG, u heeft met de wil die de eigenschap is van het hogere Zelf uw hogere bewustzijn, de beschikking over een mogelijkheid tot beheersing van zowel gedachtestof als emotiestof, via gedachten krachten en emotionele krachten. Laat u dus nooit beheersen tenzij door gedachten tenzij door emoties. Zij staan los van u en zijn door u beheersbaar. De bedoeling van dit allemaal is om inzicht te krijgen in uw eigen structuur, dat u met deze kennis u zelf geestelijk kunt ontwikkelen. Wij missen een dergelijk inzicht in de algehele bouw van de mens. Hoe ze ontwikkeld is, hoe ze zich verder zal ontwikkelen. Vergeten we niet al dat gene wat anderen voor ons al doorgemaakt hebben, daar is geen begrip van. En hoe zullen wij ooit wezenlijk psychologie en psychiatrie kunnen bedrijven zonder te weten hoe een mens  geestelijk ontwikkelt is, hoe hij geestelijk dient te functioneren en waar hij ooit naar toe zal gaan in de loop van de vele incarnaties. Dat is wat duidelijk gemaakt moet worden.

De incarnatie van de Ziel
Onze Ziel heeft een eigen bewustzijn, dat streeft naar ontwikkeling. Wanneer de Ziel ervoor kiest om zich te ontwikkelen in een stoffelijk lichaam, zal zij zich telkens weer verbinden met een menselijk lichaam. Dit incarneren verloopt vanuit de etherische wereld naar de stoffelijke wereld. Van uit een lichtvorm de vonk vanuit de Bron door een gaan van 7 niveaus naar de materie van de Aarde. Zielen worden bij het uitkiezen van hun levens, begeleid door Lichtwezens. Wanneer een Ziel het hogere in zich heeft ontwikkeld is een incarnatie niet meer nodig. De Ziel heeft zich vereenzelvigd met het Goddelijk licht. Tenzij een Ziel vrijwillig verkiest om te incarneren, of omdat de Ziel zich hiervoor opoffert. Want e mogelijkheid bestaat ook dat op Aarde hulp nodig is en de Ziel een belangrijke rol dient te spelen. De Ziel kiest zijn eigen leven en ouders. En gaat daarvoor wanneer zij al gedeeltelijk afgedaald is regelmatig een kijkje nemen. De Ziel verbindt zich uiteindelijk na de geboorte met het lichaam. Dit moment is het incarnatie moment. Een diepere incarnatie betekent dat de Ziel volmondig “Ja”, zegt tegen wat er ook gebeurt,Ik ga het in dit leven aan. Ze zegt daarmee, ook ja tegen het leven. Een mens die goed geïncarneerd is in dit leven, staat stevig met hun voeten in de Aarde. Dat voor een goede aanvoer van energie uit de Aarde en voert de vuile energie af, Vuile energie is energie van iemand anders die niet bij je levenstrilling past. Zoals woede van een ander, waarmee je niets van doen hebt.

Reïncarnatie
In het boek “Een ring van licht “, geeft Hans ten Dam een uitvoerige uiteenzetting over dit onderwerp. En ding staat vast, het ervaring materiaal dat wordt verkregen uit regressies waarin mensen heel gedetailleerd vorige levens herinneren groeit intussen naar een indrukwekkende hoeveelheid. In de Oosterse culturen is reïncarnatie altijd een begrip geweest. Ook in de tijd dat Jezus Christus op aarde wandelde, werd zielsverhuizing, zoals het toen genoemd werd, zowel bij de Joden als door de Christenen volledig aanvaard. Sprekend is in de bijbeltekst uit Mattheus 16, vers 13 en 14 “ Wie zeggen de mensen, dat ik ben, de zoon des Mensen, ben? En zij antwoorden: sommigen zeggen Johannes de doper; anderen Elia; weer anderen Jeremia, of een van de profeten.”

Binnen de kerk groeide echter het gevoel, dat wanneer de gelovigen sterven niet langer als een onherroepelijk einde zouden beschouwen, de verleiding groter zou worden wat al te gemakkelijk over het leven te denken. Om die reden werd er in het jaar 553 definitief met de reïncarnatie afgerekend door deze tot ketterij te verklaren.

Het zijn de chassidische Joden in Oost-Europa, die de bijbelse gedachten van reïncarnatie het langst in stand weten te houden.

In het Oosten wordt reïncarnatie als algemeen aanvaard ervaren, anders dan in het westen, die deze materie al gauw weg hoont.

De protestante theologe Dr.Joanne Klink, heeft op dit terrein veel onderzoek gedaan. Enige jaren geleden heeft zij over de resultaten van het spontaan herinneren van vorige levens, bij kinderen onderzoek gedaan. De resultaten daarvan heeft zij een artikel gepubliceerd in het  opinie blad ‘hervormd Nederland’. Zij schrijft daarin: Wat ook afwijkt van de christelijke ‘leer’ en wat dan toch wel duidelijk uit de kinderen zelf komt, is de gedachte van de terugkeer van het sterven. Zeer veel kleine kinderen spreken daarover als over en vanzelfsprekendheid. Iemand uit de familie sterft en er wordt ergens dichtbij een kind geboren. Zij verbinden deze twee gebeurtenissen aan elkaar.’

Zij besluit haar artikel met: “Niemand behoeft zijn ‘geloof’ te verliezen’ ten overstaan van de adembenemende vergezichten. God blijft dezelfde tot in eeuwigheid. Maar moeten we niet bij de jonge kinderen te rade gaan om te leren ons nog wat kinderlijk-al-te-menselijke Godsbeeld te herzien? En is het geen dringende zaak theologen hun leer over opstanding of de onsterfelijkheid van de Ziel te herzien? En dit veranderen in en-en, krachtens de ervaring en krachtens het geloof? Zoals het weer een kleuter die zei:’ God maakt je toch weer nieuw’

Maar het herinneren van vorige levens komt zeker niet zoals u leest alleen voor bij kinderen. Het kan ieder van ons gebeuren, niets is vreemd, ook niet paranormaal, zoals wij gauw geneigd zijn verschijnselen te benoemen. Maar gewoon, heel gewoon. Wij zijn echter het vermogen verloren om tot zulke ervaringen te komen. Maar wij hebben ze wel. De gevoelens die met een herinnering uit het vorige leven zijn verbonden, zijn nog even levendig als ze in de herinnering voorkomen van een gebeurtenis van gisteren. Wetenschappelijk onderzoek stelt vast dat, Hoever men ook teruggaat in de tijd, de herinneringen blijken niet te vervagen. Deze ervaringen liggen opgeslagen in ons onderbewuste, klaar om herkent te worden. Gevoelens die in een vorig leven niet verwerkt zijn blijken tot op heden door te werken. Zo kan soms de oorzaak voor angst, als hoogte, vuur, water etc., wanneer daar voor geen duidelijke aanwijzing is in het huidige leven, via regressie opgespoord worden in een vorig leven.

Het gamma van onze 5 zintuigen is heel beperkt en toch ervaren wij darmee de wereld om ons heen als werkelijkheid. Wie erkent en beseft dat daarnaast dat er ook andere werkelijkheden bestaan, waaraan wij allen deel hebben, zal ook willen aanvaarden, dat wij bij onze geboorte niet als een onbeschreven blad in het leven komen. Wij dragen de erfenis van onze daden, de niet verwerkte gevoelens en tekortkomingen uit vorige levens met ons mee.

Sterven
Het leven bestaat uit afscheid nemen en elke keer doet  dat weer pijn. Er zal wel en Goddelijke bedoeling achter zitten hoorde ik op een dag iemand tegen mij zeggen. Dus dat is de bedoeling zij de jonge vrouw. Soms denk ik dat het geen bedoeling heeft en dat, dat de zin van het leven is.

Ik weet dat veel mensen teleurgesteld zijn in hun leven. Niemand verlaat deze aarde zonder een vreselijke pijn te hebben gevoelt. Maar als er aan het einde geen Goddelijke verklaring blijkt te zijn, dan is het in en in triest.

Het sterven is voor ons allen een ingrijpende gebeurtenis, zowel voor de stervende of dit nu een mens of dier of elk ander levend wezen als voor de achterblijvende. Het sterven confronteert ons met onze betrekkelijkheid. We mogen voor een korte periode op deze aarde zijn. Een periode die bestemd is om te ervaren en om zo steeds dichter bij onze bron te komen om wanneer wij ons steeds meer en meer gaan vereenzelvigen met deze bron een worden met God en niet meer terug gaan zij het vrijwillig terug gaan naar de aarde.

Voor het zover is ondergaan wij vele levens om het leven in zijn totaliteit te ervaren. Levens die wij in aardse begrippen als goed of fout classificeren. Echter bestaat in het universele denken geen goed of kwaad, maar is er liefde en onvoorwaardelijkheid. Een onvoorwaardelijkheid om te mogen zijn en op de manier waarop je gekozen hebt voor dat je naar de aarde terug keerde te mogen zijn die jij bent. Door onze geconditioneerd zijn verloren wij deze waarheid door te oordelen en te veroordelen. We zijn onze goddelijke bestemming vergeten om God in jezelf te herkennen en te herkennen in onze mede schepselen. Door het leven te erven op deze aarde leren wij wie we zijn en wat onze bestemming is. Jammerlijk is deze boodschap ons ontgaan en trachten we een ieder inclusief ons zelf via wetten en regels, normen en waarden te beperken in onze voortgang.

Door controle uit te voeren alles naar onze hand te willen zetten aangevoerd door angst om te verliezen. Ons eigendom is van ons, dat willen we voor geen goud kwijt. Wij spiegelen ons daarin dat maakt ons voor wie we zijn. Dat denken we althans. Niets is minder waar we hebben geen bezit, niets is van ons. Alles wat wij bezitten en aan vasthouden  spiegelt onze angsten. Want wat gebeurt er wanneer we geen bezit hebben, die angst maakt dat wij ons vast klampen aan een onwaarheid. De waarheid is dat wij ontzettend rijk zijn. Rijk aan een innerlijk en collectief weten. Dat zomaar voor ons klaar ligt om te gebruiken en waarin vrijheid van het zijn voorhanden is, waar rust en vrede heerst en liefde floreert. Alles is vergankelijk en heeft zijn/haar tijd op deze Aarde.

Geen therapie is bestand tegen het moment dat ons leven hier op Aarde tot een eind is gekomen. Zelfs schuld gevoelens van had ik maar dit of had ik maar zo gehandeld, veranderen niets aan de wens van het universele waar wij deel van uitmaken. Wij levende wezen behoren allen tot dat grote geheel dat universele. Allen zijn wij een en alleen zijn wij zovelen. God is in ons en in ons allen levende wezens. Alles heeft zij plaats in het grote geheel. Al onze handelingen en onze gedachten hebben invloed in dat grote universele. Niet is op voorhand goed of slecht, maar is. Zonder spijt of schuldgevoel zijn wij wezens onderweg naar de Bron iedere dag iedere daad en gedachten dragen bij op deze pelgrimage. Dus aanvaard je betrekkelijkheid je struikelen, het vallen en op staan. Je inzichten en levenservaringen je sterke en zwakke kanten van je wezen want alles is bestand voor de beproevingen die je ondergaat maar ook voor de prachtige momenten die je leven sieren. Geniet met volle teugen je leven en verbindt je waarnemingen met je hart en laat zijn.

Ons heengaan van de aarde
Bij ons sterven verlaten ons energetische lichamen en onze geestelijk bewustzijn ons lichaam. Wanneer dit gebeurd zitten onze lichamen wat losser dat is de rede dat de stervende helderziende beelden krijgt. Waardoor de stervende reeds eerder overgegane vrienden of familieleden herkent of zijn bescherm engel die hem vergezellen naar het licht. Vaak wordt het gelaat vriendelijk en zachter of dat de persoon de sterft gelukkig is. Een sterven op Aarde is een geboren worden in een spirituele wereld. Hier gelden geen regels van tijd en ruimte. In de oude tijden wisten mystici, dat het leven eeuwig voortduurt en dat de dood slechts een overgang is naar een andere manier van leven en dat onze zichtbare wereld niet de enige werkelijkheid is, maar dat de verborgen geestelijke wereld de meest werkelijke wereld is.

De Ziel gaat eerst door de astrale wereld. Daar wordt het leven op aarde ervaren en in hoeverre men het geestelijk bewustzijn ontwaakt is. In deze astrale sfeer doorloopt men ook een inwijding periode van 7 sferen. Na de dood komt de Ziel in de sfeer terecht die parallel loopt met de geestelijke ontwikkeling op aarde. Was de Ziel nog niet ontwaakt dan komt dit bewustzijn in een donker gedeelte van de astrale wereld terecht, waar altijd mogelijk heden zijn om alsnog je bewustzijn te laten Want de Ziel is hier ook vooruitstrevend op zoek naar ontwikkeling. Daarbij wordt de Ziel altijd bijgestaan door zuivere Zielen, die voor deze taak aangewezen zijn. Ook wordt men door Lichtwezens, Engelen begeleid. Bij een plotseling overlijden wordt je eveneens begeleid om je te laten wennen aan je geestelijk lichaam. Het geestelijk lichaam word steeds ijler na mate men de lichtsferen bereikt. Op dat moment is men enkel licht. Men is verbonden met het Goddelijk licht. Hier zijn de sferen waar men niet meer hoeft te incarneren maar dit vrijwillig of als offer voor kan kiezen. Deze sferen kennen de meesters van het licht. Zij hebben de leiding in handen.

Wanneer wij ons niet vrijgemaakt hebben van een egocentrisch gedrag, harteloosheid en hebberigheid, blijven wij na onze dood in een donker astraal gebied alvorens naar de hogere lichtere sferen te gaan. Er zal nog veel werk verricht moeten worden, voordat men naar de Lichtwereld kan overgaan. In dit astraal gebied zij 7 niveaus die men dient te doorlopen en waar men vele zaken kan verwerken die men op Aarde heeft verzaakt, ook hier gelden de inwijdingen om te ontwikkelen. De geestelijke ontwikkeling stopt niet op het moment van sterven, deze is eeuwig en zal zich verder ontwikkelen. Tot dat men er toe overgaat om te incarneren. Om zo Door ons innerlijk te ontwikkelen geld ook hier op Aarde, het gaan door de 7 niveaus van ons innerlijk bewustzijn. Na deze reis komen we bij de Lichtwereld van het Christusbewustzijn hier is onze ego volledig getransformeerd ( doorleeft en verwerkt)  

Auteur: Antoinette Meesters.
www.universelevrede.nl   
info@universelevrede.nl

Info: